در حال ویرایش اهل ذمه (بخش)

==عهدنامه پیامبر با مسیحیان نجران==

بر پایه گزارش‌های تاریخی، پیامبر(ص) نامه‌ای به اُسقف‌های نجران فرستاد و آن‌ها را به پرستش خدای یکتا دعوت کرد و به آنان اعلام نمود که در صورت نپذیرفتن اسلام، باید جزیه بپردازند یا آن‌که نبرد با مسلمانان را برگزینند.<ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص83؛ البدایة و النهایه، ج5، ص53.</ref>
بر پایه گزارش‌های تاریخی، پس از ارسال این نامه، هیاتی از اسقف‌های نجران به مدینه آمدند و درباره حقانیت دین خود به بحث و مجادله پرداختند. سرانجام پیامبر(ص) آنان را به [[مباهله]] دعوت کرد و آن‌ها از مباهله خودداری کردند و با بستن قرار داد ذمه، متعهد به پرداخت جزیه شدند.

بر پایه این قرارداد، آنان متعهد شدند در هر سال 2000 حلّه، 1000 حلّه در ماه [[رجب]] و 1000 حلّه در ماه [[صفر]] یا معادل آن شمش طلا و نقره بپردازند و اگر در ناحیه یمن جنگی درگیرد، 30 زره و 30 نیزه و 30 شتر و 30 اسب به مسلمانان عاریه دهند. در این صورت، مسیحیان نجران و وابستگان ایشان در پناه و ذمه خدا و رسولش خواهند بود و جان و آیین و اموال و زمین‌های ایشان محفوظ خواهد بود و کلیساهای آنان پا برجا خواهد ماند و هیچ یک از اسقف‌ها و راهبان و خدمت‌گزاران کلیسا تغییر نخواهند کرد. گروهی از مسلمانان بر این عهدنامه گواه بودند.<ref>الطبقات، ج1، ص268؛ فتوح البلدان، ص71؛ تاریخ ابن خلدون، ج2، ص477.</ref>
در این‌که نگارش نامه رسول خدا به مسیحیان نجران و بستن پیمان ذمه در چه سالی اتفاق افتاده، اختلاف نظر وجود دارد.<ref>نک: مکاتیب الرسول، ج2، ص496.</ref> برخی از مفسران و سیره‌نگاران، ماجرای مباهله و قرارداد آن را مربوط به سال نهم<ref>مجمع البیان، ج2، ص695، 762-763؛ تفسیر ابن کثیر، ج2، ص3.</ref> یا سال دهم ق.<ref>نفحات الازهار، ج3، ص272.</ref> پس از نزول سوره توبه و [[آیه جزیه]] دانسته‌اند. برخی نیز این ماجرا را مربوط به سال ششم ق. شمرده‌اند.<ref>المیزان، ج3، ص267.</ref> به گزارشی، نخستین گروهی که با بستن قرارداد ذمه به مسلمانان جزیه پرداختند، اهل نجران بودند.<ref>تفسیر ابن کثیر، ج2، ص47.</ref>

عهدنامه پیامبر(ص) با مسیحیان نجران در دوران [[ابوبکر]] نیز تمدید شد و مسیحیان نجران به پیمانی که با رسول خدا بسته بودند، وفادار ماندند و خودشان نیز از هر گونه تعرض به جان و مال و آیینشان در امان بودند. اما در زمانه [[خلیفه دوم]]، به دلیل‌هایی، نصارای نجران از شهرهای خود تبعید شدند.<ref>الطبقات، ج1، ص268.</ref>