تاریخ نگاری محلی مدینه: تفاوت میان نسخه‌ها

نگارش کتاب ''الدُّرّة الثمینة فی تاریخ المدینة'' اثر ابن نجّار (د. 643ق.) (مورخ برجسته بغدادی در سده هفتم هجری) را می‌توان نقطه آغازی برای موج جدیدی از تاریخ‌نگاری محلی مدینه به شمار آورد که در دوره مملوکی به اوج رونق خود رسید.

چنین به نظر می‌رسد که تحت تأثیر کتاب ابن نجّار و با الگوگیری از محتوا و ساختار آن، در دوره مملوکی، چندین اثر مشابه آن ـ شامل ''بهجة النفوس والاسرار فی تاریخ دارهجرة المختار'' اثر مرجانی (زنده در 770ق.)، ''التعریف بما أنست الهجرة من معالم دارالهجرة'' اثر جمال‌الدین مطری (د. 741ق.)، ''تحقیق النصرة بتلخیص معالم دارالهجرة'' اثر ابوبکر مراغی (د. 816ق.) و ''المغانم المطابة فی معالم طابة'' اثر مجدالدین فیروزآبادی (د. 817ق.) ـ پدید آمد.

به موازات این آثار که با تأکید بر تاریخ شهر مدینه و اماکن دینی و جغرافیایی آن به ویژه مسجدالنبی ـ نگاشته شد، تواریخ محلی دیگری نیز در همین دوره با رویکرد تراجم‌نگاری پدید آمد. مهم‌ترین این آثار عبارت‌اند از: ''الروضة الفردوسیة والحضرة القدسیة'' اثر آقشهری (د. 739ق.)، ''نصیحة المشاور وتعزیة المجاور'' اثر ابن فرحون مالکی (د. 769ق.) و متن مفقودی با عنوان ''تاریخ المدینه'' اثر شمس‌الدین محمد بن صالح کِنانی (785ق.).

اما به عنوان مفصّل‌ترین و مهم‌ترین تواریخ محلی مدینه در دوره مملوکی، باید از ''وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی'' اثر نورالدین سمهودی (د. 911ق.) و ''التحفة اللطیفة فی تاریخ المدینة الشریفة'' اثر شمس‌الدین سخاوی (د. 902ق.) نام برد که هر دو تقریباً به طور همزمان در پایان این دوره نگاشته شده‌اند. این دو اثر، نقطه اوج نگارش تاریخ‌نگاری محلی مدینه در دوره مملوکی، به ترتیب یکی در حوزه تاریخ شهر و اماکن آن و دیگری در حوزه تراجم‌نگاری اعلام آن، به شمار می‌آیند.

در دوره عثمانی، شماری از آثاری پدید آمد که به نوعی می‌توان آنها را تاریخ محلی مدینه دانست؛ از جمله: ''تاریخ المدینه'' اثر قطب‌الدین نهروالی (د. 990ق.)، ''عمدة الاخبار فی مدینة المختار'' اثر احمد بن عبدالحمید عبّاسی (سده 10ق.)، ''نتیجة الفِکَر فی خبر مدینة سید البشر'' اثر زین‌العابدین بن محمد بن عبدالله عبّاسی (د. 1130ق.) و ''الاخبار الغریبة فی ذکر ما وقع بطیبة الحَبیبة'' اثر جعفر بن حسین مدنی (د. 1342ق.).