در حال ویرایش بنی‌لحیان (بخش)

==بنی‌لحیان در دوران جاهلی==

در منابع از [[نبرد حشاش|نبرد حُشاش]]/خَشاش در مکانی به همین نام در سرزمین بنی‌لحیان<ref>المحبر، ص500؛ معجم ما استعجم، ج2، ص499؛ معجم قبائل العرب، ج3، ص1214.</ref> میان آن‌ها و قبیله [[بنی‌خزاعه]] نام برده شده است.<ref>معجم البلدان، ج2، ص261-262.</ref>

آنان در روزگار جاهلیت، [[بت سواع|بت سُواع]]<ref>الاصنام، ص9.</ref> را که به شکل زنی بود<ref>سبل الهدی، ج2، ص179.</ref> و در جایی مشهور به «[[رهاط|رُهاط]]»<ref>السیرة النبویه، ج1، ص78؛ معجم البلدان، ج1، ص449.</ref> یا [[وادی غران]]<ref>معجم البلدان، ج3، ص107.</ref> قرار داشت، می‌پرستیدند و پرده‌دار این بت بودند.<ref>معجم البلدان، ج3، ص276؛ المفصل، ج11، ص285؛ حجاز در صدر اسلام، ص161.</ref>در آیه 23 [[سوره نوح]] از این بت نام برده شده است.

افراد قبیله بنی‌لحیان بر پایه رسم عرب، هنگام رفتن به [[زیارت]] [[کعبه]] و [[حج‌گزاری]]، نخست نزد بت خود [[محرم]] می‌شدند و پس از نیایش، تا ورود به مکه [[تلبیه]] می‌گفتند: «لبیک عن هذیل قد ادلجوا بلیل فی ابل و خیل: لبیک از جانب هذیل که با شتر و اسب شب‌پیمایی کرده‌‏اند.»<ref>تاریخ یعقوبی، ج1، ص255.</ref> برخی تلبیه آن‌ها را چنین آورده‌اند: «لبیک، اللّهمّ لبیک. لبیک، اُبنا الیک. ان ّسواع طُلبنَ الیک.»<ref>المحبر، ص312.</ref>

در [[رمضان]] سال هشتم ق. [[عمرو بن عاص]] به دستور [[پیامبر(ص)]] مامور نابودی بت سواع شد.<ref>المغازی، ج1، ص6؛ الطبقات، ج2، ص111.</ref>