در حال ویرایش بنی‌لحیان (بخش)

===توطئه و کشتن قاریان قرآن===

بنی‌لحیان پس از [[نبرد احد]] (3ق.) هفت تن از مردان قبایل [[قبیله عضل|عَضل]] و [[قبیله قاره|قاره]]، از زیر شاخه‌‏های [[بنی‌خزیمه]]، را با تطمیع روانه مدینه کردند تا با تظاهر به [[اسلام]] از پیامبر(ص) بخواهند گروهی از مسلمانان را برای آموزش قرآن و احکام اسلامی به‌قبیله آن‌ها بفرستد.

از این‌رو، پیامبردر [[ماه صفر]] سال سوم<ref>السیرة النبویه، ج2، ص169؛ الطبقات، ج2، ص42؛ اسد الغابه، ج4، ص361.</ref> یا چهارم ق.<ref>تاریخ طبری، ج2، ص538.</ref> همراه آن‌ها 6<ref>تاریخ طبری، ج2، ص538.</ref> یا 10 تن از قاریان قرآن<ref>المغازی، ج1، ص354.</ref> (6 تن [[مهاجر]] و چهار تن از [[انصار]]) را به سرپرستی [[مرثد بن ابی‌مرثد غنوی]]<ref>الاستیعاب، ج3، ص1383؛ اسد الغابه، ج4، ص361-362.</ref> یا [[عاصم بن ثابت اوسی|عاصم بن ثابت بن ابی‌اقلح اوسی]]<ref>الاستیعاب، ج2، ص779-780؛ معجم البلدان، ج3، ص29؛ الاصابه، ج3، ص461.</ref> روانه کرد.

در گزارش دیگر [[واقدی]]، اعزام این گروه از جانب پیامبر برای آگاهی از اخبار [[قریش]] و مسیر [[نجد]] به سوی مکه بوده است.<ref>المغازی، ج1، ص354.</ref>

مسلمانان اعزامی نزدیک چاه آبی به نام «[[رجیع|رَجیع]]» متعلق به تیره لحیان از هذیل<ref>السیرة النبویه، ج2، ص170.</ref> در 70 کیلومتری مکه میان [[رابغ]] و جده، از جانب 100 تن از بنی‌لحیان با تیر و کمان و شمشیرهای آخته محاصره<ref>المغازی، ج1، ص355.</ref> و سه تن از آن‌ها به نام مرثد بن ابی‌مرثد، خالد بن بکیر، و عاصم بن ثابت در مرحله اول کشته شدند.<ref>السیرة النبویه، ج2، ص170-171؛ تاریخ طبری، ج2، ص538-539.</ref>

خبیب بن عدی، عبدالله بن طارق، و زید بن دثنه به اسارت درآمدند. عبدالله در راه کشته شد و آن دو تن نیز به قریش فروخته شدند و آن‌ها به انتقام کشتگان خود در بدر، این دو تن را به دار آویختند. پس از این حادثه، پیامبر(ص) مدتی بنی‌لحیان را در قنوت لعن می‌کرد.<ref>الطبقات، ج2، ص40؛ تاریخ یعقوبی، ج2، ص70؛ تاریخ طبری، ج2، ص538-539.</ref>