حج افراد: تفاوت میان نسخه‌ها

واژه اِفراد، از ریشه «ف ر د» به معنای جدا کردن و تک قرار دادن است.<ref>العین، ج8، ص24؛ الصحاح، ج2، ص518؛ معجم مقاییس اللغه، ج4، ص500. «فرد»</ref> «حج افراد» در اصطلاح فقیهان یکی از انواع حج است که در آن [[عمره]] جدا از [[حج]] و پس از آن انجام می‌گیرد.<ref>المغنی، ج3، ص247؛ المبسوط، سرخسی، ج4، ص25؛ المجموع، ج 7، ص171.</ref> در برخی منابع فقهی، از حج افراد به «حج مبتوله»{{یادداشت|مبتول، از ریشه «بتل» به معنای قطع شدن و بریده شدن است.}}<ref>العين، ج‏8، ص124.</ref> تعبیر شده است؛<ref>الکافی، حلبی، ص161؛ المبسوط فی فقه الامامیه، ج 1، ص316.</ref> از آن رو که در این نوع حج، میان حج و عمره فاصله و جدایی است.<ref>السرائر، ج1، ص618.</ref>

حج افراد در دیدگاه مذاهب اسلامی جایگاه ویژه‌ای دارد، به گونه‌ای که به نظر مشهور [[شیعه|شیعیان]]<ref>الکافی، حلبی، ص191ـ192؛ غنیة النزوع، ص151ـ152؛ شرائع الاسلام، ج1، ص175 ـ176.</ref> و [[حنفی|حنفیان]]<ref>بدائع الصنائع، ج2، ص169؛ البحر الرائق، ج2؛ ص632.</ref> یک بار بجا آوردن آن به عنوان [[حجة الاسلام]] بر [[اهل حرم]] واجب بوده و [[حج تمتّع]] برای آنها مُجزی{{یادداشت|اِجزاء، یعنی آنچه مولا خواسته است، با همه اجزا و شرایطش انجام شود...، به گونه‌ای که دستور مولا، انجام‌شده شمرده شود.}}<ref name=":0">كتاب العين، ج‏8، ص124.</ref> نیست. [[شافعی|شافعیان]]<ref>الأم، ج7، ص226؛ مختصر المزنی، ص63؛ فتح العزیز، ج7، ص107-108.</ref> و [[مالکی|مالکیان]]<ref>مواهب الجلیل، ج4، ص68؛ الشرح الکبیر، ابو البرکات، ج2، ص27-28.</ref> بدین استناد که حج [[حضرت محمد(ص)]] در سال دهم هجرت، از نوع حج افراد بوده، آن را حج برتر می‌دانند. البته از دیدگاه شافعیان، شرط برتر بودن اِفراد این است که [[عمره]] و [[حج]] در یک سال گزارده شود.<ref>فتح العزیز، ج7، ص113-114؛ المجموع، ج7، ص151؛ روضة الطالبین، ج2، ص320.</ref> [[حنبلی|حنبلیان]] نیز حج افراد را برای [[اهل حرم|اهل مکه]] مُجزی و آن را در رتبه پس از حج تمتّع و برتر از [[حج قران]] شمرده‌اند.<ref>المغنی، ج3، ص232؛ کشاف القناع، ج2، ص476.</ref>

در منابع روایی و تاریخی گزارش‌های پُرشماری از حج‌گزاری پیامبران مانند [[حضرت آدم(ع)]]،<ref>علل الشرائع، ج2، ص594؛ عیون اخبار الرضا، ج1، ص270؛ تفسیر عیاشی، ج1، ص186.</ref> [[حضرت ابراهیم(ع)]]،<ref>تاریخ یعقوبی، ج1، ص27؛ تاریخ الطبری، ج1، ص260-262؛ تفسیر قمی، ج2، ص224.</ref> [[حضرت موسی(ع)]]<ref>الکافی، کلینی، ج4، ص214؛ علل الشرائع، ج1، ص274.</ref>، [[حضرت سلیمان(ع)]] و خاندان آنها و دیگر پیامبران<ref>الکافی، کلینی، ج4، ص214؛ علل الشرائع، ج1، ص274.</ref> وجود دارد. از آنجا که «حج تمتّع» در [[اسلام]] و سال‌ها پس از هجرت تشریع شد،<ref>الکافی، کلینی، ج 4، ص245-249؛ علل الشرائع، ج2، ص412؛ دروس تمهیدیه، ج 1، ص420.</ref> شاید بتوان نتیجه گرفت که حج پیامبران و امّت‌های گذشته از جمله حج اعراب در عصر [[جاهلیت|جاهلی]]{{یادداشت|برای آگاهی بیشتر روی [[حج جاهلی]] تلیک کنید!}}، حج اِفراد یا مشابه آن بوده یعنی حج و عمره در آن از هم جدا بوده‌اند.

}}{{یادداشت|حج در ماه هاى معين و معلومى است.}}<ref>سوره بقره(۲)، آیه ۱۹۷؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۳۱.</ref> و اجماع،<ref>المجموع، ج7، ص196؛ مواهب الجلیل، ج4، ص45؛ مدارک الاحکام، ج7، ص191-192.</ref> شرائطی برای صحت انواع [[حج]] از جمله «حج افراد» ذکر کرده‌اند:  

#نیّت

#وقوع در ماه‌های حج که عبارتند از: شوال، ذی قعده و [[ذی حجه]].

ساختار حج از دیدگاه فقیهان [[شیعه]] به استناد احادیث<ref>الکافی، کلینی، ج4، ص298؛ تهذیب، ج5، ص41 ـ42، 44.</ref> چنین است:  

#اعمال سرزمین [[منا]]، شامل: [[رمی جمره]]، [[حلق]] یا تقصیر و [[بیتوته در منا]]

ساختار حج افراد از دیدگاه فقیهان [[اهل سنت]] نیز تقریباً همین گونه است، با این تفاوت که آنان طواف نساء و نماز آن را از واجبات حج افراد نمی‌دانند. فقیهان برخی مذاهب، به جای طواف نساء، طواف قدوم را برای حاجیان هنگام ورود به [[مسجدالحرام]]<ref>حاشیة الدسوقی، ج2، ص21؛ الثمر الدانی، ص367.</ref> واجب شمرده‌اند. برخی دیگر نیز، طواف وداع را برای حج‌گزاران غیر مکّی در خاتمه مناسک<ref>البحر الرائق، ج2، ص614؛ حاشیة رد المحتار، ج 2، ص576. </ref> واجب شمرده‌اند.  

 

به باور فقیهان شیعه و اهل سنت، [[قربانی]] کردن در حج افراد مستحب است.<ref>النهایة، ص209؛ توضیح المناسک، ص67؛ نک: المجموع، ج8، ص382-384.</ref>

واجبات عمره اِفراد{{یادداشت|[[عمره مفرده]].}} از دیدگاه شیعیان<ref>جواهر الکلام، ج 20، ص449؛ ریاض المسائل، ج 7، ص203.</ref> و فقیهان اهل سنت،<ref>بدائع الصنائع، ج 2، ص227؛ مغنی المحتاج، ج 1، ص513؛ کشاف القناع، ج 2، ص605.</ref> به استناد احادیث<ref>الکافی، کلینی، ج4، ص538.</ref> چنین است:  

شماری از واجبات حج و عمره اِفراد، [[ارکان حج|رکن حج]] یا [[ارکان عمره|رکن عمره]] به شمار می‌روند که درباره تعداد و چگونگی آنها در مذاهب گوناگون اختلاف نظر وجود دارد.

حج وعمره را براى خدا به پايان بريد، و اگر [به علتى] از انجام آن ممنوع شديد، آنچه را از قربانى براى شما ميسر است [قربانى كنيد و از احرام در آييد]؛ و سر خود را نتراشيد تا قربانى به محلش برسد؛ و از شما اگر كسى بيمار بود يا در سرش ناراحتى و آسيب داشت [و ناچار بود سر بتراشد، جايز است سر بتراشد و] كفّاره‌اى چون روزه، يا صدقه يا قربانى بر عهده اوست و هنگامى كه [از علل ممنوعيّت] در امان بوديد، پس هر كه با پايان بردن عمره تمتّع به سوى حج تمتّع رود، آنچه از قربانى ميسر است [قربانى كند] و كسى كه قربانى نيابد، سه روزْ روزه در همان سفر حج و هفت روزْ روزه هنگامى كه بازگشتيد بر عهده اوست؛ اين ده روز كامل است [و قابل كم و زياد شدن نيست] اين وظيفه كسى است كه [خود و] خانواده‌اش ساكن و مقيم [منطقه] مسجد الحرام نباشد و از خدا پروا كنيد و بدانيد كه خدا سخت كيفر است.}}<ref name=":1">سوره بقره(۲)، آیه ۱۹۶؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۳۰.</ref> و روایات<ref>الکافی، کلینی، ج 4، ص535؛ تهذیب، ج 5، ص436؛ الاستبصار، ج 2، ص327.</ref> [[قربانی]] کردن مستحب است،<ref>منتهی المطلب، ج11، ص145.</ref> ولی در [[حج تمتع]]<ref>روضة الطالبین، ج 2، ص322؛ المعتمد، ج 3، ص275.</ref> و [[حج قران]]<ref>المغنی، ج 3، ص494؛ الثمر الدانی، ص383.</ref> قربانی کردن واجب است. البته فقیهان [[شیعه]] در حج قران، وجوب قربانی را منوط به همراه داشتن قربانی دانسته‌اند<ref>المهذب، ج1، ص210؛ المعتبر، ج2، ص779.</ref> و فقیهان [[اهل سنت]] برای وجوب قربانی در حج تمتّع شروطی را ذکر کرده‌اند.<ref>المجموع، ج 7، ص173-174؛ کشاف القناع، ج 2، ص478-479. </ref>

#در حج افراد بر خلاف تمتّع، [[استطاعت]] نسبت به حج و عمره تفکیک‌پذیر است، یعنی ممکن است مکلّف تنها نسبت به یکی از آن دو مستطیع شود و در نتیجه تنها همان مناسک{{یادداشت|عمره یا حج.}} بر او واجب خواهد گردید.<ref>جواهر الکلام، ج 18، ص75؛ المعتمد، ج 3، ص274.</ref>

#فقیهان شیعه<ref>تحریر الاحکام، ج 1، ص557، 563؛ العروة الوثقی، ج 2، ص557؛ مهذّب الاحکام، ج 13، ص31.</ref> و اهل سنت<ref>بدائع الصنائع، ج2، ص164-166؛ فتح العزیز، ج7، ص79.</ref>  بر پایه احادیث<ref>المصنّف، ج4، ص349-350؛ الاستبصار، ج 2، ص245؛ تهذیب، ج 5، ص54-55.</ref> و اجماع<ref>المغنی، ج3، ص207.</ref> بر آن‌اند که [[میقات]]ِ حج افراد برای ساکنان در مناطق دورتر از میقات به [[مکه]]، یکی از مواقیت پنجگانه است. به نظر مشهور شیعیان<ref>ذخیرة المعاد، ج 2، ص576؛ مستند الشیعه، ج 11، ص186-187؛ مدارک الاحکام، ج 7، ص222-223.</ref> و اهل سنت<ref>المغنی، ج3، ص210؛ بدائع الصنائع، ج2، ص167؛ مواهب الجلیل، ج4، ص46.</ref> به استناد احادیث،<ref>سنن الدارمی، ج2، ص30؛ الکافی، کلینی، ج 4، ص318؛ من لایحضره الفقیه، ج 2، ص306.</ref> میقات حج افراد برای [[اهل حرم|اهل مکه]] و نیز ساکنان میان مواقیت و مکه محل سکونت آنهاست. البته برخی فقیهان متأخّر شیعه به استناد احادیث،<ref>الکافی، کلینی، ج 4، ص300، 302؛ من لایحضره الفقیه، ج 2، ص454؛ تهذیب، ج 5، ص46.</ref> میقات حج افراد را برای مکّیان «[[جعرانه]]» دانسته‌اند<ref>المعتمد، ج3، ص298-299؛ مناسک حج، وحید خراسانی، ص88.</ref> و شماری دیگر به استحباب آن<ref>نک: جواهر الکلام، ج 18، ص115.</ref> یا اختصاص جعرانه به [[جارالله|مجاوران مکه]]<ref>الحدائق، ج 17، ص28؛ نک: جواهر الکلام، ج 18، ص115.</ref> قائل شده‌اند. میقات عمره مفرده نیز، به باور فقیهان شیعه و اهل سنت برای ساکنان مکه، [[ادنی‌الحل|ادنی الحل]] است.

#در حج افراد می‌توان [[طواف]] و [[سعی]] را حتی در غیر موارد اضطرار، بر [[وقوف در عرفات]] و [[وقوف در مشعر]] مقدّم داشت، بر خلاف حج تمتّع که تنها در صورت اضطرار چنین کاری در آن جایز است.<ref>جواهر الکلام، ج 18، ص78؛ المعتمد، ج 3، ص275؛ توضیح المناسک، ص67.</ref>

به نظر بیشتر فقیهان [[شیعه]]<ref name=":2">النهایة، ص206؛ المعتبر، ج2، ص784؛ الروضه البهیه، ص65-66.</ref> بویژه متأخران از آنان<ref name=":3">العروة الوثقی، ج 2، ص534-535؛ المعتمد، ج3، ص273؛ فقه الحج، ج2، ص241.</ref> حج افراد{{یادداشت|یا حج قران.}} بر [[اهل حرم|اهل مکه]] و کسانی که تا فاصله ۴۸ میلی آن هستند به عنوان [[حجة الاسلام]] واجب بوده و [[حج تمتّع]] برای آنان مُجزی{{یادداشت|اِجزاء، یعنی آنچه مولا خواسته است، با همه اجزا و شرایطش انجام شود...، به گونه‌ای که دستور مولا، انجام‌شده شمرده شود.}}<ref name=":0" /> نیست.<ref name=":4">السرائر، ج1، ص519-520؛ الروضه البهیه، ص66؛ ریاض المسائل، ج6، ص143.</ref> معدودی از فقیهان شیعه افزون بر حج افراد و [[حج قران|قران]]، حج تمتّع را نیز برای اهل مکه مُجزی می‌دانند.<ref>الموتلف، ج1، ص363؛ الجامع للشرائع، ص179. </ref>