در حال ویرایش اخشبان (بخش)

==مصداق‌ها==
===اخشب اول===
همه این منابع کوه [[ابوقبیس]] را یکی از دو اخشب [[مکه]] می‌دانند؛ اما در تعیین اخشب دیگر هم‌نظر نیستند. کوه ابوقبیس در جنوب و شرق [[کعبه]]<ref>رحلة ابن بطوطه، ج1، ص383.</ref>، مشرف بر [[صفا|کوه صفا]]<ref>معجم البلدان، ج1، ص122.</ref>، نزدیک‌ترین کوه به [[مسجدالحرام]] و برابر رکن [[حجرالاسود]] قرار دارد.<ref>الاستبصار، ص5.</ref> این کوه در روزگار [[جاهلیت]] به امین شهرت داشته<ref>المنتظم، ج1، ص138.</ref>؛ زیرا هنگام [[طوفان نوح]] حجرالاسود را در آن به ودیعت گذاشته بودند. درمنابع اسلامی، آن را نخستین کوهی دانسته‌اند که [[خداوند]] آفریده است.<ref>الاستبصار، ص5.</ref> بر پایه ‌گزارش‌ [[ابن بطوطه]] (<small>درگذشت در 779ق.</small>) بر فراز این کوه [[مسجد|مسجدی]] قرار داشته و برخی بر این باور بوده‌اند که قبر [[حضرت آدم(ع)]] نیز بر آن‌جای دارد.<ref>رحلة ابن بطوطه، ج1، ص383.</ref> نیز او جایگاه [[پیامبر(ص)]] هنگام [[شق القمر|دو پاره شدن ماه]] (<small>شق القمر</small>) را همین کوه دانسته است.<ref>رحلة ابن بطوطه، ج1، ص383.</ref>

===اخشب دوم===
بیشتر منابع اخشب دوم را کوه [[قعیقعان|قُعَیقَعان]] می‌دانند که در برابر [[ابوقبیس]] قرار دارد. برخی برآنند که اخشب دوم، کوهی سنگی و قرمز رنگ در شمال مکه با نام احمر است که در جاهلیت اعرف خوانده می‌شد.<ref>معجم البلدان، ج1، ص122؛ لسان العرب، ج1، ص354، «خشب».</ref> دسته‌ای نیز پس از طرح نظر کرمانی که [[کوه ثور]] را اخشب خوانده، آن را نپذیرفته‌اند.<ref>عمدة القاری، ج15، ص142.</ref> [[یاقوت حموی]] به گزارش از مکه‌شناسی معروف به السید العلوی، اخشب شرقی را ابوقبیس و اخشب غربی را کوهی به نام «خُط» می‌داند.<ref>معجم البلدان، ج1، ص122؛ ج2، ص378؛ مراصد الاطلاع، ج1، ص473.</ref>

در منابع تاریخی، به اخشبان دیگری نیز اشاره شده که صابح و قابل نام دارند.<ref>المعالم الاثیره، ص23.</ref> نیز از دو کوه دیگر در [[منا]] در انتهای [[عقبه]] و مشرف بر مسجدی یاد شده است.<ref>معجم البلدان، ج1، ص122؛ سبل الهدی، ج5، ص374.</ref> در [[عرفات]] نیز دو کوه با نام «مأزمین» به اخشبان شهرت یافته‌اند. مأزمان تثنیه «مأزم» به معنای تنگ و راه باریک است. سبب این نام‌گذاری آن است که حاجیان برای حرکت از عرفات به سوی [[مزدلفه]] و [[منا]] می‌بایست از میان این دو کوه و از مسیری باریک می‌گذشتند.<ref>المعالم الاثیره، ص239.</ref> برخی از منابع، این دو کوه را حد مزدلفه دانسته‌اند.<ref>المعالم الاثیره، ص23.</ref> یاقوت حموی به پشتوانه شعری از [[مزاحم عقیلی]] از اخشبان دیگری سخن به میان می‌آورد؛ ولی آن‌ها را اخشبان معروف در منطقه مکه نمی‌داند؛ زیرا مزاحم در شعر خود به سکونت گروهی از اعراب و وجود درختی به نام اراک در این دو کوه اشاره می‌کند که این دو ویژگی قابل انطباق بر اخشبان مکه نیستند. از این رو، مقصود شاعر را کوه‌هایی در بیرون مکه و در بادیه می‌داند.<ref>معجم البلدان، ج1، ص122.</ref>