قبر پیامبر: تفاوت میان نسخه‌ها
عاطفه فتاحی (بحث | مشارکتها) |
عاطفه فتاحی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
درباره شکل قبر نیز در منابع این‌طور ذکر شده است که علی (ع) از اوس بن خولی خواست تا از قبر بیرون آمده و قبر را چهار گوشه بسازد.<ref>المناقب، ج1، ص 152، المعالم الاثیره، ص 39</ref> | درباره شکل قبر نیز در منابع این‌طور ذکر شده است که علی (ع) از اوس بن خولی خواست تا از قبر بیرون آمده و قبر را چهار گوشه بسازد.<ref>المناقب، ج1، ص 152، المعالم الاثیره، ص 39</ref> | ||
==طواف فرشتگان گرد قبر پیامبر== | |||
در آثار و احادیث آمده است، ملائک شب و روز گرد قبر شریف پیامبر طواف می‌کنند و بر پیامبر صلوات می‌فرستند.<ref>تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 69</ref> | |||
==پوشش روی قبر== | ==پوشش روی قبر== | ||
نسخهٔ ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۹
 | |
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| مکان | مدینه، مسجدالنبی |
| جنبه دینی | |
| بزرگداشت نزد | مسلمانان |
| وابسته به دین/مذهب | اسلام |
| تاریخ بنا | |
| رویدادها | قرارگرفتن قبر ابوبکر و عمر در کنار قبر پیامبر |
| بازسازی‌ها | پوشاندن قبر با پارچه‌های باارزش و مزین |
| بازسازی کنندگان | خیزران مادر هارون الرشید، ابن ابی الهیجا، مستضی، خلیفه الناصر |
قبر پیامبر، در مسجدالنبی و قسمت حجره شریفه واقع شده است.
وفات پیامبر
پیامبر اسلام در سال یازدهم هجری، پس از آن‌که 14 روز در بستر بیماری بود، بنا بر قول مشهور علمای شیعه در تاریخ 28 ماه صفر وفات یافت.
مدفن پیامبر
پیامبر(ص)، در مدت بیماری در حجره عایشه اقامت داشت و در همان مکان وفات یافت. پس از فوت پیامبر بین اصحاب بحث پیش آمد که پیامبر را در چه مکانی دفن کنند. در این بین ابوبکر گفت در حدیثی از پیامبر شنیده است که هرپیامبری در همان مکان که فوت می کند دفن شده است. بنابراین پیامبر در همان حجره و در قسمت شمالی آن دفن گردید.[۱]
کیفیت تدفین، کندن قبر و تغسیل
پیامبر در سفارشی خواسته بود تا نزدیکترین فرد به وی غسل او را انجام دهد.[۲] به همین خاطر امام علی (ع) پیکر پیامبر را غسل نمود.[۳]
قبر توسط ابوعبیده جراح و زید بن سهل آماده شد.[۴] سپس علی(ع) به کمک سه تن از مهاجرین، عباس و پسرش و نیز اسامه بن زید، پیکر پیامبر را درون قبر قرار دادند. در این بین انصار از علی(ع) درخواست کردند تا کسی از انصار نیز درون قبر بیاید بنابراین علی (ع) اوس بن خولی را به درون قبر فرستاد.[۵]
درباره شکل قبر نیز در منابع این‌طور ذکر شده است که علی (ع) از اوس بن خولی خواست تا از قبر بیرون آمده و قبر را چهار گوشه بسازد.[۶]
طواف فرشتگان گرد قبر پیامبر
در آثار و احادیث آمده است، ملائک شب و روز گرد قبر شریف پیامبر طواف می‌کنند و بر پیامبر صلوات می‌فرستند.[۷]
پوشش روی قبر
در منابع آمده نخستین کسی که پوششی برای قبر نبوی ارسال نمود، خیزران، مادر هارون‌الرشید بود.[۸] پس از آن ابن ابی الهیجا وزیر یکی از امرای مصری پوششی فرستاد. گفته شده این اولین بار بود که پرده‌ای با کتابت قرآن بر مزار پیامبر قرار می‌گرفت. روی این پرده آیات سوره یس نقش بسته بوده بود. ای رویه در سال‌های بعد نیز تکرار شد و پرده‌ها با کتابت قرآن روی قبر قرار می‌گرفت.[۹] دو سال پس از ابن ابی الهیجا، المستضی جامه‌ای از دیبای بنفش برای قبر نبوی ارسال کرد. خلیفه الناصر نیز جامه‌ای از دیبای سیاه فرستاد. پس از آن هر 6 سال جامه‌ای از دیبای سیاه از مصر برای قبر نبوی ارسال می‌شد.[۱۰]
محافظت از قبر در برابر حمله صلیبی‌ها
در سال 557 هجری، از بیم حمله احتمالی صلیبی‌ها از طریق دریای سرخ به قبر پیامبر، به دستور نورالدین زنگی، در اطراف قبر پیامبر، خندقی حفر و داخل آن سرب ریخته شد تا قبر پیامبر از دسترس صلیبی‌ها در امان بماند.[۱۱] برخی منابع در این مورد تشکیک و اصل حمله صلیبی‌ها به قبر پیامبر را مورد تردید قرارداده‌اند.[۱۲]
مجاورین قبر پیامبر
پس از وفات ابوبکر، عایشه اجازه داد تا پدرش کنار پیامبر به خاک سپرده شود. محل قبر او به نحوی بود که با فاصله یک ذراع سر ابوبکر کنار کتف پیامبر قرار می‌گرفت. همچنین پس از فوت عمر نیز عایشه موافقت کرد تا او هم در حجره شریفه به خاک سپرده شود. محل قرارگرفتن قبر وی نیز به این ترتیب بود که با فاصله یک ذراع، سر عمر کنار کتف ابوبکر قرار می‌گرفت[۱۳]
پانویس
- ↑ تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 68
- ↑ الطبقات الکبری، ج2، ص 57
- ↑ نهج‌البلاغه، خطبه 202، ص 237
- ↑ الطبقات الکبری، ج2، ص298
- ↑ المناقب، ج1، ص 152، المعالم الاثیره، ص 39
- ↑ المناقب، ج1، ص 152، المعالم الاثیره، ص 39
- ↑ تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 69
- ↑ تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 71
- ↑ آثار اسلامی مکه و مدینه، ص 218
- ↑ تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 71
- ↑ تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 69
- ↑ مدینه منوره، ص 98
- ↑ الدرالثمین، ص 69