در حال ویرایش بنی‌اسد بن عبدالعزی (بخش)

==بنی‌اسد پیش از اسلام==

اسد، بزرگ این تیره، از اشراف و سران قریش در [[روزگار جاهلیت]] بود.

بر پایه گزارشی، وی کنار دیگر سران مکه مانند [[عبدالمطلب]]، [[امیة بن عبدشمس]] و [[عبدالله بن جدعان تیمی]] به دیدار سیف بن ذی یَزَن پادشاه [[یمن]] رفت.<ref>محاضرة الابرار، ج1، ص194؛ نهایة الارب، ج16، ص138؛ سبل الهدی، ج1، ص125.</ref> اما او از صاحبان مناصب [[کعبه]] نبود و تبار او نیز در جایگاهی فروتر از تیره‌هایی مانند [[بنی‌هاشم]] و [[بنی‌امیه]] قرار داشت.

بر پایه گزارشی از [[زبیر بن بکار]]، اسد میان قریشیانی که با یکدیگر کدورت داشتند، آشتی برقرار می‌کرد و از این‌رو، مُسلِم (سازش‌دهنده) لقب یافت.<ref>جمهرة نسب قریش، ص512.</ref> 

پس از اسد، [[خویلد بن اسد|خُوَیلِد بن اسد]] و [[عثمان بن حویرث|عثمان بن حُوَیرِث]] بر این خاندان ریاست داشتند.<ref>المنمق، ص332.</ref> 

===مذهب===

بنی‌اسد همچون دیگر قبایل قریش، بت‌ها به ویژه [[بت عزی]] را می‌پرستیدند.<ref>معجم قبائل العرب، ج1، ص24.</ref> اما افرادی انگشت‌شمار از آن‌ها مانند [[ورقة بن نوفل]] و [[عثمان بن حویرث|عثمان بن حُویرث]]، در روزگار جاهلیت به کیش [[مسیحیت]] درآمدند.<ref>السیرة النبویه، ج1، ص222؛ المنمق، ص153؛ البدایة و النهایه، ج2، ص238.</ref> 

عثمان بن حویرث کوشش کرد تا با تشویق قیصر روم برای مالیات بستن به کاروان‌های تجاری قریش که به [[شام]] می‌رفتند، همراه کسب جایگاه ویژه در دربار قیصر از سوی او بر قریش حکمرانی کند و مسیحیت را دین رسمی مکه نماید. اما قریش به ریاست [[سعید بن عاص اموی]] و [[ولید بن مغیره مخزومی]]، با این امر مخالفت نمودند و او را در این کار ناکام نهادند و با کوشش برخی درباریان قیصر او را مسموم کردند.<ref>انساب الاشراف، ج9، ص465؛ المنمق، ص156؛ تاریخ ابن خلدون، ج2، ص391.</ref> 

===تلبیه‌ بنی‌اسد===

آنان در [[مراسم حج]] تلبیه‌ای ویژه داشتند: «لبَّیْکَ اللهُمَّ لبَّیْکَ. رَبنا اَقْبَلَتْ بنواسدِ. اهلُ الوفاءِ والنوالِ والجَلَدِ. فینا النَّدَی والذرّی والعَدَدِ) (والمالُ والبنون فینا والوَلَدِ. الواحدُ القَهَّارُ والربُّ الصَمَدِ. لا نَعْبدُ الاَصنامَ حتی نَجتَهدَ لِربِّها ونَعْتَبِدَ. لِحِجَّةٍٍٍ لَها الدِّما وحَجُّها حتی نَرِدُ»؛<ref>الازمنة و تلبیة الجاهلیه، ج1، ص40؛ تاریخ یعقوبی، ج1، ص255؛ المفصل، ج11، ص376.</ref> «خدایا! اسدیان به تو روی آوردند و دعوتت را اجابت کردند؛ آنان‌ که وفادارانی پرمایه و سخاوتمندند و جمعیتی فراوان دارند. ‌ای یکتای قهار و بی‌همتا! ما بتان را نمی‌پرستیم، مگر برای بندگی خدای بتان و نزدیک شدن به او و این [[پرستش]] ما در حجی است که شامل قربانی و ریختن خون و احترام و بزرگداشت بت‌ها است».

===مناصب سقایت===

بنی‌اسد در اختلاف میان [[بنی‌ عبدمناف]] و [[بنی‌ عبدالدار]] بر مناصب [[رفادت]] و [[سقایت]] حاجیان همراه تیره‌هایی چون [[بنی‌ زهرة بن کلاب]]، [[بنی‌تیم بن مرّه]]، و [[بنی‌ حارث بن فهر]] به پشتیبانی از بنی‌ عبدمناف پرداختند و از تیره‌هایی بودند که در «[[حلف المطیبین|حلف المُطَیِّبین]]» حضور داشتند.<ref>السیرة النبویه، ج1، ص131-132؛ الطبقات، ج1، ص63؛ المنمق، ص51.</ref> 

آن‌ها همچنین در [[حلف الفضول|حِلف الفُضُول]] به حمایت از مظلومان هم‌سوگند شدند<ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص18؛ التنبیه و الاشراف، ص180؛ المنتظم، ج2، ص309-310.</ref> و سال‌ها بعد در اسلام نیز بر این پیمان اعلان وفاداری کردند.<ref>السیرة النبویه، ج1، ص135؛ الطبقات، خامسه1، ص345.</ref> 

===حفر چاه===

بنی‌اسد در [[یوم شمطه|یوم شَمطَه]] از بزرگ‌ترین [[جنگ‌های فجار]]<ref>اسد الغابه، ج1، ص23.</ref> بر ضد هوازن، با [[بنی‌هاشم]] و دیگر تیره‌های قریش متحد شدند.<ref>انساب الاشراف، ج1، ص112-113؛ المنمق، ص177.</ref> پس از این که [[بنی‌ عبدالمطلب]] با حفر چاه‌های گوناگون مردم را سیراب کردند و بر افتخارات خود افزودند، بنی‌اسد نیز همانند دیگر تیره‌های قریش به حفر چاه روی آوردند. از جمله چاهی در مکه به نام [[شفیه]]/سقیه حفر کردند که بعد‌ها در محدوده [[دار زبیده]] قرار گرفت<ref>فتوح البلدان، ص57؛ معجم البلدان، ج3، ص229.</ref> و تا روزگار ازرقی (قرن سوم ق.) در این خانه بود.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص224.</ref>

===عهده‌دار بازسازی کعبه===

بنی‌اسد در [[بازسازی کعبه]] به دست قریش که به گفته مشهور، پنج سال<ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص20؛ الطبقات، ج1، ص116.</ref> پیش از [[بعثت پیامبر]] رخ داد، با قرعه‌کشی همراه بنی‌عبدالدار و بنی‌عَدی بن کَعب، بازسازی ضلع شامی کعبه را بر عهده گرفتند.<ref>انساب الاشراف، ج1، ص109؛ اخبار مکه، ازرقی، ج1، ص161.</ref>