در حال ویرایش بنی‌لحیان (بخش)

===غزوه بنی‌لحیان===

پیامبر(ص) شش ماه پس از [[نبرد بنی‌قریظه]] در [[جمادی الاولی]]<ref>تاریخ طبری، ج2، ص595.</ref> یا [[ربیع الاول]]<ref>المغازی، ج2، ص535.</ref> سال ششم ق. برای تنبیه بنی‌لحیان<ref>المغازی، ج2، ص535؛ تاریخ طبری، ج2، ص595.</ref> که افزون بر ماجرای رجیع به [[بنی‌قریظه|یهود بنی‌قریظه]] نیز پناه داده، در صدد انتقام از مسلمانان بودند، با 200 سواره به سوی آن‌ها حرکت و وانمود کرد که آهنگ [[شام]] دارد و در [[صخیرات الیمام]]، مکانی در راه مکه، <ref>السیرة النبویه، ج2، ص279.</ref> به سوی «[[غران]]» شتافت.

اما لحیانیان پیش از رسیدن او آگاه شدند و به کوه‌ها گریختند.<ref>المغازی، ج2، ص536؛ السیرة النبویه، ج2، ص279-280؛ تاریخ طبری، ج2، ص595.</ref> این غزوه را از آن‌رو که در [[عسفان|عُسفان]]، مکانی در 85 کیلومتری شمال مکه، روی داد، به این نام خوانده‌اند.<ref>المغازی، ج2، ص535؛ الطبقات، ج2، ص61؛ الکامل، ج2، ص188.</ref>

بر پایه گزارشی، پیامبر(ص) در همین غزوه، برای تنبیه هم‌پیمانان بنی‌لحیان و مسببان ماجرای رجیع، [[عمر بن خطاب]] را با سریه‏‌ای به سوی «قاره» و [[هلال بن حارث مزنی]] را به سوی [[بنی‌مالک بن فهر]] فرستاد که به کوه‌ها گریختند.<ref>التنبیه و الاشراف، ص218.</ref>

از نقش لحیانی‌ها در رویدادهای زمان دو خلیفه نخست و [[امام علی(ع)]] گزارشی در دست نیست؛ اما از [[بنی‌هذیل]] میان محاصره‌کنندگان [[عثمان]] یاد شده است.<ref>انساب الاشراف، ج11، ص259-260.</ref>