مقبره شیخ کلینی و شیخ کراجکی: تفاوت میان نسخه‌ها

| اندازه تصویر    =

| مکان            =بغداد

| وقایع مرتبط      =تخریب آن توسط یکی از حکام بغداد که با مشاهده‌ی کراماتی از شیخ کلینی دوباره آن را بازسازی می‌کند.

==شیخ کلینی==

[[محمد بن یعقوب بن اسحاق کلینی رازی]](متوفای 328 یا 329 ه. ق)، از محدثان بزرگ شیعه، از آغاز تاکنون، به شمار می‌آید. او اصالتاً ایرانی و از روستای کلین، در جنوب [[شهرری]] است و به همین علت، به لقب رازی نیز شناخته می‌شود. او از دیرباز تاکنون، مورد اعتماد همه علمای شیعه، بوده است و ازاین‌رو در محافل علمی و حوزوی شیعه، به لقب ثقة الاسلام، شناخته می‌شود.

شیخ کلینی در زمان [[امام حسن عسگری(ع)]] متولد شد و معاصر دوره [[غیبت صغرا]] و چهار نایب خاص امام زمان (ع) بود. او برخلاف [[نواب اربعه]] که به دلیل نیابت خاص، [[تقیه]] را رعایت می‌کردند، به‌طور علنی، به ترویج [[مذهب شیعه]] و گردآوری و تدوین اخبار و روایات [[اهل‌بیت(ع)]] می‌پرداخت. او بسیاری از روایاتی را که در طی سفرهای خود در زمان حیاتش، از راویان مختلف شنیده بود، در کتاب معروف خود «[[کافی]]»، گردآوری کرد. به گفته [[نجاشی]]، کلینی در مدت بیست سال، آن کتاب را گردآوری کرده است.<ref>رجال النجاشی، ص 377.</ref> شیخ کلینی، آثار دیگری نیز داشته است.<ref>رجال النجاشی، ص 377.</ref>

==شیخ کراجکی==

[[ابوالفتح محمد بن علی بن عثمان]]، معروف به [[کَراجکی]]، فقیه، متکلم، محدث، ادیب و منجم مشهور شیعه، در نیمه اول قرن پنجم هجری است. او در بغداد، از مجلس درس علمایی، چون [[شیخ مفید]] و [[حسین بن عبیدالله واسطی]]، بهره‌مند گردید.<ref>دائرة‌المعارف تشیع، ج 13، ص 604.</ref> کراجکی بیشتر عمر خود را به مسافرت گذراند و از آثار وی برمی‌آید که او در شهرهایی، همچون [[قاهره]]، [[حلب]]، [[دمشق]]، [[رمله]] و [[طرابلس]] حضور یافته و در آنجا به سماع و نقل حدیث، پرداخته است. کراجکی در بسیاری از شاخه‌های علوم روزگار خود تألیفاتی داشته و فهرستی از این تألیفات در رساله‌ای خطی، گردآوری‌شده است. او تعدادی از تألیفات خود را برای چند تن از امرا و دولتمردان شیعه در [[شام]] و [[مصر]]، ازجمله [[امیر ناصر الدوله حسن بن حسین بن حمدان]] (امارت دمشق: 433- 440 ه. ق)، از نسل [[حمدانیان]] حلب و [[موصل]]، نوشته است. البته امروزه بیشتر آثار وی از بین رفته و تنها برخی از این آثار، ازجمله [[کنزالفوائد]]، باقی‌مانده است.<ref>برای آگاهی بیشتر درباره شیخ کراجکی، ر. ک: الکراجکی: عصره، سیرته، عالمة الفکری ومُصنّفاته، الشیخ جعفر المهاجر.</ref>

پرونده:225.jpg

[[اهل ‌سنت]] بغداد، قبری را که امروزه شیعیان به شیخ کلینی، نسبت می‌دهند، از دیرباز، قبر [[حارث محاسبی]]، از صوفیان بزرگ قرن چهارم هجری می‌دانند. شیخ مصطفی صدیقی دمشقی، در سفرنامه خود (از سال 1139 ه. ق)، گفته است که او در تکیه مولویه، قبر حارث محاسبی را زیارت کرده است.<ref>دلیل خارطة بغداد المفصل، ص 314؛ مراقد بغداد، ص 8.</ref> صاحب [[جامع ‌الانوار]] نیز از وجود قبر حارث محاسبی در زاویه مولویه در جانب شرقی بغداد، سخن گفته‌<ref>جامع الانوار فی مناقب الاخیار، ص 297.</ref> و «[[یاسین عمری]]» نیز مرقد حارث محاسبی را در تکیه مولویه بغداد، تعیین کرده است.<ref>تاریخ محاسن بغداد، الکیلانی البغدادی، ص 246.</ref>از میان نویسندگان شیعه، [[ابوعلی محمد بن اسماعیل کربلایی]] (متولد سال 1159 ه. ق)، در کتاب رجال خود نوشته است: قبر شیخ کلینی در بغداد شرقی، مشهور است و عام و خاص آن را در تکیه مولویه، زیارت می‌کنند و بیرون قبر، سمت چپ کسی که از پل عبور می‌کند، پنجره‌ای وجود دارد. صاحب کتاب «روضه العارفین» از شخص مورد اعتمادی، نقل کرد که یکی از حاکمان بغداد، تصمیم گرفت بر قبر وی، ساختمانی بسازد. به او گفتند اینجا قبر یکی از شیعیان است. پس او دستور تخریب قبر را داد. پس قبر را حفر کردند و دیدند که مدفون با کفن خود، تغییر نکرده است و کنار وی، شخص کوچک‌تری نیز با کفن خود دفن شده است. ازاین‌رو دستور داد بر قبر وی، گنبدی بنا کردند.<ref>دلیل خارطة بغداد المفصل، ص 316.</ref>

صاحب [[مراقد المعارف]] نیز به نقل از [[سید‌هاشم بحرانی]] در [[روضه الواعظین]]، شبیه این داستان را چنین نقل کرده است که درگذشته، یکی از حاکمان، اقدام به تخریب قبر کلینی و نبش قبر وی کرد؛ اما به علت کرامت‌هایی که از وی صادر شد، آن را دوباره بازسازی کرد.<ref>مراقد المعارف، ج 2، ص 217.</ref> [[محمود شکری آلوسی]]، احتمال داده است که این مقبره، درواقع مدفن یکی از خلفای عباسی است. او چنین استدلال کرده است که بنای اصلی و تاریخی این مقبره، بنایی‌ محکم می‌باشد و بعید است چنین آرامگاهی را بر قبر شخصیت‌هایی، چون حارث محاسبی یا شیخ کلینی، ساخته باشند و با توجه به اینکه محل مسجد آصفیه، در اصل، یکی از بناهای جانبی و وابسته به مدرسه مستنصریه بغداد بوده، می‌تواند این مقبره، مدفن [[مستنصر بالله عباسی]] باشد.<ref>تاریخ مساجد بغداد و آثارها، شکری الآلوسی، ص 30 و 31.</ref> اما این نظریه نیز نمی‌تواند درست باشد؛ زیرابه گفته مورخان، مستنصر عباسی در سال (640 ه. ق)، درگذشت و دریکی از کاخ‌های خلفای عباسی در دارالخلافه بغداد، به خاک سپرده شد. سپس جنازه‌اش را به مقبره‌ای که برای خود در قبرستان خلفای عباسی در منطقه رصافه ساخته بود، منتقل کردند<ref>دلیل خارطة بغداد المفصل، ص 181.</ref> و همان‌گونه که [[محمد سعید راوی]] و [[عماد عبدالسلام رؤوف]] اشاره‌کرده‌اند، محله رصافه، متصل به محله اعظمیِ، در نقطه دیگری از بغداد، قرار داشته است. پس این قبر، ارتباطی با مستنصر عباسی ندارد.<ref>خیر الزاد، ص 84 و 85.</ref> [[مصطفی جواد]] و عماد عبدالسلام رؤوف نیز احتمال داده‌اند که این مقبره، در اصل مدفن یکی از شخصیت‌های نیمه دوم قرن هفتم هجری، به نام [[عزالدین ابو محمدحسن بن قاسم بن هبة الله نیلی]] (متوفای 71 ه. ق) است‌<ref>دلیل خارطة بغداد المفصل، ص 313؛ خیر الزاد، ص 85.</ref> که از علمای بزرگ مدرسه مستنصریه بود و نزد غازان خان مغول، از منزلت و جایگاه خاصی برخوردار بود و پس از درگذشت، در دارالقرآن مستنصریه، به خاک سپرده شد.<ref>تلخیص مجمع الآداب، ج 4، ص 90 و 92.</ref>

==تاریخچه و توصیف مسجد==

مسجدی که امروزه، قبر شیخ کلینی و کراجکی در آن، قرار دارد، در اصل یک دارالقرآن وابسته به مدرسه مستنصریه بغداد بود که گفته می‌شود در سال (1017 ه. ق)، محمد چلبی، آن را به یک تکیه یا [[خانقاه]] طریقت مولویه (منسوب به مولوی، شاعر بزرگ ایران)، تبدیل کرد و در آن زمان، به نام «مولاخانه» (درواقع: «مولوی خانه») نامیده شد. سپس در دوره [[داوود پاشا]] والی عثمانی (ولایت: 1232- 1241 ه. ق)، بازسازی و به مسجد تبدیل شد و ازآن‌پس با انتساب به داوود پاشا که ملقب به آصف ‌الزمان بود، به مسجد آصفیه نامیده شد.<ref>دلیل خارطة بغداد المفصل، ص 181.</ref>مساحت مسجد، حدود شش‌صد متر است و دارای سه ورودی است که دو ورودی، متصل به شبستان مسجد و ورودی سوم، متصل به مقبره است. اتاق مقبره، مربع شکل و طول هر ضلع آن، هفت متر است. قبر منسوب به شیخ کلینی، میان اتاق قرار دارد و روی آن، یک صندوق چوبی مشبک، نصب‌شده است.<ref>معجم المراقد والمزارات فی العراق، ص 335.</ref> قبر منسوب به شیخ کراجکی نیز در همین اتاق قرار دارد. همچنین مسجد دارای یک گلدسته و دو گنبد آبی- سبزرنگ است که یکی از این دو گنبد، بر اتاق مقبره قرار دارد.

| منبع = زیارت‌گاه‌های عراق، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم، مقاله «مقبره شیخ کلینی و شیخ کراجکی‌»، ج 1، ص 362.

| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1472}}

''' *رجال النجاشي'''، احمد بن علي، تحقيق: السيد موسي الشبيري الزنجاني، ط ۶، قم، مؤسسة النشر الاسلامي التابعة لجماعة المدرسين، ١۴١٨ه.ق.

'''*الفهرست'''، محمد بن الحسن (الشيخ الطوسي)، تصحيح: محمد صادق بحرالعلوم، النجف، المكتبة المرتضوية.

'''*دايرةالمعارف تشيع'''، زير نظر: احمد صدر حاج سيد جوادى، بهاءالدين خرمشاهى و كامران فانى. تهران، نشر شهيد محبى.

'''*دليل خارطة بغداد المفصّل في خطط بغداد قديماً وحديثاً'''، مصطفي جواد و احمد سوسة، بيروت، مكتبة الحضارات، ١۴٣٢ه.ق - ٢٠١١م.

'''*مراقد بغداد'''، يونس الشيخ ابراهيم السامرائي، بغداد، مكتبة الشرق الجديد، (لا ت).

'''*جامع الانوار في مناقب الاخيار '''، صفاءالدين عيسي البندنيجي القادري، تحقيق: اسامة ناصر النقشبندي و مهدي عبدالحسين النجم، ط ١، بيروت، الدار العربية للموسوعات، ١۴٢٢ه.ق - ٢٠٠٢م.

'''*تاريخ محاسن بغداد'''، السيد ميعاد شرف‌الدين الكيلاني البغدادي، بيروت، دار الكتب العلميه، ١۴٣۴ه.ق - ٢٠١٣م.

'''*مراقد المعارف'''، محمد حرزالدين، تحقيق: محمدحسين حرزالدين، قم، سعيد بن جبير، ٢٠٠٧م.

'''*تاريخ مساجد بغداد و آثارها '''، محمود شكري الالوسي، بغداد، مطبعة دار السلام، ١٣۴۶ه.ق.

'''*خير الزاد في تاريخ مساجد وجوامع بغداد'''، السيد محمد سعيد الراوي، تحقيق وتعليق: عماد عبدالسلام رؤوف، بغداد، مركز البحوث والدراسات الاسلامية، ١۴٢٧ه.ق - ٢٠٠۶م.

'''*تلخيص مجمع الآداب في معجم الالقاب'''، عبدالرزاق بن احمد الشيباني (ابن الفوطي)، تحقيق: مصطفي جواد، دمشق، وزارة الثقافة والارشاد القومي - مطبوعات مديرية إحياء التراث القديم، (لا ت).