زینت: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس روایتی، خانه کعبه برای اولین بار، توسط حضرت آدم(ع) با مو پوشانده شد. پس از او «تبّع» با پوششی از پوست حیوان و سپس حضرت ابراهیم(ع)با شاخه‌های خرما آن را پوشاندند. حضرت سلیمان نخستین کسی بود که کعبه را با پارچه کتان سفید تزیین کرد.<ref>من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۲۳۵؛ وسائل الشیعه، ج۱۳، ص۲۰۸؛ جامع احادیث الشیعه، ج۱۰، ص۱۴.</ref>

پیامبر اسلام کعبه را با پارچه یمانی تزیین می‌کرد و خلیفه اول و دوم آن را با پارچه قباطی می‌پوشاندند.<ref>اخبار مکه، ج۱، ص۲۵۳.</ref> علی(ع) هر ساله پوشش کعبه را از عراق ارسال می‌کرد تا کعبه با آن تزیین شود.<ref>قرب الاسناد، ص۱۳۹؛ جامع احادیث الشیعه، ج۱۰، ص۷۴.</ref> این عمل در عصرهای دیگر با پارچه‌هایی از جنس مختلف و رنگ‌های متفاوت همراه با زینت‌هایی خاص انجام شده است.<ref>اخبار مکه، ج۱، ص۲۵۳–۲۵۴؛ آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۹۴.</ref> در عصر حاضر برای پوشش کعبه کارگاهی در مکه اختصاص داده‌اند که در آن پرده کعبه با ابریشم خالص بافته و آیاتی از قرآن کریم با سیمهایی از طلا بر روی آن نقش می‌شود.<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۹۴ – ۹۷.</ref>  

در مورد حکم زینت کعبه رای فقیهان مختلف است. فقیهان امامیه این عمل را به قصد تعظیم مباح شمرده‌اند. دلیل آنان علاوه بر اصل اباحه آن است که دلیلی بر منع این عمل وجود ندارد.<ref>تذکره الفقهاء، ج۵، ص۱۳۴؛ نهایه الاحکام، ج۲، ص۳۴۶؛ الموسوعه الفقهیه المیسره، ج۳، ص۲۰۸.</ref>بسیاری از فقیهان اهل سنت نیز این عمل را مباح شمرده و تزیین کعبه با طلا را سبب تعظیم خانه خدا و مبغوض شدن کفار دانسته‌اند.<ref>فتح العزیز، ج۶، ص۳۶؛ المجموع، ج۴، ص۴۴۵؛ حواشی الشروانی، ج۱، ص۱۲۱.</ref>به نظر برخی از آنان تزیین کعبه با حریر عملی است که قرن‌های متمادی رواج داشته و فقیهان اسلامی بر آن اتفاق نظر دارند، اما تزیین آن با طلا در حکومت عمر بن عبد العزیز وجود داشته است و سکوت وی و دیگر فقیهان مدینه و غیر مدینه در آن عصر دلیل جواز این عمل به شمار می‌رود.<ref>فتاوی السبکی، ج۱، ص۲۶۵–۲۶۶</ref>در مقابل برخی دیگر از فقیهان اهل سنت این عمل را حرام دانسته‌اند.<ref>المجموع، ج۴، ص۴۴۵؛ مغنی المحتاج، ج۱، ص۲۹؛ نهایه المحتاج، ج۱، ص۱۰۴.</ref>