در حال ویرایش اخبار المدینه (علوی) (بخش)

==نویسنده==
{{اصلی|یحیی بن حسن علوی}}
ابوالحسین یحیی بن حسن بن جعفر بن عبیدالله حسنی علوی، معروف به یحیی نسابه عقیقی که نسب او به [[امام سجاد(ع)]] می‌رسد، از نسب‌شناسان و تاریخ‌نگاران مدینه است. در سال ۲۱۴ق. در مدینه زاده شد و به سال ۲۷۷ق. در مکه درگذشت.<ref>سر السلسلة العلویه، ص۱۰-۱۱؛ الجوهر الشفاف، ج۱، ص۵۲۷؛ الذریعه، ج۱، ص۳۴۹؛ الاعلام، ج۸، ص۱۴۰-۱۴۱.</ref> دانشوران رجالی او را توثیق و تصدیق کرده‌اند.<ref>قاموس الرجال، ج۱۱، ص۳۶-۳۷.</ref> در برخی کتاب‌ها به اشتباه نام او یحیی بن جعفر عبیدی ثبت شده است.<ref>کشف الظنون، ج۱، ص۲۹.</ref> گفته‌اند او از نیاکان امیران و شریفان مدینه است که بر مدینه حکومت می‌کرده‌اند.<ref>وفاء الوفاء، ج۱، ص۴۲۴.</ref>

درباره یحیی علوی، در کتاب‌های رجالی شیعه تعارض‌هایی به چشم می‌خورد. در ‌گزارش شیخ طوسی، در بررسی اطلاعات ارائه شده، این نظر تقویت شده که این اطلاعات باید به سه فرد متفاوت پیوند یابد. اما سید ابوالقاسم خویی به این برداشت شیخ طوسی ایراد گرفته، معتقد است که از تحلیل سخنان نجاشی برمی‌آید که همه این بحث‌ها و نظرها درباره یک فرد یعنی تاریخ‌نگار و نسب‌شناس برجسته سده سوم، یحیی بن حسن علوی است.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۲۱، ص۴۷.</ref> نیز وی به گفتار نجاشی در روایت کردن یحیی علوی از امام رضا(ع) ایراد گرفته و پس از تحقیق به این نتیجه رسیده که در کتاب‌های چهارگانه شیعه، حدیثی از طریق یحیی علوی گزارش نشده و در کتاب‌های شیخ صدوق نیز آن چه از وی گزارش شده، از دیگر امامان معصوم(ع) است نه امام رضا(ع).<ref>الفهرست، ص۲۶۳؛ معجم رجال الحدیث، ج۲۱، ص۴۷.</ref>

افزون بر این، در منابع شیعی از ‌گزارش‌های یحیی علوی استفاده شده است؛ از جمله شیخ طوسی از طرق گوناگون از او روایت کرده است.<ref>الفهرست، ص۲۶۴.</ref> ابن بِطریق نیز رویداد ولادت امام علی(ع) در کعبه را از وی روایت کرده است.<ref>عمدة عیون صحاح الاخبار، ص۲۷-۲۸.</ref>

یحیی علوی در دانش نسب‌شناسی دانشوری خبره است و نسب‌شناسان شیعی به او استناد و ارجاع می‌دهند.<ref>الذریعه، ج۱، ص۳۴۹.</ref> انساب الطالبیین وی بر منابع این شاخه علم، تأثیر اساسی گذاشته است. برای نمونه می‌توان به ابن ابی‌الحدید اشاره کرد که به این کتاب دسترسی داشته و در رویداد دفن امام حسن(ع) کنار قبر پیامبر اکرم(ص) و اختلاف بنی‌هاشم و بنی‌امیه، به این کتاب استناد کرده است.<ref>شرح نهج البلاغه، ج۱۵، ص۵۰-۵۱.</ref>