در حال ویرایش بنی‌مصطلق (بخش)

===جلوگیری از ایجاد فتنه‌‌===

بر پایه گزارشی مشهور، پس از غزوه بنی‌مصطلق، رسول خدا(ص) بر سر چاهی کم‌‌آب فرود آمد. در این هنگام، برای برداشتن آب میان سِنان بن وَبْر از انصار و جَهْجاه بن مسعود از مهاجران، یا اَنَس بن سیار و جهجاه بن سعید<ref>نک: تفسیر قمی، ج2، ص369.</ref> درگیری رخ داد. سنان از [[خزرج|خزرجیان]] و جهجاه از [[قریش|قریشیان]] یاری خواستند و چیزی نمانده بود که فتنه‌‌ای برپا شود. از سویی [[عبدالله بن ابی|عبدالله بن ابیّ]] منافق از رویداد آگاه شد و با انتقاد از مردم مدینه در یاری رسول خدا(ص) مهاجران را به اخراج از مدینه پس از بازگشت به شهر تهدید کرد.

[[زید بن ارقم]] سخنان عبدالله را به پیامبر(ص) گزارش داد؛ اما عبدالله در حضور رسول خدا، سخن زید را به سبب نابالغ بودنش تکذیب و از رسول خدا(ص) عذرخواهی کرد. سپس آیات 1-2 [[سوره منافقون]] نازل شد و همراه بازگو کردن سخنان عبدالله، با صراحت از نفاق او پرده برداشت. رسول خدا(ص) نیز سخن زید را تصدیق فرمود:<ref>السیرة النبویه، ج3، ص290-293؛ تفسیر قمی، ج2، ص369؛ تاریخ طبری، ج2، ص110.</ref> {{قلم رنگ|سبز|﴿... یَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنا اِلَی الْمَدینَةِ لَیُخْرِجَنَّ الْاَعَزُّ مِنْهَا الْاَذَلَّ وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنینَ وَ لکِنَّ الْمُنافِقینَ لا یَعْلَمُونَ﴾}}. به نقل از [[ابن عباس]]، این درگیری کنار آب مریسیع و میان غلام عبدالله بن ابیّ و غلام [[عمر بن خطاب]] رخ داد و عمر پس از آگاه شدن از سخنان ناشایست عبدالله، درصدد برخورد با او برآمد.<ref>اسباب النزول، ص287؛ زادالمسیر، ج7، ص125، 286-287.</ref>