در حال ویرایش بنی‌اسد بن عبدالعزی (بخش)

===سرانجام زبیریان===

پس از شکست ابن زبیر، گروهی از بنی‌اسد، عزلت گزیدند و گروهی دیگر خود را به حکمرانان اموی و عباسی نزدیک کردند.

از جلوه‌های همراهی بنی‌اسد با [[مروانیان]]، رخداد قدید بود. در این رویداد، پس از حمله [[خوارج]] به سرکردگی ابوحمزه [[مختار بن عوف خارجی]] به سال 130ق. به [[حجاز]]، لشکری از مردم مدینه به حمایت از مروانیان برخاستند و بنی‌اسد نیز سهم درخوری در این زمینه دارا بودند. اما با شبیخون نیروهای مخالف، این لشکر که جنگاوران کارآزموده‌ای نداشت، به سرعت فروریخت و افراد بسیاری از آن کشته شدند.<ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص339؛ تاریخ طبری، ج7، ص393.</ref> کشته‌های بنی‌اسد را در این رویداد 40 تن از جمله [[حمزة بن مصعب |حمزة]] بن [[مصعب بن زبیر]] و پسرش [[عمارة بن زبیر|عماره]] و پسر برادرش [[مصعب بن عکاشه]] و [[عتیق بن عامر |عتیق]] بن [[عامر بن عبدالله |عامر]] بن [[عبدالله بن زبیر]] و پسرش [[عمرو بن عتیق|عمرو]] و [[صالح بن عبدالله |صالح]] بن [[عبدالله بن عروه]] و پسرعمویشان [[حکم بن حیی]] و [[منذر بن عبدالله |منذر]] بن [[عبدالله بن منذر |عبدالله]] بن [[منذر بن زبیر]] و [[سعید بن محمد |سعید]] بن [[محمد بن خالد |محمد]] بن [[خالد بن زبیر]] دانسته‌اند.<ref>تاریخ خلیفه، ص256؛ الاغانی، ج23، ص168.</ref>