در حال ویرایش فخ
این ویرایش را میتوان خنثی کرد. لطفاً تفاوت زیر را بررسی کنید تا تأیید کنید که این چیزی است که میخواهید انجام دهید، سپس تغییرات زیر را ذخیره کنید تا خنثیسازی ویرایش را به پایان ببرید.
| نسخهٔ فعلی | متن شما | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
'''فَخّ''' منطقهای در شمال [[مکه]] و در نزدیکی [[مسجد تنعیم]] در فاصله چهار کیلومتری از [[مسجد الحرام]]. بنا بر نظر فقیهان [[شیعه]] این محل، مکان [[احرام]] کودکان است. | '''فَخّ''' منطقهای در شمال [[مکه]] و در نزدیکی [[مسجد تنعیم]] در فاصله چهار کیلومتری از [[مسجد الحرام]]. بنا بر نظر فقیهان [[شیعه]] این محل، مکان [[احرام]] کودکان است. | ||
[[مقبره شهدای فخ]] نیز در این محل قرار دارد. این مقبره محل دفن حسین بن علی (صاحب فخ) و عدهای از سادات حسنی است که در نبرد با عباسیان در سال ۱۶۹ هجری در فخ به [[شهادت]] رسیدند. به گزارش مورخان، قبور برخی از [[صحابه|صحابه پیامبر]] از جمله عبدالله بن عمر بن خطاب نیز در این منطقه قرار دارد که در | [[مقبره شهدای فخ]] نیز در این محل قرار دارد. این مقبره محل دفن حسین بن علی (صاحب فخ) و عدهای از سادات حسنی است که در نبرد با عباسیان در سال ۱۶۹ هجری در فخ به [[شهادت]] رسیدند. به گزارش مورخان، قبور برخی از [[صحابه|صحابه پیامبر]] از جمله عبدالله بن عمر بن خطاب نیز در این منطقه قرار دارد که در دوره سعودی تخریب شده است. | ||
بنا بر برخی روایات، [[حضرت محمد (ص)|پیامبر]] در این مکان [[نماز]] خوانده و خبر از شهادت یکی از فرزندانش داده است و در رثای ایشان گریسته است. | |||
== موقعیت == | == موقعیت == | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
{{اصلی|مقبره شهدای فخ}}در این منطقه کوهی وجود دارد که در دامنه آن مقبرهای است که به مقبره شهدای فخ مشهور است.<ref name=":0" /> شهدای فخ، عدهای از [[سادات حسنی]] بودند که در نبرد با [[عباسیان]] در سال ۱۶۹ قمری در این مکان به شهادت رسیدند.<ref>تاریخ ابن خلدون، ح5، ص148.</ref> | {{اصلی|مقبره شهدای فخ}}در این منطقه کوهی وجود دارد که در دامنه آن مقبرهای است که به مقبره شهدای فخ مشهور است.<ref name=":0" /> شهدای فخ، عدهای از [[سادات حسنی]] بودند که در نبرد با [[عباسیان]] در سال ۱۶۹ قمری در این مکان به شهادت رسیدند.<ref>تاریخ ابن خلدون، ح5، ص148.</ref> | ||
مطابق آخرین منابع معاصر، این مقبره نسبتا وسیع بوده ولی به خاطر راه، به سه بخش تقسیم شده، بخشی از آن با یکی دو متر ارتفاع از سطح خیابان قرار دارد و بخش اصلی از آن هم با یک چهار دیواری و دری همیشه بسته، محصور شده است. گفته می شود قبر حسین بن علی یا شهید فخ در این چهار دیواری قرار دارد.<ref name=":0">نگا: آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۹۹ و ۲۰۰.</ref> براساس برخی اخبار | مطابق آخرین منابع معاصر، این مقبره نسبتا وسیع بوده ولی به خاطر راه، به سه بخش تقسیم شده، بخشی از آن با یکی دو متر ارتفاع از سطح خیابان قرار دارد و بخش اصلی از آن هم با یک چهار دیواری و دری همیشه بسته، محصور شده است. گفته می شود قبر حسین بن علی یا شهید فخ در این چهار دیواری قرار دارد.<ref name=":0">نگا: آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۹۹ و ۲۰۰.</ref> براساس برخی اخبار | ||
==شهید فخ== | ==شهید فخ== | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
== میقات کودکان== | == میقات کودکان== | ||
[[فقیه|فقیهان شیعه]] بر اساس | [[فقیه|فقیهان شیعه]] بر اساس روایات فخ را محل [[میقات|میقات کودکان]] میدانند.<ref>المرتقی،ج ۲ص۲۸.</ref> در روایتی، [[امام صادق(ع)]] در پاسخ به این سؤال که در کجا میتوان لباسهای دوخته را از تن کودکان کَند؟ [و آنها را محرم ساخت؟]، فرمود: پدرم [[امام باقر(ع)]] در فخ؛ لباسهای کودکان را میکَند [و آنها را [[احرام|محرِم]] میساخت].<ref>الکافی، ج۴ ص۳۰۳؛ من لایحضره الفقیه، ج۲ ص۴۳۳.</ref> برخی از فقیهان معتقدند ولیِّ کودک میتواند کودک را در یکی از [[میقات|میقاتهای پنجگانه]] مُحرم کند بدین معنا که به نیابت از او نیت کند و [[تلبیه|لبیک گوید]] اما کندن لباس کودک و پوشاندن [[لباس احرام]] بر او را میتواند تا فخ به تاخیر اندازد.<ref>معالم الدین، ج۱ ص۲۳۰؛ المرتقی، ج۲ص ۲۸.</ref> بیشتر فقهای شیعه معتقدند اصل [[احرام]] کودکان میتواند از فخ به عنوان یک میقات برای آنها قرار گیرد.<ref>موسوعه احکام الاطفال و ادلتها، ج۵ ص۲۸۲.</ref> | ||
برخی فقهای معاصر نیز مانند محمدتقی بهجت معتقدند؛ ولیِّ کودک، او را در یکی از میقاتهای معروف محرِم کند و میتواند، کندن لباس دوخته و پوشاندن لباس احرام بر کودک را تا فخ به تاخیر بیندازد.<ref>آراء المراجع فی الحج،ج ۱ ص۳۴.</ref> | برخی فقهای معاصر نیز مانند محمدتقی بهجت معتقدند؛ ولیِّ کودک، او را در یکی از میقاتهای معروف محرِم کند و میتواند، کندن لباس دوخته و پوشاندن لباس احرام بر کودک را تا فخ به تاخیر بیندازد.<ref>آراء المراجع فی الحج،ج ۱ ص۳۴.</ref> | ||