ثنیة الوداع: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''ثَنِیةُ الوَداع''' گردنه‌ای در شمال [[مدینه]] در مسیر [[شام]] است. ثنیه به راهی از کوه و نیز گردنه گفته می‌شود. این ثنیه نزدیک محل شهادت [[نفس زکیه]] قرار دارد.
'''ثَنِیةُ الوَداع''' گردنه‌ای در شمال [[مدینه]] در مسیر [[شام]] بود. این مکان حوادث تاریخی متعدد را به خود دیده است؛ این ثنیه محل توقف پیامبر(ص) هنگام عزیمت به [[غزوه تبوک]] و نیز محل غارت گله شتران ایشان بوده است.  


در مورد وجه تسمیه این ثنیه به ثنیة الوداع اختلاف نظر وجود دارد. برخی این نامگذاری را به دوران جاهلی ربط داده‌اند و برخی دیگر این اسم را اسلامی دانسته و قرینه‌ای مربوط به [[جاهلیت]] برای آن نیافته‌اند. به باور [[اهل سنت]] این ثنیه محل وداع با همسران متعه‌ای به دلیل نهی [[پیامبر(ص)]] از [[متعه]] بوده است.
==مکان==


این مکان حوادث تاریخی متعدد را به خود دیده است؛ این ثنیه محل توقف پیامبر(ص) هنگام عزیمت به [[غزوه تبوک]] و نیز محل غارت گله شتران ایشان بوده است.
[[ثنیه]] به معنای راهی تونل‌مانند در کوه و گردنه است و گاه در باره خود کوه نیز به کار می‌رود.<ref>النهایه، ج1، ص266؛ لسان العرب، ج14، ص123، «ثنی. </ref> وداع نیز به معنای خداحافظی است. این نام بر تپه‌ای بیضی شکل با سنگ‌های سرخ و سیاه<ref>معالم المدینه، ج1، ص38.</ref> در شمال غربی [[مدینه]] و در مسیر [[شام]] و میان کوه‌های [[ذباب|ذُباب]] و [[سلع|سَلع]] و نزدیک [[مشهد نفس زکیه]] اطلاق می‌شد.<ref>معالم المدینه، ج1، ص267، 283.</ref> ارتفاع این ثنیه پنج متر و قطر آن 50 متر بوده است.<ref>معالم المدینه، ج1، ص284.</ref>


در برخی از منابع تاریخی ثنیه‌ای در جنوب مدینه به این نام ذکر شده اما تنها سند آن یک مصرع شعر بوده که از حیث سند و محتوا مورد مناقشه است.
=== وضعیت کنونی ===
 
با گسترش شهر مدینه، ثنیه در محدوده شهر قرار گرفت و پس از آن‌که میان خیابان [[عثمان بن عفان]] و راه سلطانیه قرار گرفت، به سال 1406ق. در دوره سعودی، در عملیات توسعه شهری از میان رفت.<ref>معالم المدینه، ج1، ص284.</ref> به جهت از میان رفتن همه نشانه‌هایی که ثنیه بدان شناخته می‌شد، حتی ساکنان مدینه نیز از محل دقیق آن آگاهی نداشتند.<ref>معالم المدینه، ج1، ص267.</ref> در دوره سعودی، مسجدی بر بالای تپه ساختند که به [[مسجد ثنیة الوداع]] شهرت یافت.<ref>معالم المدینه، ج1، ص27؛ مدینه‌شناسی، ص225.</ref>
==معرفی اجمالی==
 
 
[[ثنیه]] به معنای راهی تونل‌مانند در کوه و گردنه است و گاه در باره خود کوه نیز به کار می‌رود.<ref>النهایه، ج1، ص266؛ لسان العرب، ج14، ص123، «ثنی. </ref> وداع نیز به معنای خداحافظی است. این نام بر تپه‌ای بیضی شکل با سنگ‌های سرخ و سیاه<ref>معالم المدینه، ج1، ص38.</ref> در شمال غربی [[مدینه]] و در مسیر [[شام]] و میان کوه‌های [[ذباب|ذُباب]] و [[سلع|سَلع]] و نزدیک [[مشهد نفس زکیه]] اطلاق می‌شد.<ref>معالم المدینه، ج1، ص267، 283.</ref> ارتفاع این ثنیه پنج متر و قطر آن 50 متر بوده است.<ref>معالم المدینه، ج1، ص284.</ref>


==نام‌گذاری==
==نام‌گذاری==


برای نام‌گذاری ثنیة الوداع وجوه گوناگون برشمرده‌اند. برخی این نام را کهن و مربوط به روزگار [[جاهلیت]] و سبب آن را تودیع با مسافران در این مکان دانسته‌اند.<ref>معجم البلدان، ج2، ص86؛ نک: تاج العروس، ج1، ص92، «مقدمه. </ref> گروهی ثنیة الوداع را تنها ورودی مدینه در دوران جاهلی دانسته‌اند و از این باور مردم یاد کرده‌اند که اگر کسی هنگام گذر از آن تعشیر (تقلید صدای الاغ) نکند، با این جهان وداع خواهد نمود.<ref>تاریخ المدینه، ج1، ص269؛ وفاء الوفاء، ج4، ص43؛ العالم الاثیره، ص80.</ref>
برای نام‌گذاری ثنیة الوداع وجوه گوناگون برشمرده‌اند. برخی این نام را کهن و مربوط به روزگار [[جاهلیت]] و سبب آن را تودیع با مسافران در این مکان دانسته‌اند.<ref>معجم البلدان، ج2، ص86؛ نک: تاج العروس، ج1، ص92، «مقدمه. </ref> تودیع پیامبر(ص) در برخی سفرها با مسلمانان و یا مشایعت فرماندهان برخی سرایا از جانب ایشان در این مکان، از دیگر دلیل‌های این نام‌گذاری دانسته شده است.<ref>مشارق الانوار، ج1، ص136.</ref>
 
برخی از محققان با برشمردن ادله‌ای چون ضعف سندی و متنی حدیث و این‌که ثنیة الوداع نامی اسلامی است و قرینه‌ای بر جاهلی بودن آن یافت نشده، این وجه نام‌گذاری را نپذیرفته‌اند.<ref>المعالم الاثیره، ص80-81.</ref>
 
شماری از [[اهل سنت]] در جهت باور خویش در مسأله متعه، دستور [[پیامبر(ص)]] در نهی از [[متعه]] و وداع با همسران متعه‌ای را دلیل اشتهار این ثنیه به این نام دانسته‌اند. آنان روایتی از [[جابر بن عبدالله انصاری]] نقل کرده‌اند که این ثنیه مشهور به ثنیة الرکاب بوده و پس از تحریم متعه، به ثنیة الوداع تغییر نام یافته است.<ref>مجمع الزوائد، ج4، ص264؛ فتح الباری، ج9، ص146؛ نک: تاریخ المدینه، ج1، ص270؛ وفاء الوفاء، ج4، ص43.</ref>
 
 
این روایت نیز به جهت تعارض با روایات فراوان در باره حلیت متعه و نیز تشتت احادیث حرمت متعه و تعیین زمان‌های متفاوت برای تحریم و نیز آشفتگی‌های متنی، چندان درخور اعتنا نیست.<ref>نک: المتعه، ص37 به بعد؛ زواج المتعه، ج1، ص398-400.</ref>
 
همچنین تودیع پیامبر(ص) در برخی سفرها با مسلمانان و یا مشایعت فرماندهان برخی سرایا از جانب ایشان در این مکان، از دیگر دلیل‌های این نام‌گذاری دانسته شده است.<ref>مشارق الانوار، ج1، ص136.</ref>


این گردنه در دوره‌های متاخر با نام کوشک یوسف پاشا نیز شناخته می‌شد.<ref>تاریخ معالم المدینه، ص311.</ref> شاید علت شهرت یافتنش به این نام، گسترش راه و هموار شدن قسمتی از ثنیه به دست [[یوسف پاشا]] (م. 1215ق.) حاکم مدینه و [[جده]] به سال 1214ق. باشد.<ref>تاریخ معالم المدینه، ص311؛ تاریخ المدینه، ج1، ص269، «پاورقی. </ref><ref>فرهنگ اعلام جغرافیایی، ص102.</ref> قرین نیز از دیگر نام‌های ثنیه است<ref>مدینه‌شناسی، ص225؛ نک: تاریخ المدینه، ج1، ص269، «پاورقی. </ref>که وجه نام‌گذاری به آن مشخص نیست.
این گردنه در دوره‌های متاخر با نام کوشک یوسف پاشا نیز شناخته می‌شد.<ref>تاریخ معالم المدینه، ص311.</ref> شاید علت شهرت یافتنش به این نام، گسترش راه و هموار شدن قسمتی از ثنیه به دست [[یوسف پاشا]] (م. 1215ق.) حاکم مدینه و [[جده]] به سال 1214ق. باشد.<ref>تاریخ معالم المدینه، ص311؛ تاریخ المدینه، ج1، ص269، «پاورقی. </ref><ref>فرهنگ اعلام جغرافیایی، ص102.</ref> قرین نیز از دیگر نام‌های ثنیه است<ref>مدینه‌شناسی، ص225؛ نک: تاریخ المدینه، ج1، ص269، «پاورقی. </ref>که وجه نام‌گذاری به آن مشخص نیست.
خط ۳۵: خط ۲۱:


== رویدادهای تاریخی ==
== رویدادهای تاریخی ==
ثنیة الوداع که در فاصله حدود یک کیلومتری [[مسجد نبوی]] قرار دارد، <ref>معالم المدینه، ج1، ص38.</ref> رویدادهای تاریخی متعدد را شاهد بوده است. پیامبر(ص) به سال سوم ق. هنگام عزیمت به [[نبرد احد]]، در ثنیة الوداع یاری شماری از [[یهودیان]] هم‌پیمان با [[عبدالله بن ابی‌‌سلول]]، از سران منافقان مدینه، را به دلیل مسلمان نبودنشان نپذیرفت.<ref>الطبقات، ج2، ص37؛ سبل الهدی، ج9، ص121.</ref>
ثنیة الوداع که در فاصله حدود یک کیلومتری [[مسجد نبوی]] قرار دارد، <ref>معالم المدینه، ج1، ص38.</ref>  


* در سال سوم هنگام عزیمت به [[نبرد احد]]، در ثنیة الوداع شماری از [[یهودیان]] هم‌پیمان با [[عبدالله بن ابی‌‌سلول]]، از لشکر پیامبر(ص) جدا شدند.<ref>الطبقات، ج2، ص37؛ سبل الهدی، ج9، ص121.</ref>
 
* به سال ششم گله شتران پیامبر نزدیک ثنیة الوداع غارت شد.<ref>السیرة النبویه، ج2، ص281.</ref>  
به سال ششم ق. گله شتران پیامبر نزدیک ثنیة الوداع غارت شد و غلام [[طلحة بن عبیدالله]] با ایستادن بر فراز ثنیة الوداع با فریادی بلند همگان را از این رخداد آگاه کرد.<ref>السیرة النبویه، ج2، ص281.</ref> پیامبر(ص) به سال هشتم ق. هنگام اعزام نیرویی به فرماندهی [[زید بن حارثه|زید]] بن [[حارثه به موته]] برای نبرد با [[رومیان]]، آن‌ها را تا ثنیة الوداع بدرقه نمود و در آن جا با آن‌ها خداحافظی کرد.<ref>الطبقات، ج2، ص98.</ref>
* پیامبر(ص) به سال هشتم هنگام اعزام نیرویی به فرماندهی [[زید بن حارثه|زید]] بن [[حارثه به موته]] برای نبرد با [[رومیان]]، آن‌ها را تا ثنیة الوداع بدرقه نمود و در آن جا با آن‌ها خداحافظی کرد.<ref>الطبقات، ج2، ص98.</ref>
 
* ثنیة الوداع محل توقف پیامبر(ص) هنگام عزیمت به [[غزوه تبوک]] (9ق.) برای جمع شدن نیروها از مناطق گوناگون بود. هنگام بازگشت از تبوک نیز لشکر اسلام در ثنیة الوداع مورد استقبال مردم شهر قرار گرفت.<ref>دلائل النبوه، ج5، ص265-266.</ref>
ثنیة الوداع محل توقف پیامبر(ص) هنگام عزیمت به [[غزوه تبوک]] (9ق.) برای جمع شدن نیروها از مناطق گوناگون بود. در همین غزوه، [[امام علی(ع)]] که به فرمان ایشان برای پاسداری از مدینه در برابر توطئه‌های [[منافقان]] در شهر مانده بود، با شنیدن طعنه‌های آنان در ثنیة الوداع به پیامبر(ص) پیوست و ایشان [[حدیث منزلت|حدیث مشهور منزلت]] را در باره او بیان فرمود.<ref>السیرة النبویه، ج2، ص519.</ref> هنگام بازگشت از تبوک نیز لشکر اسلام در ثنیة الوداع مورد استقبال مردم شهر قرار گرفت.<ref>دلائل النبوه، ج5، ص265-266.</ref>
* پس از وفات پیامبر(ص) [[ابوبکر]] سپاهیان مسلمان را که رهسپار نبرد با رومیان بودند، تا ثنیة الوداع مشایعت کرد.<ref>الفتوح، ج1، ص82.</ref>  
 
* این مکان به سال 145ق. محل درگیری نیروهای [[محمد بن عبدالله بن حسن]]، مشهور به نفس زکیه، و نیروهای اعزامی [[منصور خلیفه عباسی]] (حک: 136-158ق.) بود.<ref>تاریخ طبری، ج7، ص587.</ref>  
پس از وفات پیامبر(ص) [[ابوبکر]] سپاهیان مسلمان را که رهسپار نبرد با رومیان بودند، تا ثنیة الوداع مشایعت کرد.<ref>الفتوح، ج1، ص82.</ref> این مکان به سال 145ق. محل درگیری نیروهای [[محمد بن عبدالله بن حسن]]، مشهور به نفس زکیه، و نیروهای اعزامی [[منصور خلیفه عباسی]] (حک: 136-158ق.) بود.<ref>تاریخ طبری، ج7، ص587.</ref> در سده‌های نخست، آب‌انباری مشهور به ثنیه، نزدیک ثنیة الوداع قرار داشت که آب آن از [[عین زرقاء]] تامین می‌شد.<ref>المناسک، ص409-410.</ref>
* در سده‌های نخست، آب‌انباری مشهور به ثنیه، نزدیک ثنیة الوداع قرار داشت که آب آن از [[عین زرقاء]] تامین می‌شد.<ref>المناسک، ص409-410.</ref>
 
==موقعیت کنونی==
 
 
با گسترش شهر مدینه، ثنیه در محدوده شهر قرار گرفت و پس از آن‌که میان خیابان [[عثمان بن عفان]] و راه سلطانیه قرار گرفت، به سال 1406ق. در دوره سعودی، در عملیات توسعه شهری از میان رفت.<ref>معالم المدینه، ج1، ص284.</ref> به جهت از میان رفتن همه نشانه‌هایی که ثنیه بدان شناخته می‌شد، حتی ساکنان مدینه نیز از محل دقیق آن آگاهی نداشتند.<ref>معالم المدینه، ج1، ص267.</ref> در دوره سعودی، مسجدی بر بالای تپه ساختند که به [[مسجد ثنیة الوداع]] شهرت یافت.<ref>معالم المدینه، ج1، ص27؛ مدینه‌شناسی، ص225.</ref>


==ثنیه‌ای در جنوب مدینه==
==ثنیه‌ای در جنوب مدینه==