در حال ویرایش ارض المعجزات (کتاب) (بخش)

===سفرنامه حج واجب=== 
بنت‌ الشاطی سفر حج واجب را به سال ۱۹۷۲م./۱۳۹۶ق. از [[مغرب]] آغاز کرده است. (ص۱۴۸) در این سفرنامه نیز توجه او به چگونگی برخورد مردم حجاز با جلوه‌های تمدن جدید آشکار است. او کنار هم آمدن رهاوردهای فن‌آوری را با سنّت، مانند برق با بناهای کهن همچون [[مسجدالحرام]] و [[کعبه]]، شیرین می‌داند. (‌ص۱۴۹) به گفته وی، هر چند ظاهر برخی مکان‌های مقدس همواره در حال تغییر است، روح معنوی آن‌ها همچنان باقی است. (ص۱۵۰) از روزگار پیش از اسلام، مردم [[مکه]] به [[کعبه]] حرمت می‌نهادند و برای اکرام این خانه و [[حاجی|حاجیان]] و زائران، وظایفی خاص مانند [[‌سقایة الحاج|سقایت]]، [[کلیدداری کعبه|کلیدداری]] و [[پرده‌داری کعبه]] را وظیفه خود می‌دانستند. اما اوج احترام کعبه هنگامی بود که دین [[اسلام]] [[حجاز]] را فراگرفت. (ص۱۶۱-۱۶۳) 

بنت‌ الشاطی این بار پس از [[مکه]] به [[مدینه النبی|مدینه]] می‌رود.از زیبایی [[مسجدالنبی]] می‌گوید که با سنگ‌های مرمر و چوب‌های گرانبها ساخته شده و قالی‌های نفیس ایرانی کف آن را پوشانده‌اند. (ص۱۶۷) نیز به فضای معنوی و رخدادهای تاریخی آن می‌پردازد. (ص۱۶۸) او تأکید می‌کند که مسجدالنبی با سادگی ظاهری خود، همچنان گرامی است؛ اما قصرهای مصریان و رومیان از رونق افتاده‌اند. (ص۱۶۷-۱۷۰)

بنت‌ الشاطی وضعیت جامعه [[عربستان]] را در این سفر با سفر پیشین مقایسه کرده و آن را رو به رشد شمرده است. (ص۱۷۴-۱۷۵) اما آن را مطلوب ندانسته و حرمت درس خواندن دختران را از لحاظ عقلی و دینی، باطل و برخاسته از افکار جاهلی مردم دانسته است. (ص۱۷۵-۱۷۶) او [[فلسطین]] را که در چنگ طاغوت است، از یاد نمی‌برد و پس از زیارت مکان‌های مقدس مدینه، از [[قدس]] یاد می‌کند و آه می‌کشد که نمی‌توان آن مسجد را زیارت کرد. (ص۱۷۷)

ارض المعجزات به سال ۱۹۸۵م. در‌ دار الکتاب العربی [[بیروت]] با قطع وزیری و در ۱۹۲ صفحه به چاپ رسیده است.