در حال ویرایش بنی‌عبدالدار (بخش)

===منصب لواء===

این منصب به معنای رهبری نظامی قریش در جنگ‌ها، از دیگر سمت‌های بنی‌عبدالدار به شمار می‌رود.این منصب کنار سرپرستی دار الندوه گزارش از جایگاه ممتاز بنی‌عبدالدار در سیاست و امور نظامی می‌دهد.

پیش از ظهور اسلام، در قالب نبردهای فجّار به رهبری طلحة بن ابی‌طلحه<ref>نک: جمهرة انساب العرب، ص127.</ref> یا عکرمة بن عامر<ref>الطبقات، ج1، ص102؛ انساب الاشراف، ج11، ص88.</ref> و نیز در سال‌های آغازین هجرت، شاهد پرچم‌داری بنی‌عبدالدار هستیم؛ پرچم‌دار مسلمانان در نبرد بدر را مصعب بن عمیر عبدری دانسته‌اند.<ref>انساب الاشراف، ج1، ص60؛ الطبقات، ج3، ص89.</ref>

اما ابن‌سعد (م. 230ق.) در گزارشی، علی(ع) را پرچم‌دار اسلام در همه جنگ‌ها به شمار می‌آورد.<ref>الطبقات، ج3، ص16.</ref>

پرچم‌داران سپاه کفر نیز ابی‌عزیز بن عمیر، نضر بن حارث، و طلحة بن ابی‌طلحه بوده‌اند که همگی عبدری‌ هستند. آورده‌‌اند که تنها [[طلحة بن ابی‌طلحه]] پرچم‌دار بوده است.<ref>الطبقات، ج2، ص10؛ تاریخ خلیفه، ص27-28؛ انساب الاشراف، ج1، ص59.</ref>

====لواء مشرکان در نبرد احد====

در نبرد احد، در سپاه مشرکان، [[سفیان بن عویف]]، فردی از حبشی‌ها و طلحة بن ابی‌طلحه لواء را بر عهده گرفتند. آورده‌‌اند که سرپرستی پرچم با طلحة بن ابی‌طلحه پرچم‌دار قریشیان بود.<ref>المغازی، ج1، ص203، 220؛ الطبقات، ج2، ص30؛ تاریخ خلیفه، ص27.</ref>

طلحة بن ابی‌طلحه به دست علی(ع) کشته شد.<ref>المغازی، ج1، ص225-226؛ الطبقات، ج2، ص31.</ref> کشته شدن وی را پیامبر اسلام(ص) پیشتر در خواب دیده و مژده آن را به مسلمانان داده بود.<ref>المغازی، ج1، ص209، 226.</ref> با کشته شدن وی که کبش الکتیبه (فرمانده سواره نظام) بود، پیامبر و مسلمانان تکبیر گفتند و اظهار خشنودی نمودند و نبرد عمومی درگرفت.<ref>المغازی، ج1، ص226؛ الطبقات، ج2، ص31.</ref> [[حسّان بن ثابت]] نیز در مدح علی(ع) شعر سرود.<ref>السیرة النبویه، ج2، ص151.</ref>

پس از وی، پرچم‌داری با عثمان بن ابی‌طلحه در پیشاپیش زنان<ref>المغازی، ج1، ص226؛ الطبقات، ج2، ص31.</ref> یا ابوسعد/ابوسعید بن ابی‌طلحه بود<ref>السیرة النبویه، ج2، ص74؛ تاریخ خلیفه، ص27؛ انساب الاشراف، ج1، ص60.</ref> که به دست سعد بن ابی‌وقاص یا علی بن ابی‌طالب کشته شد.<ref>السیرة النبویه، ج2، ص74، 127؛ الطبقات، ج2، ص31؛ انساب الاشراف، ج1، ص60.</ref> عثمان بن ابی‌طلحه نیز به دست [[حمزة بن عبدالمطلب]] هلاک شد.<ref>المغازی، ج1، ص226؛ السیرة النبویه، ج2، ص74، 127.</ref>

پس از این سه تن، [[مسافع بن طلحه]]، [[کلاب بن طلحه]]، [[جلاس بن طلحه]]، [[ارطاة بن شرحبیل|ارطاة]] بن (عبد) شرحبیل، و سپس [[شریح بن قارض]] که همگی از بنی‌عبدالدار بودند، به ترتیب پرچم را برگرفتند و سپس پرچم به دست صواب، غلام او، افتاد. به گزارش دیگر، پس از مسافع، حارث بن طلحه و سپس ارطاة و شریح و صواب پرچم‌داران سپاه قریش بودند. <ref>المغازی، ج1، ص228؛ الطبقات، ج2، ص31.</ref>

به گزارش سوم، پس از وی، برادرش جلاس و سپس کلاب و حارث پرچم را بر دوش گرفتند. آن‌گاه ارطاة بن (عبد) شرحبیل یا شرحبیل بن‌ هاشم و سپس زرارة بن عمیر (بن‌ هاشم) و آن‌گاه صواب غلام حبشی یا نخست قاسط بن شریح و سپس صواب به ترتیب پرچم را به دست گرفتند.<ref>تاریخ خلیفه، ص27-28؛ انساب الاشراف، ج1، ص60-61.</ref>

مسافع و جلاس به دست عاصم بن ثابت اوسی کشته شدند.<ref>المغازی، ج1، ص227؛ السیرة النبویه، ج2، ص74، 127؛ تاریخ خلیفه، ص27.</ref> کلاب نیز به دست زبیر بن عوام یا عبدالرحمن بن عوف و به روایتی، قزمان به قتل رسید<ref>المغازی، ج1، ص228؛ السیرة النبویه، ج2، ص127؛ تاریخ خلیفه، ص27.</ref> و حارث هم به دست قزمان کشته شد.<ref>السیرة النبویه، ج2، ص127؛ تاریخ خلیفه، ص27؛ انساب الاشراف، ج1، ص61.</ref> شرحبیل بن‌هاشم به دست مصعب بن عمیر و زرارة بن عمیر؛ قاسط بن شریح به دست قزمان<ref>تاریخ خلیفه، ص28؛ انساب الاشراف، ج1، ص60.</ref> ؛ ارطاة بن (عبد) شرحبیل به دست علی(ع) یا مصعب و به روایتی حمزه<ref>المغازی، ج1، ص228؛ السیرة النبویه، ج2، ص128؛ تاریخ خلیفه، ص28.</ref>  و شریح بن قارض به دست فردی نامعلوم<ref>المغازی، ج1، ص228؛ الطبقات، ج2، ص31.</ref> کشته شدند.

====لواء مسلمانان در نبرد احد====

در سپاه اسلام نیز مصعب بن عمیر پرچم‌دار مهاجران شمرده شده است. پیامبر(ص) با آگاهی از پرچم‌داری بنی‌عبدالدار در سپاه مشرکان اظهار داشت: ما برای وفاداری سزاوارتریم.<ref>المغازی، ج1، ص215، 221؛ الطبقات، ج2، ص30.</ref> اما منابع گوناگون از پرچم‌داری علی(ع) کنار مصعب<ref>تاریخ خلیفه، ص27؛ الطبقات، ج2، ص29.</ref> یا پس از شهادت وی<ref>السیرة النبویه، ج2، ص73؛ تاریخ طبری، ج2، ص516.</ref> حکایت دارند.

بلاذری (م. 279ق.)  می‌نویسد: پرچم‌داری سپاه اسلام نخست با علی(ع) بود و پیامبر آن را به مصعب سپرد.<ref>انساب الاشراف، ج1، ص387.</ref> به باور وی، پس از شهادت مصعب، مالک یا برادرش ابوالروم پرچم را در دست گرفت.<ref>انساب الاشراف، ج1، ص61.</ref> قاتل مصعب، ابن‌قمئه/قمیئه لیثی بود.<ref>السیرة النبویه، ج2، ص73؛ تاریخ خلیفه، ص28.</ref> برخی منابع به نزول آیه 23 [[سوره احزاب]] در شان مصعب و اصحاب وی اشاره دارند.<ref>تفسیر مقاتل، ج3، ص484؛ تفسیر بغوی، ج3، ص624.</ref>

در این نبرد، ابوسفیان با ترفندی زیرکانه برای تشجیع بنی‌عبدالدار، با یادآوری شکست آن‌ها در رویداد بدر و جایگاه پرچم‌داران در سپاه، آن‌ها را برای ایستادگی مصمم می‌کند.<ref>المغازی، ج1، ص221؛ السیرة النبویه، ج2، ص67.</ref> در این میان، هند و گروهی از زنان نیز با خواندن این شعر: «ویها بنی‌عبدالدّار، ویها حماة الادبار، ضربا بکلّ بتار» آن‌ها را برای نبرد تحریک می‌نمودند.<ref>السیرة النبویه، ج2، ص67.</ref>

در نبرد احزاب نیز پرچم‌داری مشرکان با عثمان بن طلحة بن ابی‌طلحه بوده است.<ref>الطبقات، ج2، ص50.</ref>

====بطلان حق انحصاری منصب====

درباره سرگذشت این منصب پس از فتح مکه نیز آورده‌اند که پیامبر(ص) به رغم درخواست عبدریان، فرمود: اسلام فراتر از منصب لواء است. بدین وسیله، حق انحصاری این منصب باطل شد.<ref>انساب الاشراف، ج1، ص62؛ الکامل، ج2، ص22.</ref>