در حال ویرایش اندونزی (بخش)

===دانشوران مجاور حرمین===
یکی از این دانشوران، [[شیخ یوسف مکاسری]] است. وی به سال 1649م. به مکه رفت و حدود 21 سال در این شهر اقامت گزید و در پی آموختن علوم گوناگون به سال 1670م. به‌ اندونزی بازگشت و به تدریس تصوف پرداخت. [[عبدالرؤوف فنصوریا سنکلی]] از دیگر دانشورانی است که در مکه درس تصوف آموخت و در پی بازگشت، به تبلیغ آن فرقه در‌ اندونزی پرداخت و تفسیر جلالین را ترجمه و ویرایش کرد.<ref>الکتاب العربی فی‌اندونسیا، ص33، 92؛ میقات حج، ش58، ص211-212، «سفر مردم نوسانتارا به مکه. </ref> 

دانشوران‌ اندونزی از مناطق گوناگون این مجمع الجزایر به مکه آمده، به تحصیل دانش می‌پرداختند. محمد و حسن مصطفی که به نام زادگاهشان قاروت معروفند، از جزیره سوندا به این شهر آمدند. [[محمد قاروت]] که برای تکمیل علومش به مکه آمده بود، در پی شرکت در حلقات درس استادان و دانشوران مصری و داغستانی، خود نیز به تدریس علوم گوناگون چون فقه و نحو و صرف پرداخت؛ اما بیشتر توجه او مانند سایر دانشوران این سرزمین به تصوف بود. [[حسن مصطفی]] که در‌ اندونزی شاگرد محمد بود، حدود 14 سال در مکه اقامت گزید و از شیوخ جاوی چون [[حسب‌الله زواوی|حسب‌الله]] و [[مصطفی زواوی|مصطفی]] و [[عبدالله زواوی]] بهره جست تا به درجه استادی رسید و کتب گوناگون را به رشته تحریر درآورد.<ref>صفحات من تاریخ مکه، ج2، ص450-451.</ref> 

دیگر منطقه عالم‌خیز‌ اندونزی، بانتن است. در راس دانشوران این منطقه، [[شیخ محمد نواوی]] معروف به شیخ نواوی بانتن قرار داشت. محمد نواوی که نام خود را وام‌دار امام فقه شافعی، [[نووی]]، است، نخست به مدینه رفت و سه سال در این شهر به تحصیل پرداخت و سپس به وطنش بازگشت. پس از چندی برای اقامت دائم به مکه رفت و از دانشوران جاوی مقیم مکه بهره برد. آثار گوناگون در معارف، فقه و تفسیر از خود بر جای گذاشت که از آن‌ها می‌توان به شرح مناسک حج شربینی اشاره کرد. نواوی همچون دیگر دانشوران جاوی، پیرو طریقت صوفیه بود و راه [[غزالی]] را برگزیده بود و شرحی نیز بر کتاب وی نوشت. او با مرتبه علمی بالا، سال‌ها به عنوان مطوف در خدمت زائران‌ اندونزیایی بود.<ref>صفحات من تاریخ مکه، ج2، ص451-458.</ref> 

[[شیخ مزروقی جاوه شافعی]] از دیگر دانشوران‌ اندونزی است که 50 سال مجاور مکه بود. وی از دانشوران بسیاری در مکه بهره برد و سپس به تدریس در مسجدالحرام مشغول شد. مزروقی پیرو [[طریقت قادریه]] بود و به سال 1322ق. در مکه درگذشت.<ref>المختصر من کتاب نشر النور و الزهر، ص496؛ صفحات من تاریخ مکه، ج2، ص459-460؛ تاریخ مکه، ص686.</ref> [[شیخ اسماعیل بانتن]]، [[ارشد بن علوان]]، [[ارشد بن اسعد]]، [[احمد جاها]] و [[عبدالشکور]] نیز از دیگر دانشوران جاوی هستند که مجاور مکه شدند و در آن سرزمین به تدریس و تحصیل مشغول شدند و از مشایخ صوفیه گشتند.<ref>صفحات من تاریخ مکه، ج2، ص462-464؛ صفحات من تاریخ مکه، ج2، ص476.</ref> عبدالکریم بانتن که شیخ طریقت قادریه بود، هزاران تن از حاجیان و مقیمان مکه را به مسلک قادریه درآورد.