در حال ویرایش الگو:مقاله پیشنهادی

'''نعمان بن ثابت''' معروف به '''ابوحنیفه''' و '''امام اعظم''' پیشوای [[مذهب حنفی]]. حمایت مالی از [[قیام زید بن علی]] و [[قیام ابراهیم بن عبدالله]]، مخالفت با [[بنی‌امیه]]، بیعت‌ نکردن با [[عباسیان]]، نپذیرفتن منصب قضاوت از سوی حاکم اموی عراق و [[منصور عباسی]] ازجمله اقدامات سیاسی ابوحنیفه بود. وی به پیشنهاد منصور عباسی با [[امام صادق(ع)]] مناظره کرد. وی در آخرین روزهای زندگانی‌اش، به دستور منصور به [[بغداد]] فراخوانده و زندانی شد و پس از چند روز در سال۱۵۰ق در زندان درگذشت.

ابوحنیفه [[مذهب حنفی|مکتب فقهی]] متمایزی داشت و رأی و قیاس را از منابع استنباط فقهی خود دانست. پیروان ابوحنیفه با استناد به سخنان وی، تقلید عالمی از عالم دیگر را بدون آگاهی از مبنای حکم، حرام می‌شمردند. همچنین ابوحنیفه [[سعی]] بین [[صفا]] و [[مروه]] را واجب غیرمفروض (غیر رکن) شمرد و اجاره برای [[حج]] را صحیح نمی‌دانست.

ابوحنیفه همانند [[مرجئه]] باور داشت که ایمان زیادت و نقصان نمی‌پذیرد. در کنار آن وی به نقد آرای مرجئه تندرو پرداخته و از افکار آنان بیزاری جست. وی برخلاف آنان، اعلان داشت که همه مؤمنان لزوماً به [[بهشت]] نخواهند رفت. همچنین بر خلاف خوارج، عمل را با همه ارزش آن، جدا از حقیقتی به نام ایمان ‌شمرد. ابوحنیفه معتقد بود ماجرای [[عثمان بن عفان|عثمان]] و [[علی(ع)]] را به [[خداوند]] ارجاع داده است.

[[ابوحنیفه|ادامه...]]
@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''ابوطالب، عبدمناف بن عبدالمطلب'''، پدر [[امام علی(ع)]]، عمو و حامی [[حضرت محمد (ص)|پیامبر اسلام(ص)]] است. ابوطالب پس از پدرش عبدالمطلب به مقام [[سقایت]] حاجیان مکه رسید. وی سرپرستی پیامبر را از هشت سالگی بر عهده گرفت و تا پایان عمر از وی حمایت کرد.
+'''نعمان بن ثابت''' معروف به '''ابوحنیفه''' و '''امام اعظم''' پیشوای [[مذهب حنفی]]. حمایت مالی از [[قیام زید بن علی]] و [[قیام ابراهیم بن عبدالله]]، مخالفت با [[بنی‌امیه]]، بیعت‌ نکردن با [[عباسیان]]، نپذیرفتن منصب قضاوت از سوی حاکم اموی عراق و [[منصور عباسی]] ازجمله اقدامات سیاسی ابوحنیفه بود. وی به پیشنهاد منصور عباسی با [[امام صادق(ع)]] مناظره کرد. وی در آخرین روزهای زندگانی‌اش، به دستور منصور به [[بغداد]] فراخوانده و زندانی شد و پس از چند روز در سال۱۵۰ق در زندان درگذشت.
-به دلیل بزرگ‌منشی، درایت و نفوذ کلامش در میان قبایل، هنگام اختلافات، ابوطالب را داور قرار می‌دادند. او را بانی سنت سوگند در شهادت‌دادن برای اولیای دم دانسته‌اند که در [[اسلام]] نیز ادامه یافت. ابوطالب از شاعران برجسته زمان خود بود و از جمله اشعار او، شعری است در حمایت از پیامبر اسلام(ص) با نام قصیده لامیه، که آن را در ماجرای [[شعب ابی‌طالب]] سرود.
+ابوحنیفه [[مذهب حنفی|مکتب فقهی]] متمایزی داشت و رأی و قیاس را از منابع استنباط فقهی خود دانست. پیروان ابوحنیفه با استناد به سخنان وی، تقلید عالمی از عالم دیگر را بدون آگاهی از مبنای حکم، حرام می‌شمردند. همچنین ابوحنیفه [[سعی]] بین [[صفا]] و [[مروه]] را واجب غیرمفروض (غیر رکن) شمرد و اجاره برای [[حج]] را صحیح نمی‌دانست.
-پس از دعوت علنی [[پیامبر(ص)]] به اسلام، ابوطالب همواره از پیامبر در مقابل فشار [[قریش]] که خواستار مقابله با پیامبر و یا تسلیم کردن او بودند، ایستادگی کرد. وی در دوران سه ساله محاصره اقتصادی مسلمانان اموال خود را انفاق کرد.
+ابوحنیفه همانند [[مرجئه]] باور داشت که ایمان زیادت و نقصان نمی‌پذیرد. در کنار آن وی به نقد آرای مرجئه تندرو پرداخته و از افکار آنان بیزاری جست. وی برخلاف آنان، اعلان داشت که همه مؤمنان لزوماً به [[بهشت]] نخواهند رفت. همچنین بر خلاف خوارج، عمل را با همه ارزش آن، جدا از حقیقتی به نام ایمان ‌شمرد. ابوحنیفه معتقد بود ماجرای [[عثمان بن عفان|عثمان]] و [[علی(ع)]] را به [[خداوند]] ارجاع داده است.
-[[شیعه|شیعیان]] و برخی از عالمان [[اهل‌سنت]] برپایه روایت‌های [[اهل بیت(ع)]] و برخی شواهد، او را مؤمن می‌دانند و در این زمینه کتاب‌هایی نگاشته شده است. همچنین اشعار ابوطالب،‌ توسط ابوهِفّان مهزمی (قرن سوم قمری) تحت عنوان دیوان ابوطالب گردآوری شده است.
+[[ابوحنیفه|ادامه...]]
-[[ابوطالب|بیشتر]]