در حال ویرایش بنای بر قبور (بخش)

===حدیث تسویه قبور===

بر پایه روایتی، [[حضرت علی(ع)]] مطابق ماموریتی که پیامبر به او داده بود، به [[ابوالهیاج]] دستور داد تا قبرها را تسویه نماید.<ref>صحیح مسلم، ج2، ص666؛ سنن النسائی، ج1، ص653.</ref>

در برابر، موافقان بنای بر قبور بر این باورند که سند این روایت به سبب وجود [[وکیع بن جراح]]<ref>تاریخ بغداد، ج12، ص352؛ تهذیب التهذیب، ج11، ص110.</ref> و [[حبیب بن ابی‌ثابت]] ضعیف است.<ref>تهذیب التهذیب، ج2، ص156-157.</ref> نیز این حدیث از مفردات ابوالهیاج است و او روایتی دیگر در هیچ‌یک از کتاب‌های اهل سنت ندارد.<ref>حاشیة السندی علی سنن النسائی، ج4، ص88؛ شرح السیوطی لسنن النسائی، ج4، ص88.</ref>

از دیدگاه دلالی نیز این حدیث الفاظی مبهم دارد. احتمال دارد منظور از «تمثال»، تصاویر بت‌ها و منظور از «قبر» قبور مشرکان باشد.<ref>احیاء المقبور، ص47-48.</ref> واژه تسویه نیز اگر دو مفعولی به‌کار رود، به برابر نهادن چیزی با چیز دیگر گفته می‌شود<ref>نک: العین، ج7، ص326، «سوی. </ref> و اگر یک مفعولی باشد، به معنای از میان بردن ناهمواری‌ها و زدودن کجی‌ها به‌کار می‌رود.<ref>نک: التحقیق، ج5، ص281، «سوی. </ref>

از آن‌جا که تسویه در این حدیث، یک مفعولی است، مفاد حدیث، دستور هموار کردنذقبرها<ref>صحیح مسلم، ج2، ص666.</ref> و از میان بردن ناهمواری‌ها است، نه تساوی آن با زمین.<ref>ارشاد الساری، ج2، ص477؛ احیاء المقبور، ص47-48؛ الوهابیة فی المیزان، ص56.</ref>

شواهدی نیز بر این برداشت وجود دارد: سنت بودن هموار کردن قبور،<ref>صحیح مسلم، نووی، ج7، ص36؛ منتهی المطلب، ج7، ص395؛ بحار الانوار، ج79، ص41.</ref> استحباب بلندی قبر به‌اندازه یک وجب<ref>احیاء المقبور، ص47-48.</ref> یا چهار انگشت باز<ref>بحار الانوار، ج79، ص41.</ref> و سیره پیامبر و صحابه بر این کار<ref>احیاء المقبور، ص47-48.</ref> و نیز آوردن واژه تسویه در حدیث پیش از این روایت به معنای هموار کردن.<ref>صحیح مسلم، ج2، ص266.</ref>