در حال ویرایش بودیسم

'''بودیسم''' (دین بودایی) از ادیان کهن رایج در شرق آسیا و دارای اماکن زیارتی مقدس متعددی است و برخی آیین‌های زیارتی بوداییان به آیین [[حج]] و [[عمره]] نزد مسلمانان شبیه است. در بودیسم اماکن زیارتی بسیار وجود دارند، اما زیارت چهار مکان (لومبینی، بودگیا، سارنات، کوسیناره) دارای جایگاهی ویژه هستند. برای زیارت این چهار مکان، زمانی ویژه در نظر گرفته نشده است. با این‌حال، بسیاری از بوداییان مراسم زیارت را در روز تولد بودا انجام می‏‌دهند. برخی اعمال متداول در این اماکن شباهت‌هایی به آیین [[حج]] مسلمانان دارند که شامل [[طواف]] زیارتگاه، [[نماز]] و [[دعا]] است.

==آیین بودا ==

بر پایه آمار سال 2005 میلادی آیین بودایی 360 میلیون پیرو در سراسر جهان دارد.<ref>Kennick Urubshurow، Victoria، IntroducingWorld Religions، (routledge، 2008)،  P. xxiv</ref>این پیروان در [[هند]]، مغولستان، تبت، چین، کره، ژاپن، [[آمریکا]] و اروپا پراکنده‌اند. آیین بودا دین اصلی برخی کشورها از جمله سریلانکا، میانمار (برمه)،  تایلند، کامبوج، لائوس، ویتنام، ژاپن، چین، تبت و مغولستان است.<ref>Coward، Harold and Neufeldt، Ronald and Neumaier، Eva K. (eds.) ، Readings in Eastern Religions، (Wilfrid Laurier University Press، 2007، 2nd ed.) ، P. 114</ref>

=== بودا ===

لقب بودا<ref>Buddha.</ref>در زبان سنسکریت به معنای فرد بیدار است. در ادیان هند، این عنوان برای هر شخصی که به روشنی رسیده، به کار می‌رود و به بودای تاریخی اختصاص ندارد.<ref>"Buddhism in India"، Encyclopedia of Religion، Vol. 2 ،P320</ref>با این‌حال، میان همه بوداها، سیدارته گوتاما، جایگاهی بزرگ دارد.<ref>آیین بودا در جهان امروز، ص30.</ref>

عبادت در این آیین شکل‌های متفاوت دارد و شامل بزرگداشت تصاویر بودا و نیز بقایای جسمانی او است.<ref>Jacob N. Kinnard، "worship"، Encyclopedia of Buddhism، robert E. Buswell، 2003، vol 2 ،p. 905.</ref> مردم عادی برای [[عبادت]] به مکان‌های مقدس می‌روند و در آن‌جا با اهدای نذورات خود و زانو زدن و ذکر گفتن در برابر اشیاء مقدس عبادت می‌کنند. عبادت راهبان با مردم عادی تفاوت دارد. آنان همه اوقات خود را به مراقبه و خواندن اذکار و اوراد می‌گذرانند. آن‌ها موظف‌اند که در روزهای ویژه روزه بگیرند و مراسم دعاخوانی و ذکرگویی را اجرا کنند.<ref>Nancy E. Auer Falk، "Buddhist Puja"، Encyclopedia of Religion، ed. M. Eliade، New York، 1987، Vol. 12، p. 86.</ref>

بوداییان مکان‌های زیارتی متعددی دارند اما چهار زیارتگاه نزد آنان مهم‌تر از دیگر مکان‌های زیارتی هستند. بنابر سنت دینی هر کس که «با ایمان پاک این مکان‌ها را زیارت کند در زندگی بعدی در شرایط دلخواه زاده می‌شود». اماکن به‌عنوان مکان‌های امن بودایی یاد می‏‌گردد و حق تعرض به افراد در این مکان­‌ها وجود ندارد. این چهار مکان عبارتند از: لومبینی، بودگیا، سارنات و کوشیناره.<ref>Trainor، Kevin، Buddhism: the illustrated guide، (Oxford University Press، 2004)،  P. 112</ref><ref name=":0" />

لومبینیLumbini: یک زیارتگاه بزرگ در مرز میان [[هند]] و نپال کنونی و بر پایه گزارش‌ها زادگاه بودا است. در محوطه زیارتگاه‌ چند معبد و مکان مقدس قرار دارد از جمله پوشکارنی (Puskarni) به معنای «حوضچه مقدس» است و گفته شده که «مایا دوی» (Maya Devi) مادر بودا، بدن خویش را پیش از تولد بودا در این حوضچه شست‌وشو داده است. معبد کهن مایا دوی نیز از جمله مکان‌های مقدس و مشهور لومبینی است. به یادواره‏‌ای سنگی در این مکان دست یافتند که متعلق به سده سوم قبل از میلاد بود و آن محل را مکان تولد بودا دانسته‌اند.<ref>Khoon San، Chan، Buddhist pilgrimage، (Subang Jaya Buddhist Association، 2001)،  PP. 69 – 87</ref>

بودگیا (Bodh-gayā): بودگیا در منطقه بیهار (Bihar) کشور هند و در فاصله یازده کیلومتری از شرق شهر گایا (Gaya) قرار دارد.<ref>Olsen، Brad، Sacred Places Around the World، (Consortium of Collective Consciousness، 2004، 2nd ed.) ، P. 92</ref> بودگیا که محل روشن‌‏شدگی بودا است، مقدس‏‌ترین مکان روی زمین برای بوداییان به‌شمار می‏‌آید. امپراتور آشوکا به سال 259 ق. م. به [[زیارت]] این مکان رفت و معبدی را در آن‌جا بنا کرد. از آن هنگام به مدت بیش از هزار و پانصد سال، زائرانی بی‌شمار به این مکان می‏‌شتابند.<ref>Khoon San، Chan، Buddhist pilgrimage، Pp. 75 – 78.</ref> در بودگیا معابدی وجود دارد از جمله معبد معبد مهابودی (Mahabodhi) که کنار درختی بنا شده است که به باور بوداییان، بودا زیر آن به روشن‏‌شدگی دست یافت.<ref>Wilkinson، Philip and Charing، Douglas، Encyclopedia of religion، (Dorling Kindersley، 2004، 1st ed.)  ،P. 94</ref> این درخت را بودی (Bodhi) می‌نامند که یکی از زیارتگاه‌های مهم بودایی است.<ref>Leela، Aditi Wood، "Bodh Gaya"، Encyclopedia of Buddhism، robert E. Buswell، 2003، vol 1، p. 50</ref>

سارنات (Särnäth): سارنات در ایالت اوتارپرادش در سی کیلومتری شهر واراناسی (بنارس) قرار دارد.<ref name=":0">. Khoon San، Chan، Buddhist pilgrimage، (Subang Jaya Buddhist Association، 2001)،  Pp. 14-15.</ref> بودا در باغی به نام باغ غزالان (Migadaya)، نخستین موعظه و اصول اخلاقی (دهارما) را که بدان دست یافته بود، برای یاران خود بیان کرد. این زیارتگاه نخستین‌بار به‌دست امپراتور آشوکا در سده سوم پیش از میلاد احداث شد.  

کوسیناره (Kusinagara): زیارتگاه کوسیناره در شمال ویشالی از جمله مکان‌های مقدسی است که بوداییان به زیارت آن می‌روند. بر پایه گزارش‌ها، این مکان همان جایی است که بودا در آن وفات یافت و به پری نیروانه (Parinirväna) یا نیروانای کامل دست یافت. در همین محل جسد او را سوزاندند و بنای یادبودی برای او ساختند.<ref>Akira، Hirakawa، "Stupa Worship"، Encyclopedia of religion، Vol. 14، p. 93.</ref>

==آداب و اعمال زیارت بوداییان==

بسیاری از بوداییان مراسم زیارت را در روز تولد بودا انجام می‏‌دهند. سه روز اول سال نو نیز یکی از موسم‌‏های مهم زیارت به‌شمار می‌‏آید. در تیره واده، این جشن از هنگام کامل شدن قرص ماه در آوریل آغاز می‏‌شود. در فرقه مهایانه، این جشن از هنگام کامل شدن قرص ماه در ژانویه آغاز می‌گردد. در بودیسم تبتی، این جشن معمولاً در ماه مارس صورت می‌‏گیرد و بوداییان در این ایام به زیارت این مکان‌ها می‌‏شتابند.<ref>J. O’Neal، Michael and Jones، Sydney، ibid، Pp. 110&107</ref>

زیارت نزد بوداییان بیشتر از دو بخش تشکیل می‏‌شود: [[طواف]] زیارتگاه، [[نماز]] و [[دعا]]. بخشی از این آداب با حج مسلمانان شباهت دارد. زیارت این مکان‌های واجب نیست. ولی بیشتر بوداییان متعهد هستند تا در طول عمر خود، دست‌کم یک‌بار این اماکن را زیارت کنند. در بودیسم تبتی، انجام زیارت به نیابت از مردگان نیز جایز شمرده شده است. انسان می‌­تواند در این مکان‌های مقدس، اعمال عبادی را به نیابت از مردگان به‌جای آورد.<ref>Khoon San، Chan، Buddhist pilgrimage، P1.</ref> برخی حج را مهم‌ترین حوزه‌ای دانسته‌اند که می‌توان شباهت‌های بودیسم و اسلام را در آن دید. گفته‌ شده که لباس مسلمانان در حج به لباس راهبان بودایی شبیه است، سعی میان صفا و مروه شبیه نوعی آیین رایج نزد برخی از بوداییان است و آیین طواف حج نیز به چرخش بوداییان دور امکان مقدس خود شباهت دارد.<ref>درباره تاثیر بودیسم بر اسلام، ص۸۷-۸۸</ref>

انجام طواف به‌معنای حرکت دوَرانی به دور بنای مقدس، از اعمالی است که میان بوداییان رواج دارد. طواف بر اساس حرکت عقربه ساعت صورت می‏‌گیرد؛ به گونه‏‌ای که همواره بخش راست بدن زائران به‌سوی مکان مقدس قرار دارد.<ref>Trainor، Kevin، Buddhism: the illustrated guide، (Oxford University Press، 2004)،  P. 113 and C.</ref> زائران هنگام طواف که باید با پای برهنه انجام ‏گیرد، سه بار گرداگرد زیارتگاه می‏‌گردند و آن را طواف می‌‏کنند. رمز این عدد آن است که با این طواف‌های سه‌گانه، سه پناه بودایی یعنی بودا، درمه (حقیقت بنیادین) و انجمن را به یاد آورند.<ref>J. O’Neal، Michael and Jones، Sydney، ibid، P. 106</ref> برخی زائران تبتی طواف را به‌صورت خوابیده بر خاک انجام می‏‌دهند و همه مسیر را به شکل سینه‌خیز طی می‏‌کنند.<ref>Trainor، Kevin، Buddhism، P. 113</ref>