زیارت وداع: تفاوت میان نسخه‌ها

زیارت وداع، پس از پایان یافتن زیارت قبور ائمه(ع) و هنگام بازگشت از آن قبور انجام می‌شود. این زیارت برای [[معصومان(ع)]] و برخی از امامزادگان مانند [[عباس بن علی(ع)]]، بیان شده است.<ref>مفاتیح الجنان، بخش زیارات.</ref> زیارت وداع را مستحب دانسته‌اند.

یکی از مفاهیم موجود در زیارت‌های وداع، سلام فرستادن برای صاحب مزار است. همانطور که رسم عرب، سلام، هنگام خداحافظی است. برای نمونه، زائر در زیارت وداع [[حضرت محمد(ص)]]<ref>اسلام علیک؛ مفاتیح الجنان، اواخر بخش زیارت حضرت رسول(ص).</ref> ، [[ائمه‌ی بقیع(ع)]]،<ref>استودعکم الله و اقرء علیکم السلام. مفاتیح الجنان، زیارت ائمه‌ی بقیع.</ref> [[امام علی(ع)]]<ref>السلام علیک و رحمة الله وبرکاته؛ مفاتیح الجنان، ذکر وداع امیرالمؤمنین(ع).</ref> ، [[امام کاظم(ع)]]<ref>السلام علیک یا مولای یا اباالحسن و رحمة الله و برکاته؛ مفاتیح الجنان، زیارت وداع کاظمین(ع).</ref> ، [[امام هادی(ع)]] و ا[[مام حسن عسکری(ع)]]<ref>سلام بر شما دو تن که ولی خدایید؛ مفاتیح الجنان، زیارت امام عسکریین(ع).</ref> به آن‌ها سلام می‌فرستد.

زائر در فرازی از زیارت وداع از خدا می‌خواهد، زیارتِ او آخرین زیارتِ عمرش نباشد. این فراز در بسیاری از زیارت‌های وداع آمده است؛ برای نمونه: زیارت وداعِ پیامبر(ع) که از [[امام صادق(ع)]] نقل شده،<ref>لاجعله الله آخر تسلیمی علیک؛ مفاتیح الجنان، زیارت حضرت رسول(ص).</ref> زیارت وداع امام علی(ع)،<ref>خداوندا این را آخرین زیارت من از این آستان قرار مده؛ مفاتیح الجنان، اعمال حرم امام حسین(ع).</ref> امام حسین(ع)،<ref>لا جعله الله آخر العهد منی لزیارتک؛ مقتل الحسین، ص ١۴٧؛ فرهنگ جامع سخنان امام حسین (علیه السلام)، ص ٣٢۵.</ref> امام هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع).<ref>خداوندا... این زیارت را آخرین زیارت ما از حرم این دو امام قرار مده؛ مفاتیح الجنان، زیارت امام عسکریین (ع).</ref>  

زائر در برخی از زیارت‌های وداع پس از این فراز از خدا می‌خواهد اگر مرگ مانع زیارت دوباره‌ی او شد، با [[معصومان(ع)]] محشور شود.<ref>... و اگر آخرین زیارتم بود، مرا با این پیشوایان محشور گردان؛ اعمال حرم امام حسین(ع).</ref>  

امام حسین(ع) از مزار حضرت محمد(ص) وداع کرد. این وداع هنگامی بود که می‌خواست از [[مدینه]] به [[مکه]] سفر کند؛ سفری که به [[کربلا]] ختم شد. [[سید بن طاووس]] وداعِ وی را اینگونه نقل می‌کند: «امام حسین(ع) شب آخری که در مدینه بود، کنار مزار پیامبر(ص) به [[دعا]] و زیارت و [[نماز]] پرداخت. نزدیک سحر، سر بر [[قبر پیامبر(ص)]] گذاشت و در خواب، حضرت محمد(ص) را دید که مشتاق دیدار او بود؛  پس خداحافظی کرد و از حرم بیرون رفت.»<ref>لهوف، ص180.</ref>  

اهل بیت امام حسین(ع)، از بدن و قبر وی در کربلا وداع کردند. آن‌ها پس از شهادت او در روز [[عاشورا]] مأموران سپاه [[کوفه]] را قسم دادند که آنان را از کنار قتلگاه امام حسین(ع) عبور دهند؛ تا از بدن وی خداحافظی کنند.<ref>لهوف، ص ٢۴۴.</ref> در بازگشت از [[شام]] به مدینه نیز از راهنمای کاروان خواستند از راه کربلا برود؛ تا قبر امام حسین(ع) و دیگر شهیدان کربلا را زیارت و با آنان وداع کنند.