در حال ویرایش ابرهه (بخش)

== سرانجام حمله به کعبه ==
بامدادان ابرهه برای ورود به [[مکه]] لشکریان خویش را بسیج کرد و همه وسایل را فراهم ساخت تا [[کعبه]] را ویران کند.<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۵۲؛ الکامل، ج۱، ص۴۴۵.</ref> فیل یا فیل‌های لشکر در صف‌های پیشین قرار داشتند؛ اما هنگامی که آن فیل بزرگ را به سوی مکه به حرکت واداشتند، در همان جا خود را بر زمین افکند و دیگر برنخاست.<ref>تاریخ طبری، ج۱، ص۵۵۵.</ref> اما چون روی آن حیوان را به سوی [[یمن]] می‌گرداندند، به راه می‌افتاد و چون دوباره رویش را به سوی مکه می‌گرداندند، باز بر زمین می‌نشست و حرکت نمی‌کرد.<ref>سیره ابن اسحاق، ج۱، ص۴۰؛ التبیان، ج۱۰، ص۴۱۰.</ref>

در این هنگام، خداوند پرندگانی مانند پرستو، موسوم به [[ابابیل]] را از سوی دریا فرستاد. هر پرنده سه سنگریزه، یکی در منقار و دو تا در دو چنگال داشت<ref>معانی القرآن، ج۳، ص۲۹۱؛ جامع البیان، ج۳۰، ص۱۹۲.</ref>: {وَأَرسَلَ عَلَیهِم طَیرًا أَبَابِیلَ تَرمِیهِم بِحِجَارَةٍ مِن سِجِّیلٍ}. ([[سوره فیل]]، آیه ۳-۴) [[ابن‌ عباس]] گوید: «سِجّیل» از سنگ و گل<ref>تفسیر سمعانی، ج۶، ص۲۸۵.</ref> و از عدس بزرگ‌تر و از نخود کوچک‌تر بوده است.<ref>جامع البیان، ج۳۰، ص۱۹۳؛ تفسیر الجلالین، ص۶۰۴.</ref> ابابیل سنگریزه‌ها را بر لشکریان ابرهه پرتاب کردند. هنگامی که سنگریزه به سر کسی می‌خورد، از پشتش بیرون می‌آمد و او را می‌کشت.<ref>تفسیر قمی، ج۲، ص۴۴۳.</ref> از ابن‌ عباس و عکرمه نقل شده است که سپاهیان ابرهه همانند برگ خشک خُرد شده‌ای گشتند که تنها کاه آن مانده باشد.<ref>الدر المنثور، ج۶، ص۳۹۵-۳۹۶.</ref> آنگاه خداوند سیلی فرستاد و همه هلاک‌شدگان را به دریا ریخت.<ref>جامع البیان، ج۳۰، ص۱۹۷؛ الکامل، ج۱، ص۴۴۵.</ref> (← ابابیل)

نجات‌یافتگان حادثه با ابرهه از مکه بیرون آمدند و به سوی یمن گریختند. برخی از آنان نیز میان راه هلاک شدند.<ref>المحرر الوجیز، ج۵، ص۵۲۳.</ref> در بدن ابرهه بیماری بدی افتاد که سبب شد یکایک اندام‌های او سست شوند و فروریزند؛ چنانکه وقتی او را به یمن رساندند، مانند جوجه‌ای بود و سرانجام در همین وضعیت مرد.<ref>المعارف، ص۶۳۸؛ الکشاف، ج۴، ص۷۹۷.</ref> نیز نقل شده است که ابرهه نزد نجاشی بازگشت و در حالی که رخداد مکه را شرح می‌داد، ناگهان پرنده‌ای سنگی بر سرش افکند و وی را کشت.<ref>تفسیر ثعلبی، ج۱۰، ص۲۹۶؛ روض الجنان، ج۲۰، ص۴۱۱.</ref>