وقوف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
==مفهومشناسی== | ==مفهومشناسی== | ||
وقوف در لغت به معنای ایستادن و توقف کردن است و در اصطلاح [[حج]]، به ماندن در [[عرفات]] و [[مشعرالحرام]] گفته میشود. | وقوف در لغت به معنای ایستادن و توقف کردن است و در اصطلاح [[حج]]، به ماندن در [[عرفات]] و [[مشعرالحرام]] گفته میشود.<ref>درسنامه مناسک حج، ص۵۷.</ref> | ||
«وقوفین» در لغت به معنای دو وقوف و در اصطلاح، به [[وقوف در عرفات]] و [[وقوف در مشعر]] گفته میشود.<ref>فرهنگ اصطلاحات حج و عمره، ص۲۷۷.</ref> | «وقوفین» در لغت به معنای دو وقوف و در اصطلاح، به [[وقوف در عرفات]] و [[وقوف در مشعر]] گفته میشود.<ref>فرهنگ اصطلاحات حج و عمره، ص۲۷۷.</ref> | ||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[پرونده:وقوف در عرفات (قدیمی).png|بندانگشتی|تصویری قدیمی از وقوف حاجیان در [[عرفات]]، جانب غربی [[جبل الرحمه]].]] | [[پرونده:وقوف در عرفات (قدیمی).png|بندانگشتی|تصویری قدیمی از وقوف حاجیان در [[عرفات]]، جانب غربی [[جبل الرحمه]].]] | ||
{{اصلی|وقوف در عرفات}} | {{اصلی|وقوف در عرفات}} | ||
وقوف در عرفات، دومین عمل واجبِ حج است و به معنای «ماندن در صحرای [[عرفات]]» است. به گفته فقیهان [[شیعه]]، زمان این وقوف از ظهر روز نهم ذیالحجه ([[روز عرفه]]) تا غروب شرعی است. | |||
==در مشعر== | ==در مشعر== | ||
{{اصلی|وقوف در مشعر}} | {{اصلی|وقوف در مشعر}} |
نسخهٔ ۶ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۱۸:۵۹
این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۱۳ مرداد ۱۳۹۹ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
مفهومشناسی
وقوف در لغت به معنای ایستادن و توقف کردن است و در اصطلاح حج، به ماندن در عرفات و مشعرالحرام گفته میشود.[۱]
«وقوفین» در لغت به معنای دو وقوف و در اصطلاح، به وقوف در عرفات و وقوف در مشعر گفته میشود.[۲]
در عرفات
وقوف در عرفات، دومین عمل واجبِ حج است و به معنای «ماندن در صحرای عرفات» است. به گفته فقیهان شیعه، زمان این وقوف از ظهر روز نهم ذیالحجه (روز عرفه) تا غروب شرعی است.
در مشعر
پانویس
منابع
این مقاله برگرفته از کتاب درسنامه مناسک حج، محمدحسین فلاحزاده، تهران، مشعر، ۱۳۸۹ش، ص۵۷-64 و کتاب فرهنگ اصلاحات حج و عمره:راهنمای زائران سرزمین وحی، مسعود فکری، احمد علائی، تهران، مشعر، ۱۳۹۳، ص۲۷۵ است.