در حال ویرایش بنی‌عدی بن کعب (بخش)

==بنی‌عدی و دعوت پیامبر==
با آغاز دعوت رسول خدا، به تدریج برخی از بنی‌عدی اسلام را پذیرفتند، هر چند بیشتر آن‌ها مانند دیگر قبیله‌های قریش، بر شرک خود باقی ماندند.

===مسلمانان بنی‌عدی===
در هجرت به حبشه (5بعثت) افرادی از بنی‌عدی حضور داشتند. مُعَمّر بن عبدالله بن نَضله، عُروة بن عبدالعزّی بن حرثان، و عدی بن نَضلة بن عبدالعزّی از آن جمله هستند.
معمر به سال هفتم ق. همراه [[جعفر بن ابی‌طالب]] به مدینه آمد؛ اما عروه و عدی پیش از بازگشت در حبشه درگذشتند.<ref>السیرة النبویه، ج2، ص365؛ انساب الاشراف، ج1، ص217.</ref> 
معمّر که در [[حجة الوداع]] سر مبارک پیامبر(ص) را تراشید، یک روایت از او گزارش کرده است: «لا یحتکر الا خاطئ». وی در روزگار خلیفه دوم در حبشه درگذشت.<ref>انساب الاشراف، ج1، ص216؛ الاستیعاب، ج3، ص1434.</ref> 
[[عدی بن نضله]] نخستین مسلمانی دانسته شده که در اسلام از او ارث بردند.<ref>انساب الاشراف، ج1، ص217؛ الاستیعاب، ج3، ص1061؛ ج4، ص1502.</ref> 
[[واقد بن عبدالله تمیمی]] از دیگر مسلمانان بود که پیش از ورود پیامبر(ص) به خانه ارقم مسلمان شد و در آغاز خلافت عمر (13ق.) درگذشت و نسلی باقی نگذاشت.<ref>الاستیعاب، ج4، ص1550؛ الطبقات، ج3، ص298.</ref> 

===عدم همراهی قریش در غزوه بدر===
آورده‌اند که بنی‌عدی در [[غزوه بدر]] (2ق.) قریش را همراهی نکرد.<ref>السیرة النبویه، ج1، ص619؛ تاریخ طبری، ج2، ص438؛ تاریخ الاسلام، ج2، ص51.</ref> بر پایه گزارشی، آن‌ها در سپاه قریش بودند؛ ولی در پی آگاهی از نجات کاروان تجاری مکه به ریاست [[ابوسفیان]] و اطمینان از سلامتی اموال تجاری‌شان، همراه [[بنی‌زهره]]، از تیره‌های قریش، از میانه راه (ثنیه لَفت) به مکه بازگشتند.<ref>المغازی، ج1، ص45؛ انساب الاشراف، ج1، ص291؛ سبل الهدی، ج4، ص29.</ref> 

===هجرت به مدینه===
بر پایه گزارشی، به سال هفتم ق. هم‌زمان با [[فتح خیبر]]، 70 تن از بنی‌عدی به صورت گروهی به مدینه هجرت کردند و مردی از آن‌ها در مکه باقی نماند.<ref>الاستیعاب، ج1، ص294؛ اسد الغابه، ج1، ص408.</ref> 
در مدینه نقشی برجسته از این تیره گزارش نشده و تنها بعضی از آن‌ها مانند عمر بن خطاب فرمانده سریه‌هایی چون تربه در [[شعبان]] سال ششم ق. بوده‌اند.<ref>المغازی، ج1، ص5؛ الطبقات، ج2، ص89.</ref> 
آورده‌اند که مَهجِع غلام سیاه پوست و یمنی عمر بن خطاب، نخستین فردی بود که در بدر به شهادت رسید.<ref>السیرة النبویه، ج1، ص683؛ انساب الاشراف، ج1، ص296.</ref>