در حال ویرایش برمکیان (بخش)

==برمکیان و حج==

گزارش‌های تاریخی از سفرهای پیوسته برمکیان به حج حکایت دارند. [[واقدی]] در یکی از سفرهای حج یحیی بن خالد با وی در [[مدینه]] دیدار کرد و همین آشنایی سبب سفر او به سال 180ق. به [[بغداد]] و تالیف کتاب [[المغازی]] شد.<ref>المغازی، ص7-8، «مقدمه. </ref> 

یحیی به سال 181ق. از‌ هارون اجازه خواست تا او را از کارهای حکومتی معاف کند و به او اجازه زیارت و مجاورت خانه خدا دهد. با موافقت‌ هارون، او خاتم را به وی بازگرداند و به حج رفت و یک سال مجاور [[خانه خدا]] بود تا به سال 182ق. به بغداد بازگشت.<ref>البدایة و النهایه، ج10، ص177، 179.</ref> وی به کارگزاران دستور داد تا [[مالیات]] ساکنان [[حرمین شریفین]] را قسط‌بندی کنند.<ref>الوزراء و الکتاب، ص114.</ref> 

===معطر کردن خانه خدا===

جعفر در برخی از سفرهای حج همراه‌ هارون بود.<ref>البدایة و النهایه، ج10، ص179.</ref> در یکی از این سفرها به وی پیشنهاد کرد تا برای معطر شدن خانه خدا آتشدانی درون آن قرار دهند و شبانه روز در آن عود و چوب‌های خوشبو بسوزانند.‌ هارون این کار را [[بدعت]] شمرد و از قبول آن سر باز زد. آن‌گاه که خبر به رقیبان ایشان رسید، میان مردم پراکندند که برمکیان مردم را به آتش‌پرستی فرا‌ می‌خوانند.<ref>الوزراء و الکتاب، ص164؛‌هارون الرشید حقائق عن عهده، ص374.</ref> 

===سخاوت برمکیان===
سخاوت برمکیان زبان‌زد همگان بود و نمونه‌های فراوان از آن یاد شده است. در سفری که جعفر رهسپار حج بود و خشکسالی مناطق گوناگون را در برگرفته بود، هنگام عبور وی از [[وادی العقیق]]، زنی از [[بنی‌کلاب]] با سرودن شعری مردم را تسلی داد که با وجود جعفر، خشکسالی کاری از پیش نخواهد برد.<ref>وفیات الاعیان، ج1، ص328-331.</ref> 

جعفر به سال 185ق. اجازه خواست تا برای انجام حج و مجاورت خانه خدا به [[مکه]] رود و با موافقت‌ هارون در [[ماه رمضان]] راهی حج شد و پس از انجام [[عمره]] در [[ماه شعبان]]، در [[جده]] اقامت کرد و پس از انجام [[مناسک حج]] به بغداد بازگشت.<ref>الکامل، ج6، ص168.</ref> 

===مناجات یحیی برمکی===

در سال 186ق. یحیی برمکی در حالی که دست بر [[پرده کعبه]] داشت، با خدا چنین مناجات کرد: خدایا! گناهانم بسیار و غیر قابل شمارش است و جز تو کسی از آن آگاه نیست. خدایا! اگر قصد عقوبت داری، مرا در این دنیا عذاب ده؛ هرچند به بهای از دست دادن سلامت جسم و تحمل داغ فرزندانم جز فضل باشد؛ و عذاب مرا به دنیای دیگر وامگذار.<ref>تاریخ طبری، ج8، ص292؛ الوزراء و الکتاب، ص142.</ref> 

===مهم‌ترین و آخرین سفر حج===

مهم‌ترین و واپسین سفر حج برمکیان مربوط به سال 186ق. است. در این سال،‌ هارون همراه همه صاحب منصبان و افراد بانفوذ قصد حج کرد و برمکیان را نیز با خود همراه ساخت.<ref>تاریخ طبری، ج8، ص278؛ اخبار مکه، ازرقی، ج1، ص233.</ref> سخاوت و عطایای بی‌شمار برمکیان در این سفر، این سال را در ذهن مردم با عنوان سال عطایای سه‌گانه ماندگار ساخت.<ref>الوزراء و الکتاب، ص142.</ref> هنگامی که‌ هارون در مدینه بار عام داد، یحیی همراه او بود.

جعفر [[ مامون عباسی| مامون]] را و فضل نیز [[امین عباسی|امین]] را در عطادهی همراهی کردند و مردم این همه را از برکت برمکیان دانستند و در مدح ایشان ابیاتی حاکی از ورود برمکیان به [[وادی بطحاء]] و روشن شدن مکه به این سبب و تاریکی بغداد به جهت دوری آن‌ها سرودند.<ref>الفخری، ص200.</ref> 

هارون در مکه عهدنامه‌ای درباره تعیین ولیعهد اول و دوم (امین و مامون عباسی) تنظیم کرد و با امضای شاهدان و حضور ایشان، آن را در [[کعبه]] نهاد. احضار یکایک برمکیان و صحبت جداگانه‌ هارون با ایشان درون کعبه در مورد مفاد این عهدنامه، در منابع یاد شده است.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج1، ص232-236؛ تجارب الامم، ج3، ص528.</ref> 

برپایه گزارشی، جعفر برمکی پس از ادای سوگند امین، عبای وی را گرفت و از او درخواست کرد که در روزگار خلافتش به او وفادار بماند و سه بار این درخواست را تکرار کرد.<ref>مروج الذهب، ج3، ص354؛ الوزراء و الکتاب، ص142.</ref> اگر صحت این گزارش را بپذیریم، نشان از بیمناکی برمکیان درباره آینده خود دارد.