در حال ویرایش أم رومان

{{جعبه اطلاعات اصحاب
|اطلاعات صحابه  =
| تصویر        =
| توضیح تصویر  =
| نام کامل     = أم رومان
| کنیه         =
| لقب          =
| زادروز/زادگاه =
| محل زندگی     = سَرات، [[مکه]]، [[مدینه]]
| مهاجر/انصار  =
| نسب/قبیله    = [[قبیله بنوفراس]]
| خویشاوندان سرشناس   = [[ابوبکر بن ابی‌قحافه]]
| تاریخ و مکان درگذشت/شهادت = سال پنجم یا ششم قمری، مدینه
| نحوه درگذشت/شهادت = وفات
| مدفن = [[قبرستان بقیع]]
| زمان اسلام آوردن = سال‌های نخست [[بعثت]]
| نحوه اسلام آوردن =
| حضور در جنگ‌ها =
| هجرت به       = مکه و مدینه
| دلیل شهرت    = همسری ابوبکر
| نقش‌های برجسته    =
| دیگر فعالیت‌ها   =
| آثار             =
}}

اُمّ رومان‏ دختر عامر بن عُوَیْمِر , صحابی [[پیامبر(ص)]] و همسر [[ابوبکر]] می‌باشد. ام رومان در جوانی به همسری حارث بن سَخْبَره ازدی درآمد و پیش از [[بعثت پیامبر(ص)]] در پی مرگ حارث، به همسری ابوبکر درآمد و از او عبدالرحمن و [[عایشه]] را زاد. وی در سال‌های نخست بعثت به پیامبر اکرم(ص) ایمان آورد و با ایشان بیعت کرد. برخی مفسران آیه 71 انعام، را درباره استواری ایمان‌ ام رومان دانسته‌اند ولی شماری از پژوهشگران نزول این آیات در شان‌ وی را به نقد کشیده‌اند. بر پایه گزارش‌هایی، وی به سال پنجم یا ششم ق. در مدینه درگذشت و پیامبر(ص) بر او نماز ‌گزارد و به قبرش وارد شد و از او به نیکی یاد کرد.

==نام و نسب==
‌ام رومان دختر عامر بن عُوَیْمِر<ref>الطبقات، ابن سعد، ج8، ص216؛ انساب ‏الاشراف، ج10، ص101؛ الطبقات، خلیفه، ص624.</ref>/ عُمَیْرَة<ref>الطبقات، ابن سعد، ج8، ص216؛ تاریخ طبری، ج3، ص435.</ref>بن عبد شمس از قبیله بنوفراس، <ref>السیرة النبویه، ج2، ص299؛ المعارف، ص173؛ الاصابه، ج8، ص391.</ref> از فرزندان کنانة بن خزیمه، <ref>الطبقات، ابن سعد، ج8، ص216؛ السیرة النبویه، ج2، ص298؛ انساب الاشراف، ج10، ص101.</ref> از عرب عدنانی و مادر [[عایشه]] است. در نام پدر و نسب او تا مالک بن کنانه اختلاف بسیار است.<ref>المعارف، ص173؛ الطبقات، خلیفه، ص624؛ تاریخ طبری، ج3، ص425.</ref>

==همسران==

ام رومان در جوانی به همسری حارث بن سَخْبَره ازدی درآمد و برای او پسری به نام طفیل زاد. سپس با شوهر و فرزند خود از سَرات به [[مکه]] آمد و ضمن هم‌پیمانی با [[ابوبکر]]، در حمایت وی و قبیله‌‏اش [[تیم بن مره]] در مکه ساکن شد. وی پیش از [[بعثت پیامبر(ص)]] در پی مرگ حارث، به همسری ابوبکر درآمد و از او عبدالرحمن و عایشه را زاد.<ref>الطبقات، ابن سعد، ج8، ص216؛ انساب الاشراف، ج10، ص101؛ صفة الصفوه، ج1، ص238.</ref>

==دعوت فرزند به اسلام==
به گزارشی، ‌ام رومان در سال‌های نخست بعثت به [[پیامبر اکرم(ص)]] ایمان آورد و با ایشان بیعت کرد.<ref>الطبقات، ابن سعد، ج8، ص216؛ امتاع الاسماع، ج6، ص181.</ref> وی برای مسلمان کردن فرزند خود عبدالرحمن کوشید و پیش از هجرت بارها با او گفت‌وگو کرد که بی‌فرجام ماند. سرانجام عبدالرحمن در رویداد [[صلح حدیبیه]]<ref>انساب الاشراف، ج10، ص101.</ref>به سال ششم ق. یا پیش از [[فتح مکه]] به سال هفتم ق.<ref>الاصابه، ج8، ص393.</ref> [[اسلام]] آورد.
بر پایه ‌گزارش شماری از منابع تفسیری <ref>تفسیر ابن ابی حاتم، ج10، ص3295؛ تفسیر ماوردی، ج5، ص279-280؛ مجمع البیان، ج9، ص132.</ref> و تاریخی، <ref>انساب الاشراف، ج10، ص101.</ref> مقصود از ({{قلم رنگ|سبز|والِدَیْهِ}}) در آیه 17 احقاف ،‌ام رومان و ابوبکر است که پیوسته با خواندن آیات معاد از پسرشان عبدالرحمن می‏خواستند که ایمان بیاورد. اما او با انکار زندگی پس از مرگ، با این استدلال که تاکنون هیچ یک از بزرگان [[قریش]] در پی مرگ، زنده نشده است، با آنان محاجه می‌کرد: ({{قلم رنگ|سبز|وَ الَّذی قالَ لِوالِدَیْهِ اُفٍّ لَکُما اَ تَعِدانِنی اَنْ اُخْرَجَ وَ قَدْ خَلَتِ الْقُرُونُ مِنْ قَبْلی}}).

==استواری ایمان‌==
برخی مفسران آیه 71 انعام، را درباره استواری ایمان‌ ام رومان دانسته‌اند.<ref>زاد المسیر، ج3، ص47؛ تفسیر قرطبی، ج7، ص17-18.</ref>اما بخاری از عایشه روایتی بدین مضمون ‌گزارش کرده است: خداوند جز آیه اِفْک هیچ آیه‌ای درباره ما خاندان ابوبکر فرو نفرستاده است.<ref>صحیح البخاری، ج6، ص41-42.</ref> شماری از پژوهشگران نزول این آیات در شان‌ ام رومان را به نقد کشیده‌اند.<ref>الصحیح من سیرة النبی، ج2، ص313.</ref>
‌ام رومان در سال نخست قمری با دیگر اعضای خانواده ابوبکر به مدینه هجرت کرد.<ref>الطبقات، ابن سعد، ج8، ص216؛ تاریخ طبری، ج1، ص601.</ref>به گفته برخی، وی زنی شایسته، دیندار و در شمار راویان حدیث و [[صحابه پیامبر(ص)]] بود.<ref>تاریخ الصحابه، ص275.</ref>

==اختلاف در وفات==
بر پایه گزارش‌هایی، وی به سال پنجم یا ششم ق. در مدینه درگذشت و پیامبر(ص) بر او نماز ‌گزارد و به قبرش وارد شد و از او به نیکی یاد کرد.<ref>الطبقات، ابن سعد، ج8، ص216؛ انساب ‏الاشراف، ج10، ص101؛ الاصابه، ج8، ص392.</ref>اما روایاتی دیگر مرگ او را در سال‌های بعد می‌‏دانند.<ref>صفة الصفوه، ج1، ص60؛ الاصابه، ج8، ص392.</ref> شواهدی چون پذیرایی وی از پسرش عبدالرحمن در مدینه در پی مسلمان شدن او به سال هفتم ق.، <ref>الاصابه، ج8، ص393.</ref> سخن پیامبر(ص) با عایشه درباره مشورت وی با پدر و مادرش به سال نهم ق. در پی نزول آیه‌ای که زنان پیامبر(ص) را میان انتخاب ایشان و طلاق مخیّر می‏کرد (آیه تخییر)، <ref>الاصابه، ج8، ص393.</ref> ‌گزارش ارث بردن او از ابوبکر <ref>المغازی، ج2، ص698.</ref>و نیز حدیث گفتن وی برای‏ مسروق بن اجدع در دوران خلافت [[عمر]]<ref>مسند احمد، ج6، ص367؛ الاصابه، ج8، ص392.</ref>نشان می‏‌دهند که‌ ام رومان حتی در پی رحلت پیامبر(ص) و درگذشت ابوبکر نیز زنده بوده است. از ‌گزارش ابن شبّه برمی‌آید که وی در بقیع به خاک سپرده شده است.<ref>تاریخ المدینه، ج1، ص126.</ref>
==پانویس==
{{پانویس}}

==منابع ==
{{منابع}}
{{دانشنامه
 | آدرس = http://phz.hajj.ir/422/8985
 | عنوان = أم رومان
 | نویسنده = گروه تاریخ
}}

 
 * '''الاصابه''': ابن حجر العسقلانی (م.852ق.)، به کوشش علی معوض و عادل عبدالموجود، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1415ق؛
 * '''امتاع الاسماع''': المقریزی (م.845ق.)، به کوشش محمد عبدالحمید، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1420ق؛
 * '''انساب الاشراف''': البلاذری (م.279ق.)، به کوشش زکار و زرکلی، بیروت، دار الفکر، 1417ق؛
 * '''تاریخ الصحابة الذین روی عنهم الاخبار''': ابن حبان (م.354ق.)، به کوشش الضناوی، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1408ق؛
 * '''تاریخ طبری (تاریخ الامم و الملوک)''': الطبری (م.310ق.)، به کوشش محمد ابوالفضل، بیروت، دار احیاء التراث العربی؛
 * '''تاریخ المدینة المنوره''': ابن شبه (م.262ق.)، به کوشش شلتوت، قم، دار الفکر، 1410ق؛
 * '''تفسیر ابن ابی حاتم (تفسیر القرآن العظیم)''': ابن ابی حاتم (م.327ق.)، به کوشش اسعد محمد، بیروت، المکتبة العصریه، 1419ق؛
 * '''تفسیر قرطبی (الجامع لاحکام القرآن)''': القرطبی (م.671ق.)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1405ق؛
 * '''تفسیر ماوردی (النکت و العیون)''': الماوردی (م.450ق.)، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1412ق؛
 * '''زاد المسیر''': ابن الجوزی (م.597ق.)، به کوشش عبدالرزاق، بیروت، دار الکتاب العربی، 1422ق؛
 * '''السیرة النبویه''': ابن هشام (م.213/218ق.)، به کوشش السقاء و دیگران، بیروت، المکتبة العلمیه؛
 * '''صحیح البخاری''': البخاری (م.256ق.)، بیروت، دار الفکر، 1401ق؛
 * '''الصحیح من سیرة النبی(ص)''': جعفر مرتضی العاملی، بیروت، دار السیره، 1414ق؛
 * '''صفة الصفوه''': ابوالفرج الجوزی (م.597ق.)، بیروت، دار الفکر، 1413ق؛
 * '''الطبقات''': خلیفة بن خیاط (م.240ق.)، به کوشش زکار، بیروت، دار الفکر، 1414ق؛
 * '''الطبقات الکبری''': ابن سعد (م.230ق.)، به کوشش محمد عبدالقادر، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1418ق؛
 * '''مجمع البیان''': الطبرسی (م.548ق.)، بیروت، دار المعرفه، 1406ق؛
 * '''مسند احمد''': احمد بن حنبل (م.241ق.)، بیروت، دار صادر؛
 * '''المعارف''': ابن قتیبه (م.276ق.)، به کوشش ثروت عکاشه، قم، الرضی، 1373ش؛
 * '''المغازی''': الواقدی (م.207ق.)، به کوشش مارسدن جونس، بیروت، اعلمی، 1409ق؛
 * '''مفحمات الاقران''': السیوطی (م.911ق.)، به کوشش ایاد خالد، بیروت، الرساله، 1406ق.
 
{{صحابه}}
{{زنان صحابی}}
{{زنان قرآنی}}
{{پایان}}

[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]
[[رده:صحابه]]
[[رده:زنان صحابی]]
[[رده:زنان قرآنی]]