کاربر:Mo.ali.rezapour/صفحه تمرین۱: تفاوت میان نسخه‌ها

بنای مشهد الشمس از نظر معماری بسیار اهمیت دارد و از نمونه‌های کهن گنبدهای اورچین (مضرّس) باقی مانده در عراق به شمار می‌آید. برخی از پژوهشگران عراقی، قدمت ساختمان کنونی را از سه دهه نخست سده هفتم هجری دانسته‌اند؛<ref>الحدیثی، عطا و عبدالخالق، هناء (۱۹۷۴م)، القباب المخروطیة فی العراق، بغداد، مدیریة الآثار العامة. ص۴۸.</ref> برخی نیز تاریخ ساخت آن را سده ششم هجری دانسته اند.<ref>العانی، علاءالدین احمد (۱۹۸۲م)، المشاهد ذات القباب المخروطة فی العراق، بغداد، المؤسسة العامة للآثار والتراث. ص۵۹.</ref> بنای اصلی زیارتگاه شامل ساختمانی هشت ضلعی با گنبد اورچین مرتفع است. در ضلع جنوبی بنا، محرابی وجود دارد که محل نماز خواندن امام علی دانسته شده و به همین دلیل آن را با یک درِ آلومینیومی کوچک (به عنوان ضریح یا پنجره مشبّک) مسدود کرده‌اند.<ref>ص۷۷.</ref>

{{اصلی|چشمه امام علی (کربلا)}}

از اماکن مشهور منسوب به امام علی در استان کربلا، زیارتگاهی به نام «قَطّاره» است که در حدود ۲۰ کیلومتری جنوب غربی کربلا، نزدیک جاده این شهر به شهر کوچک «عین التمر» قرار دارد. این زیارتگاه روی چشمه آبی ساخته شده که در باور اهالی منطقه، آن را امیر مؤمنان علی به طریق معجزه، هنگام اعزام به جنگ صفّین یا در مسیر بازگشت از آن، نزدیک دیر یک راهب مسیحی آشکار کرده است.<ref>ص۷۷.</ref>

{{اصلی|حوض امام علی (کربلا)}}

حوض و قدمگاه‌ امام علی(ع)، دو زیارتگاه در عین‌التمر است. عین التمر شهر کوچکی در ۶۷ کیلومتری غرب کربلاست.<ref>ص۷۸.</ref> حوض امام علی  مزار کوچکی است واقع در شمال عین‌التمر که داخل آن، یک حوض آب وجود دارد و اهالی منطقه، آن را محل وضوی امام علی(ع) می‌دانند.<ref>الشرقی، طالب علی (۱۹۶۹م)، عین التمر، النجف الاشرف، مطبعة الآداب.</ref> قدمگاه امام علی در مرکز شهر عین‌التمر واقع است و در کف آن، سنگی وجود دارد که در آن، دو فرورفتگی به چشم می‌خورد و اهالی، این فرورفتگی‌ها را اثر جای پای امام علی(ع) و اثر سم اسب ایشان می‌دانند.<ref>الشرقی، طالب علی (۱۹۶۹م)، عین التمر، النجف الاشرف، مطبعة الآداب.</ref>

شهر قدیمی بصره در گذر زمان متروکه شده و بعدها به فاصله حدود ۱۰ کیلومتریِ آن، شهر جدید بصره امروزی شکل گرفته است. در محل بصره تاریخی و کهن نیز شهر جدید و کوچکی به نام شهر «زبیر» ساخته شده است. مسجد جامع بصره کهن، که امروزه در محدوده شهر جدید «زُبیر» قرار دارد، از اماکن حضور امیر مؤمنان علی در خاک عراق به شمار می‌آید؛ چنان‌که ایشان پس از پایان جنگ جمل به این مسجد وارد شد و در آن اقامه نماز کرد و خطبه ای برای مردم شهر ایراد فرمود. همچنین گفته می‌شود که امام حسن نیز به دستور امام علی، هنگام بازگشت از جنگ جمل، در این مسجد اقامه نماز [جماعت] فرموده است.<ref>فقیه بحرالعلوم، محمدمهدی و خامه یار، احمد (۱۳۹۵ش)، زیارتگاه‌های عراق، تهران، مشعر. ج۲، ص۱۷۸.</ref>

امروزه مسجد جامع قدیم بصره تقریباً به‌طور کامل از بین رفته و تنها بخش اندکی از آن باقی مانده است.<ref>ص۷۹.</ref> آنچه از ساختمان قدیمی مسجد در دوره‌های اخیر باقی بوده، نزد شیعیان بصره به عنوان «خُطوه» (قدمگاه) امام علی شهرت داشته است. امروزه در محل شبستان مسجد جامع قدیم بصره، ساختمان جدیدی با معماری جدید و دارای گنبد بزرگ و مناره مرتفع، که به هیچ وجه با بنای قدیمی آن تناسب ندارد، ساخته شده است و از مقاصد زیارتی مهم شیعیان بصره به شمار می‌آید.<ref>ص۷۹.</ref>

در محله «عَشّار»، در ساحل شمالی رود عشّار در شهر بصره جدید، مسجدی به نام مسجد مقام یا مسجد امام علی وجود دارد.<ref>سامرائی، یونس ابراهیم (۲۰۰۶م)، تاریخ مساجد البصرة، بیروت، دارالعربیة للموسوعات. ص۲۴.</ref> وجه تسمیه این مسجد، وجود مقام (در اصطلاح اهالی بصره: «خُطوه») یا در واقع قدمگاهی منسوب به امام علی است که قاعدتاً باید با حضور آن حضرت در این منطقه پس از جنگ جمل ارتباط داشته باشد. با این حال عبدالقادر باش اعیان، در انتساب این مقام به امام۷ تردید کرده است.<ref>باش اعیان العباسی، عبدالقادر (۱۹۸۸م)، موسوعة تاریخ البصرة، بغداد، شرکة التایمس. ج۱، ص۳۶۱.</ref>

این مسجد از مساجد قدیمی مهم بصره جدید به شمار می‌آید و گفته می‌شود به دست حاج محمد ششتری (شوشتری) در سال ۱۱۶۷ قمری بازسازی شده است. ساختمان اولیه مسجد از خشت و گل بوده است؛ اما وزارت اوقاف عراق آن را سال ۱۳۴۱ قمری (۱۹۲۲م) با آجر بازسازی کرده است. مسجد دارای شبستانی به طول ۳۰ و عرض ۱۰ متر با گنبد بزرگی با پوشش کاشی کربلایی و مناره مدوّری با پوشش کاشی کاری و کتیبه‌های حاوی آیات قرآنی و اسامی جلاله است.<ref>باش اعیان العباسی، عبدالقادر (۱۹۸۸م)، موسوعة تاریخ البصرة، بغداد، شرکة التایمس. ج۱، ص۳۶۰.</ref>

امروزه در چند کیلومتری جنوب غربی مرکز شهر ناصریه، کنار جاده این شهر به سماوه (مرکز استان مثّنی)، مقامی منسوب به امام علی وجود دارد که اهالی منطقه، آن را محل نشستن شتر امام علی در زمان رسیدن ایشان به ذی قار، پیش از وقوع جنگ جمل، می‌دانند. بنای کنونی مقام شامل ساختمان مستطیل نسبتاً وسیعی با گنبدی با پوشش آجرهای سبزرنگ است که پس از سقوط نظام صدام، با تلاش شیخ محمدباقر ناصری ساخته شده است.<ref>فقیه بحرالعلوم، محمدمهدی و خامه یار، احمد (۱۳۹۵ش)، زیارتگاه‌های عراق، تهران، مشعر. ج۲، ص۳۱۶–۳۱۷.</ref>

در مناطق واقع در ساحل رود فرات، حد فاصل شهر باستانی انبار (در غرب بغداد) تا منطقه قائم (در مرز کشور سوریه)، مقام‌ها و گنبدهای متعدّدی برای امام علی وجود داشته که همواره در زبان اهالی منطقه به نام «قبّة علی» شناخته می‌شده است. این زیارتگاه‌ها معمولاً در ارتباط با حضور امام علی در این مناطق در مسیر حرکت ایشان به صفّین یا بازگشت از آنجا، و در واقع به عنوان یادمان‌هایی برای توقّف یا نماز ایشان در مهم‌ترین شهرهای تاریخی مجاور رود فرات به وجود آمده است.<ref>ص۸۲.</ref>

در شهر موصل، قدمگاهی منسوب به امام علی وجود داشته که قدمت آن به سده‌های میانی (حدود دو قرن هفتم و هشتم) می‌رسیده است. این زیارتگاه از بناهای تاریخی ارزشمند موصل، و تا دوره‌های متأخر پابرجا بود؛ اما در یکصد سال اخیر به تدریج فراموش، و به ویرانه تبدیل شد.<ref>ص۸۴.</ref> قدمگاه امام علی، که نزد اهالی به نام «دوسة علی» شناخته می‌شده، در خیابان فاروق شهر موصل قرار داشته است.<ref>موصلی، احمد بن خیّاط (۱۹۶۶م)، ترجمة الاولیا فی الموصل الحدباء، تحقیق سعید الدیوه جی، موصل، مطبعة الجمهوریة. ص۱۰۴.</ref>

مسجد پنجه علی از اماکن منسوب به امام علی در موصل است که از توصیف‌های موجود در تواریخ محلی موصل، می‌توان به اهمیت و جایگاه دینی آن در قرون گذشته پی برد. احتمالاً اشاره علی بن ابی بکر هروی به وجود جای کف دست امام علی در «مشهد الطرح» موصل، کهن‌ترین اشاره تاریخی به این زیارتگاه است.<ref>هروی، علی بن ابی بکر (۱۹۵۳م)، الاشارات الی معرفة الزیارات، تحقیق:جانین سوردیل -طومین، دمشق، المعهد الفرنسی. ص۷۰.</ref> متأسفانه در سایر منابع کهن (پیش از دوره ایلخانی) درباره این زیارتگاه و وجه تسمیه آن به «مشهد الطرح» اشاره ای دیده نمی‌شود.<ref>ص۸۵.</ref>

این زیارتگاه در گذشته، بیرون باروی شهر موصل واقع، و دارای گنبدی بود که اطراف آن، بقایای یک رباط وجود داشت؛ اما بعداً این رباط فرو ریخت و به یک تپه ویرانه تبدیل شد.<ref>سیوفی، نقولا (۱۹۵۶م)، مجموع الکتابات المحرّرة فی ابنیة مدینة الموصل، تحقیق سعید الدیوه جی، بغداد، مطبعة شفیق. ص۱۴۸–۱۴۹.</ref> در حال حاضر سردر و نیز محراب عالی و باشکوه به جامانده از این زیارتگاه، به موزه ملی عراق در بغداد منتقل شده است و از آثار معماری شاخص دوره اسلامی در این موزه به شمار می‌آید.<ref>الجمعة، احمد قاسم (۱۴۱۰ق)، «مدخل مزار کف (بنجة) الامام علی فی الموصل: دراسة وتحقیق»، آداب الرافدین، العدد ۱۹. ص۹۷–۱۰۸.</ref> در منابع تاریخی، گزارش‌هایی مبنی بر حضور امام علی در موصل وجود ندارد.<ref>ص۸۵.</ref>

{{اصلی|مسجد پنجه امام علی (اربیل)}}

در شهر اربیل، مرکز اقلیم کردستان عراق، مسجدی به نام «پنجه علی» وجود دارد که وجه تسمیه آن، وجود سنگی حاوی نشان پنجه یا جای کف دست منسوب به امام علی است. بی تردید این مسجد منطبق بر زیارتگاه تاریخی و کهنی است که ابن مستوفی اربلی (م. ۶۳۷ق)، مورخ شهر اربیل، در تاریخ خود چندین بار از آن به نام «مشهد الکفّ» یاد کرده است.<ref>ابن مستوفی، مبارک بن احمد (۱۹۸۰م)، تاریخ اربل، تحقیق، سامی بن السید خماس الصقار، بغداد، دارالرشید. ج۱، ص۲۲۳ و ۲۶۴.</ref> ازاین رو می‌توان قدمت اولیه آن را لااقل از سده ششم هجری تعیین کرد.<ref>ص۸۶.</ref>