در حال ویرایش بنی‌مغیره (بخش)

==بنی‌مغیره در دوران جاهلی==

مغیریان در این دوره بیشتر پیشه بازرگانی داشتند و از توانگران و ثروتمندان قریش به‌شمار می‌آمدند. برخی مفسران ذیل آیه {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ ذَرْنی وَ الْمُکَذِّبینَ اُولِی النَّعْمَةِ وَ مَهِّلْهُمْ قَلیلاً﴾}} ([[سوره مزمل]]، آیه 11) {{قلم رنگ|سبز|﴿اُولِی النَّعْمَةِ﴾}} (صاحبان ثروت و رفاه) را به بنی‌مغیره تفسیر کرده‌اند.<ref>زاد المسیر، ج8، ص116؛ التکمیل و الاتمام، ص452؛ تفسیر قرطبی، ج20، ص45.</ref> آن‌ها به دلیل جایگاه اقتصادی خود با برخی تیره‌ها از جمله بنی‌عمرو بن عمیر، از تیره‌های [[قبیله ثقیف]]، در دوران جاهلیت معاملات و قراردادهای ربوی داشتند که پس از اسلام، با نزول آیات حرمت ربا ([[سوره بقره]]، 278-280؛ <ref>جامع البیان، ج3، ص70-71؛ تفسیر ابن ابی حاتم، ج2، ص548-549؛ مجمع البیان، ج2، ص673-674.</ref> [[سوره آل‌عمران]]، 130)<ref>جامع البیان، ج4، ص59؛ الدر المنثور، ج2، ص71.</ref> از این معاملات منع شدند.

[[عبدالله بن ابی‌ربیعه]]<ref>نسب قریش، ص317؛ انساب الاشراف، ج10، ص186؛ الاغانی، ج1، ص73، 75.</ref> و [[ولید بن مغیره]]<ref>انساب الاشراف، ج10، ص203.</ref> از بازرگانان بنام مغیری و دارای اموالی فراوان بودند؛ از ویژگی‌های بنی‌مغیره در روزگار جاهلیت و حتی دوره اسلامی که پیامبر نیز در سخنانی بدان‌ها اشاره کرد، بخشندگی و مهمان‌نوازی و دلیری بود. [[مغیرة بن عبدالله]] (بزرگ این خاندان)،<ref>انساب الاشراف، ج10، ص170.</ref> هشام بن عبدالله،<ref>انساب الاشراف، ج10، ص172؛ المحبر، ص139.</ref> مغیرة بن عبدالرحمن بن حارث بن هشام،<ref>انساب الاشراف، ج10، ص180؛ نسب قریش، ص305.</ref> ابوامیه حذیفة بن مغیره،<ref>انساب الاشراف، ج10، ص199.</ref> عبدالله بن عبدالرحمن بن ولید<ref>المحبر، ص152.</ref> و حفص بن مغیره<ref>انساب الاشراف، ج10، ص202.</ref> از جمله شخصیت‌های مغیری بودند که به این ویژگی‌ها شهرت داشتند؛ بعضی اعضای بنی‌مغیره همانند ولید بن مغیره، برخلاف بیشینه آن‌ها که [[بت‌پرست]] بودند، با پیروی از مسیحیان حیره در [[عراق]]، به آیین «[[زندقه]]» گرایش داشته‌اند.<ref>انساب الاشراف، ج10، ص170، 203؛ المحبر، ص132، 161.</ref>

===جنگ‌های دوره جاهلی===

جنگ‌ها و درگیری‌های دوره جاهلی، بخشی دیگر از تاریخ بنی‌مغیره در روزگار جاهلیت به‌شمار می‌رود. منابع از حضور فرزندان مغیره در نبردهای قبیله‌ای پیش از اسلام گزارش داده‌اند. آن‌ها در «[[نبرد فجار]]» چهارم معروف به «[[یوم عکاظ|یوم عُکّاظ]]» با مشارکت قریش به نبرد با [[بنی‌کنانه]] برخاستند و در این نبرد پایداری کردند.<ref>الاغانی، ج22، ص71.</ref> [[هشام بن مغیره]] فرماندهی این نبرد را برعهده داشت.<ref>المحبر، ص170.</ref>

از دیگر اخبار عهد جاهلی آن‌ها می‌توان به درگیری میان [[بنی‌جذیمه]] از تیره‌های کنانی با بنی‌مغیره اشاره کردکه فاکة بن مغیره در این درگیری کشته شد. این باعث دشمنی آنان تا پس از اسلام گشت. به‌همین دلیل، [[خالد بن ولید]] پس از [[فتح مکه]] (8ق.) در سَریه بنی‌جذیمه که برای دعوت آن‌ها به اسلام انجام شد، با انگیزه انتقام عمویش فاکه افرادی بسیار از این قبیله را به‌رغم تظاهر به اسلام کشت و [[رسول خدا(ص)]] با اظهار ناخرسندی به جبران کار او پرداخت.<ref>المنمق، ص207، 209؛ تاریخ یعقوبی، ج2، ص61؛ الارشاد، ج1، ص139.</ref>

===پیمان‌ها===

از پیمان‌های بنی‌مغیره با دیگر قبایل می‌توان به پیمان آنان با آل صُعیر از [[بنی‌عذره|بنی‌عَذَره]] و آل عمرو بن اعظم، تیره‌ای از [[قبیله خزاعه]]، اشاره کرد.<ref>المنمق، ص246-247.</ref> [[یاسر]] نیز از کسانی بود که از [[یمن]] به [[مکه]] آمد و با [[ابوحذیفة بن مغیره]] هم‌پیمان شد و کنیز او [[سمیه]] را به همسری گرفت. عمار از سمیه زاده شد و ابوحذیفه سمیه را آزاد کرد. به‌همین سبب، در گزارش‌هایی [[عمار بن یاسر]] از موالیان بنی‌مغیره خوانده شده است.<ref>رجال کشّی، ج1، ص34؛ اسد الغابه، ج4، ص691؛ ج6، ص152.</ref> پیمان عمار با بنی‌مغیره تا عصر [[عثمان]] نیز برقرار بود.<ref>الامامة و السیاسه، ج1، ص51.</ref>

===رفتار‌ها و روحیات===

از دیگر رفتار‌ها و روحیات دوران جاهلیت مغیریان، رقابت‌های اجتماعی و برتری‌جویی‌های قبیله‌ای و مفاخره با دیگر قبایل بود. آورده‌اند که رقابت‌ها و مفاخره‌هایی میان تیره‌های قریش و بنی‌مغیره روی داد. گروهی از مغیری‌ها در برابر [[بنی‌عبدمناف]] در کثرت افراد و شرف انساب خود فخر می‌‌فروختند و هریک می‌کوشید با معرفی افراد نامدار قبیله‌اش، برتری‌های خود را نشان دهد و بر دیگری ببالد.<ref>المنمق، ص106.</ref>