در حال ویرایش اهل بیت و حرمین (بخش)

===زندگی در حرمین===
از میان اهل بیت، پیامبر(ص)، امام علی(ع) و حضرت فاطمه(س) در مکه و بقیه جز [[امام مهدی(ع)]] در [[مدینه]] یا پیرامون آن زاده شدند و افزون بر پیامبر(ص) و فاطمه(س) که در مدینه مدفون هستند، چهار تن از امامان، [[امام مجتبی(ع)]] و امام سجاد(ع) و [[امام باقر(ع)]] و امام صادق(ع) نیز در [[قبرستان بقیع]] مدینه دفن شده‌اند.<ref>نک: الارشاد؛ تاج الموالید؛ التاریخ الامین، ص300-304.</ref> اهل بیت جز [[امام عسکری(ع)]] و امام مهدی(ع) بیشتر دوران زندگی خویش را در مدینه گذرانده‌اند.

برخی ‌گزارش‌ها گویای اشتیاق ایشان به زندگی در [[حرمین]] است. برای نمونه، [[امام رضا(ع)]] در موسم حجِ، پیش از رهسپاری به [[خراسان]]، از این‌که مکه را ترک کرده و دیگر به آن‌جا بازنمی‌گردد، ابراز‌ اندوه کرد.<ref>کشف الغمه، ج3، ص155؛ بحار الانوار، ج49، ص120.</ref> ایشان همانند همین رفتار را در زیارت وداع پیامبر(ص) پیش از ترک مدینه نشان داد.<ref>عیون اخبار الرضا، ج1، ص234-235؛ الخرائج و الجرائح، ج1، ص363؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج3، ص452.</ref> [[امام جواد(ع)]] نیز زندگی فقیرانه در حرم پیامبر(ص) را بهتر از زندگی مرفه دور از مدینه شمرد.<ref>الخرائج‌و‌الجرائح، ‌ج1، ص383؛ مدینة‌المعاجز، ج7، ص376.</ref>

پاره‌ای ‌گزارش‌ها به احترام ویژه حرم مکه نزد اهل بیت اشاره می‌کند. [[امام حسن(ع)]] با وجود اشتیاق فراوان به دفن شدن کنار قبر پیامبر(ص)، به [[امام حسین(ع)]] وصیت کرد: اگر بیم در‌گیری و خونریزی رفت، مرا در جایی دیگر دفن کنید.<ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص225؛ الارشاد، ج2، ص17-19؛ الخرائج و الجرائح، ج1، ص242.</ref> امام حسین(ع) در موسم حج برای پیش‌گیری از وقوع در‌گیری و نبرد در [[مکه]]، از آن بیرون رفت.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج2، ص260-261؛ اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص132.</ref> امام صادق(ع) از تادیب خادمان خویش در محدوده حرم پرهیز داشت.<ref>قرب الاسناد، ص364.</ref>