بودیسم: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بودیسم''' از آیین‌های رایج در شرق آسیا و دارای اماکن زیارتی مقدس و مناسکی همانند [[حج]] و [[عمره]] می‌باشد. آیین بودایی پس از [[اسلام]] و [[مسیحیت]]، از جمله آیین‌هایی است که در سراسر جهان پیرو دارند.

عبادت در این آیین شکل‌های متفاوت دارد و شامل پرستش تصاویر بودا و نیز بقایای جسمانی او است. در بودیسم اماکن زیارتی بسیار وجود دارند؛ اما زیارت چهار مکان که بنابر گزارش‌ها، شخص بودا دستور زیارت آن‌ها را داده است، دارای جایگاهی ویژه هستند. برای زیارت این چهار مکان، زمانی ویژه در نظر گرفته نشده است. با این‌حال، بسیاری از بوداییان مراسم زیارت را در روز تولد بودا انجام می‏‌دهند.

اگرچه بودا اعمالی ویژه برای این زیارتگاه‌ها مشخص نکرده ولی برخی اعمال متداول در این اماکن شباهت‌هایی به [[مناسک حج]] دارند، بوداییان معمولاً رسومی ویژه را در این کار معنوی دنبال می‌کنند. زیارت بیشتر از دو بخش تشکیل می‏‌شود: [[طواف]] زیارتگاه، [[نماز]] و [[دعا]].

آیین بودایی پس از [[اسلام]] و [[مسیحیت]]، از جمله آیین‌هایی است که در سراسر جهان پیرو دارند.<ref>Furseth، Inger and Repstad Pal ،An Introduction to the Sociology of Religion، (Ashgate Publishing Company، 2006)،  P. 106</ref>بر پایه آمار سال 2005م. این آیین 360 میلیون پیرو در سراسر جهان دارد.<ref>Kennick Urubshurow، Victoria، IntroducingWorld Religions، (routledge، 2008)،  P. xxiv</ref>این پیروان در [[هند]]، مغولستان، تبت، چین، کره، ژاپن، [[آمریکا]] و اروپا پراکنده‌اند. آیین بودا دین اصلی برخی کشورها از جمله سریلانکا، میانمار (برمه)،  تایلند، کامبوج، لائوس، ویتنام، ژاپن، چین، تبت و مغولستان به شمار می‌آید.<ref>Coward، Harold and Neufeldt، Ronald and Neumaier، Eva K. (eds.) ، Readings in Eastern Religions، (Wilfrid Laurier University Press، 2007، 2nd ed.) ، P. 114</ref>این آیین در تعالیم بودا ریشه دارد. تحقیقات و مطالعات محققان نشان می‌دهد که بودا شخصیتی تاریخی است، نه افسانه‌ای.<ref>Kupperman، Joel J.، Classic Asian Philosophy: A Guide to the Essential Texts، Oxford university press، 2001، P. 23</ref>

فارغ از منابع آیین بودا، هیچ گزارش تاریخی معتبری از زندگی و تعلیمات بودا در دست نیست. همه گزارش‌های موجود، مطالبی است که سینه به سینه میان بوداییان به نسل‌های بعد منتقل شده و حدود چهار سده پس از وی نگارش یافته است. بنابراین، مطالب گزارش شده درباره بودا، تنها برخاسته از متون دینی آیین بودا است و نه برآمده از گزارش‌های معتبر تاریخی.<ref>Collinson، Diané and Plant، Kathryn and Wilkinson، Robert، FIFTY EASTERN THINKERS، (Routledge، 2000، 1st ed.) ، P. 74</ref>

==معرفی بودا==

بر پایه گزارش‌های اساطیری موجود در منابع بودایی، نام اصلی بودا «سیدارته گوتمه»<ref>Sidhartha Gautama.</ref>بوده که احتمالاً در فاصله سال‌های 563-483 ق. م. می‏زیسته است.<ref>Collinson، Diané and Plant، Kathryn and Wilkinson، Robert،P. 74</ref>او در قبیله شاکیا (sakya) در منطقه کوچکی در هیمالیا که امروز در مرز نپال قرار دارد، زاده شد.<ref>"Buddhism in India"، Encyclopedia of Religion، Vol. 2، p. 351.</ref>سیدارته در دامان آیین هندو پرورش یافت و در 16 سالگی ازدواج کرد و در 29 سالگی پس از حوادثی چند، مسیر زندگی‌اش تغییر کرد.<ref>Collinson، Diané and Plant، Kathryn and Wilkinson، Robert، ibid، P. 75</ref>

اساطیر بودایی بر آنند که خدایان متمایل بودند تا سیدارته به شخصی مقدس تبدیل گردد. به‌باور خدایان، بودا راه‌گشای بسیاری از مشکلاتی بود که پیش روی آن‌ها قرار داشت و رسیدن وی به مقام بودایی، برای آن‌ها نیز سودمند بود. از این‌رو، خدایان سعی کردند تا با قرار دادن رخدادهایی در زندگی بودا، او را از زندگی اشرافی خویش دور کنند و به مقام روحانی رهنمون سازند.<ref>Kupperman، Joel J.، ibid، P. 23</ref>

لقب بودا<ref>Buddha.</ref>در زبان سنسکریت به معنای فرد بیدار است. در ادیان هند، این عنوان برای هر شخصی که به روشنی رسیده، به کار می‌رود و به بودای تاریخی اختصاص ندارد.<ref>"Buddhism in India"، Encyclopedia of Religion، Vol. 2 ،P320</ref>با این‌حال، میان همه بوداها، سیدارته گوتمه، جایگاهی بس بزرگ دارد. او را نه انسان می‏‌توان دانست و نه خدا. بودا سرشتی بس والاتر و برتر از این دو دارد. او آموزگار خدایان و انسان‌ها است.<ref>آیین بودا در جهان امروز، ص30.</ref>

عبادت در این آیین شکل‌های متفاوت دارد و شامل پرستش تصاویر بودا و نیز بقایای جسمانی او است.<ref>Jacob N. Kinnard، "worship"، Encyclopedia of Buddhism، robert E. Buswell، 2003، vol 2 ،p. 905.</ref> مردم عادی برای [[عبادت]] به مکان‌های مقدس می‌روند و در آن‌جا با اهدای نذورات خود و زانو زدن و ذکر گفتن در برابر اشیاء مقدس به عبادت می‌پردازند. عبادت راهبان با مردم عادی تفاوت دارد. آن‌ها همه اوقات خود را به مراقبه و خواندن اذکار و اوراد می‌گذرانند. آن‌ها موظف‌اند که در روزهای ویژه روزه بگیرند و مراسم دعاخوانی و ذکرگویی را اجرا کنند.<ref>Nancy E. Auer Falk، "Buddhist Puja"، Encyclopedia of Religion، ed. M. Eliade، New York، 1987، Vol. 12، p. 86.</ref>

در آیین بودا، اماکن زیارتی بسیار وجود دارند؛ اما زیارت چهار مکان که بنابر گزارش‌ها شخص بودا دستور زیارت آن‌ها را داده است، دارای جایگاهی ویژه هستند. برخی اعمال متداول در این اماکن شباهت‌هایی به [[مناسک حج]] دارند؛ بودا در واپسین روز زندگی خویش، مکان­‌هایی را که مربوط به تولد، روشن‏‌شدگی، نخستین موعظه، و مرگ او بودند، مکان­‌هایی ارزشمند دانست که می‏‌بایست راهبان و راهبه‌‏ها و نیز مردم عادی به زیارت آن‌ها بشتابند؛ زیرا زیارت آن‌ها سبب بیدار گشتن قدرت روحی و معنوی انسان‌ها می‏‌گردد.<ref>Trainor، Kevin، Buddhism: the illustrated guide، (Oxford University Press، 2004)،  P. 112</ref>

زیارت این مکان‌های چهارگانه واجب به‌شمار نمی‏‌آید؛ ولی بیشتر بوداییان متعهد هستند تا در طول عمر خود، دست‌کم یک‌بار به زیارت این مکان‌ها نائل گردند. در بودیسم تبتی، انجام زیارت به نیابت از مردگان نیز جایز شمرده شده است. انسان می‌­تواند برای مردگان خویش زیارت نیابتی انجام دهد و در این مکان‌های مقدس، اعمال عبادی را به نیابت از آن‌ها به‌جای آورد.<ref>Khoon San، Chan، Buddhist pilgrimage، P1.</ref>