در حال ویرایش آیه ۳۳ سوره حج

{{آیات حج و حرمین}}
'''آیه ۳۳ سوره حج'''، آیه‌ای از [[قرآن]]، که به بیان اهمیت [[قربانى]]، تعيين محدوده سودبرى از آن، و تعيين زمان و مكان [[ذبح قربانى]] پرداخته است. 

== متن و ترجمه ==
{{قرآن
| متن = لَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ مَحِلُّهَا إِلَى الْبَيْتِ الْعَتِيقِ
| ترجمه = برای شما در دام‌های قربانی تا زمانی معین سودهایی است، [مانند سواری گرفتن و تغذیه از شیر و گوشت آنها] سپس جایگاه [فرود آمدنشان برای قربانی] به سوی خانه کهن [یعنی خانه کعبه] است.
}}

== شرح واژگان ==
«أجل» به معناى مدت زمان مشخص است؛<ref>مفردات الفاظ قرآن، ذیل واژه اجل.</ref> از این رو، وصف «مسمّى» در آیه ۳۳ سوره حج را براى تأكيد دانسته‌اند.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۳۷۵.</ref>

«مَحِلّ» از ریشه حَلّ يحِلّ (به كسر حاء) حَِلاً و حلالاً، به معناى تحليل و حلال است. واژه «مَحِلّ» (به كسر حاء) به معناى زمان و مكان حلال شدن است.<ref>المصباح المنیر، ذیل واژه حلّ؛ لسان العرب، ذیل واژه حلّ.</ref>

== محتوا ==
آیه ۳۳ سوره حج، به بيان اهميت [[قربانى]]، تعيين محدوده سودبرى از آن، و تعيين زمان و مكان قربانى پرداخته است.

=== قربانی ===
{{اصلی|قربانی}}در عبارت {{آیه|لَکُمْ فِیهٰا مَنٰافِعُ إِلیٰ أَجَلٍ مُسَمًّی}} درباره مرجع ضمیر «فیها» اختلاف نظر وجود دارد. بنا بر یکی از دیدگاه‌ها، ضمیر به شعائر الله در آیه پیشین بازگشته و مراد از شعائر، [[بدن|بُدن]] و [[هدی|هَدی]] است. بنابر این دیدگاه، مقصود از منافع، سودهایی است که از قربانی در مسیر حج تا قربانگاه به دست می‌آید؛ مانند شیر، بچه، پشم و سواری گرفتن.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۳۷۶.</ref>

برخی منظور از «اجل مسمی» را زمان نحر و ذبح قربانی دانسته‌اند؛ به این معنا که همه منافع دنیوی هدی تا هنگامی که ذبح نشده، از آنِ قاصدین به سوی بیت‌الله است.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۳۷۷.</ref> در روایات نیز، استفاده از شیر هدی و سواری گرفتن از او جایز شمرده شده است.<ref>من لایحضره الفقیه، ج٢، ص۵٠۴.</ref>

در ادامه آیه، عبارت {{آیه|ثُمَّ مَحِلُّهٰا إِلَی الْبَیْتِ الْعَتِیقِ}} به جایی که باید قربانی کشته شود اشاره دارد. درباره مراد «البیت العتیق» اختلاف نظر است. به باور بسیاری از مفسران، منظور همه محدوده [[حرم مکی|حرم]] است؛<ref>تفسیر کشاف، ج٣، ص١۵٧؛ تفسیر کبیر، ج٢٣، ص٣۴.</ref> البته مفسران شیعه، با تمسک به روایات اهل بیت(ع)،<ref>كافى، ج۴، ص٣٨۴.</ref> محل قربانگاه را در حج، سرزمین [[منا]] و در [[عمره مفرده]] مکه دانسته‌اند.<ref>مجمع البيان، ج۴، ص٨٣؛ نمونه، ج١۴، ص٩٨.</ref>

==پانویس==
{{پانویس}}

==منابع==
{{منابع}}
{{برگرفتگی
| پیش از لینک = کتاب
| منبع = درسنامه تفسیر آیات حج،
| پس از لینک = محمد فاکر میبدی، قم، حوزه نماینگی ولی‌فقیه در امور حج و زیارت، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، سازمان چاپ و نشر، ۱۳۸۷ش.
| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/761

}}

* '''تفسیر الکبیر (مفاتیح الغیب)'''، محمد بن عمر فخر رازی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ چهارم، ۱۴۱۳ق.
* '''تفسیر نمونه'''، ناصر مکارم شیرازی، و دیگران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۶۹ش.
* '''کافی'''، محمد بن یعقوب کلینی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش.
* '''الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل'''، محمود بن عمر زمخشری، ادب الحوزه.
* '''مجمع البیان فی تفسیر القرآن'''، فضل بن حسن طبرسی، قم، کتابخانة آیت‌الله مرعشی نجفی، ۱۴۰۳ق.
* '''المصباح المنير'''، احمد بن محمد فيومى، قم، دارالهجرة، دوم، ١۴١۴ق.
* '''مفردات الفاظ القرآن'''، راغب اصفهانى، تحقيق صفوان عدنان داوودى، بيروت، دارالسامية، ١۴١٢ق.
* '''من‌لايحضره الفقيه'''، محمد بن على بن بابويه(صدوق)، جامعه مدرسين حوزه علميه قم، ١۴٠۴ق.
{{پایان}}

[[رده:آیه های مربوط به حج]]