در حال ویرایش ابرهه (بخش)

== گفت‌وگوی ابرهه با عبدالمطلب ==
[[عبدالمطلب]] که مردی بزرگ، درشت اندام، با شکوه و زیبارو بود، برای گفت‌وگو با ابرهه نزد وی رفت.<ref>سیره ابن اسحاق، ج۱، ص۳۹؛ جوامع الجامع، ج۴، ص۵۳۸.</ref> ابرهه ورودش را گرامی داشت و به احترام وی از تختش برخاست و به سویش رفت و او را کنار خود نشاند.<ref>تاریخ طبری، ج۲، ص۵۵۳-۵۵۴.</ref> آن‌گاه از مترجم خواست که درخواستش را با او در میان بگذارد. عبدالمطلب، خواستار بازپس‌گیری ۲۰۰ شتری شد که از او گرفته بودند.<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۴۹-۵۰.</ref> ابرهه که انتظار شنیدن چنین سخنی را نداشت، از این پاسخ دلزده شد<ref>الامالی، مفید، ص۳۱۲-۳۱۳.</ref> و گفت: آیا با من از شتران خود سخن می‌گویی و از خانه‌ای که دین تو و پدرانت به آن وابسته است و من برای ویران کردنش آمده‌ام، چیزی نمی‌گویی؟<ref>الطبقات، ج۱، ص۷۴.</ref> عبدالمطلب پاسخ داد: من صاحب شتران خود هستم و خانه [[کعبه]] نیز صاحبی دارد که آن را خود پاسداری خواهد کرد.<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۵۰؛ الامالی، طوسی، ص۸۱.</ref> آن‌گاه ابرهه دستور داد تا شترهای عبدالمطلب را به او بازپس دهند.<ref>تفسیر ثعلبی، ج۱۰، ص۲۹۱-۲۹۲؛ البدایة و النهایه، ج۲، ص۱۷۲.</ref> عبدالمطلب آن‌ها را گرفت و [[قربانی]] نمود و در حرم کعبه انفاق کرد.<ref>الکامل، ج۱، ص۴۴۴.</ref> سپس نزد قریش رفت و مردان [[قبیله قریش]] را از لشکرکشی ابرهه آگاه کرد و دستور داد که همراه وی از مکه بیرون روند و بر فراز کوه‌ها پناهنده شوند تا از پیامدهای جنگ در امان بمانند.<ref>زاد المسیر، ج۴، ص۴۹۰-۴۹۱؛ التسهیل، ج۲، ص۵۱۳.</ref> سپس با چند تن از مردان قریش حلقه‌وار پیرامون کعبه گردآمدند تا خدا را بخوانند و برای شکست ابرهه از او یاری بخواهند.<ref>تفسیر مقاتل، ج۴، ص۸۴۹-۸۵۱؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۱۳۴؛ الکامل، ج۱، ص۴۴۵.</ref>

در روایتی دیگر از زهری آمده است که قریش پیش از عبدالمطلب از مکه گریختند و او تا اندکی پیش از حادثه در مکه ماند و در کنار کعبه چنین مناجات کرد: پروردگارا! مردم از خانه و کاشانه خود دفاع می‌کنند. تو هم از سرزمین خود حمایت فرما.<ref>دلائل النبوه، ج۱، ص۸۵.</ref>