ساخت مسجدالنبی (دوران پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها

پیامبر زمین مسجد را که متعلق به دو یتیم از بنی نجار بود خرید و احداث بنا را آغاز نمود. ساخت بنا در تابستان 623م پایان یافت و مسقف شدن تا زمستان 624 مبه طول انجامید.

پیامبر پس از هجرت از مکه به مدینه و استقرار در آن شهر، خانه و مسجدی را بنا نهاد.مکان این اماکن در محل نشستن شتر پیامبر به هنگام ورود به مدینه دانسته شده است.

پیامبر، زمین را که متعلق به دو یتیم از بنی نجار، اولاد رافع بن عمربن عائذ(عبید) بن ثعلبه بود را خریداری نمود و مسجد را در آنجا بنا نهاد.

دو خانه از خارج مسجد در سمت شرق به آن متصل بوده که متعلق به سوده بنت زمعه و عایشه بنت ابوبکر ذکر شده است.

با گرم شدن هوا برای ایجاد سایه ، ستون هایی از تنه نخل در مسجد قرار دادند و برآنها چوب نهاده و روی چوبها را با برگ و شاخه خرما پوشاندند.

 

به هنگام بارندگی اما آب از لای شاخ و برگ رد می شد و به همین خاطر سقف را با گل پوشاندند.

یک در در انتهای مسجد و در دیگری در دیوار غربی به نام باب عاتکه ساخته شد که بعد از آن تا به امروز باب الرحمه نام دارد. در قسمت دیوار شرقی نیز دری احداث شد که به باب عثمان معروف بود اما از آن پس به باب جبرئیل شهرت یافت.

مقطع افقی خانه های اطراف مسجد هریک عبارت از مربعی بود به ضلع 8 تا 9 ذراع(4 تا 4/5 متر) و سقف آن از داخل قابل لمس بود شاید ارتفاع آن به اندازه رواق های مسجد بود.

داخل هر خانه حجره ای بود به ضلع 6 تا 7 ذراع(3 تا 3/5 متر) که دیواره های آن را پوشش مویینی از چوب درخت سرو پوشاند ه بود. هر خانه از یک مدخل و یک حجره تشکیل می شد و در آن در دیوار غربی واقع بود که به مسجد گشوده می شود.

پیامبر پس از ازدواج، برای زنان خود حجره ای می ساخت . تعداد حجره ها 9 عدد بود که آخرین آن ها نزدیک باب عثمان(باب جبرئیل) یا باب النساء(بابی که عمر احداث کرد) واقع بود.

تمام خانه ها در قسمت شرقی خارج مسجد قرار داشتند که در آن ها به مسجد گشوده می شد.

==توسعه مسجد==

در بسیاری از منابع آمده با افزایش تعداد مسلمانان ضرورت توسعه مسجد ایجاد شد. پیامبر پس از بازگشت از غزوه خیبر به توسعه مسجد پرداخت و مساحت مسجد به 100در 90 ذراع(در حدود 45 در 50 متر) افزایش یافت. تغییرات مسجد پس از توسعه بدین شرح است:

* سنگفرش شدن مسجد با سنگریزه

بلال هنگام گفتن اذان بر بام خانه ای از بنی نجار که بلندترین خانه های اطراف مسجد بود می ایستاد. در این باره قول دیگری نیز هست که بلال بر ستون مربعی از خانه عبدالله بن عمر واقع در جنوب مسجد بالا می رفته و اذان را با صدای بلند ادا می کرده است.