در حال ویرایش بنی‌کنانه (بخش)

===شرک ورزیدن به خداوند===

کنانی‌ها همچون دیگر قبایل عرب جاهلی از آیین [[یگانه‌پرستی]] دست کشیده و با پرستش بت به شِرک‌وَرزی روی آورده بودند. بت «[[عزی|عُزّی]]» به قریش و کنانه اختصاص داشت و از آن به بزرگی یاد می‏‌کردند.<ref>السیرة النبویه، ج1، ص55؛ اخبار مکه، ج1، ص126؛ المفصل، ج6، ص237.</ref> برخی مفسران ذیل آیه 19 [[سوره نجم]] به این امر اشاره کرده‌‏اند:<ref>تفسیر قرطبی، ج17، ص99؛ تفسیر ابن کثیر، ج4، ص272.</ref> {{قلم رنگ|سبز|﴿اَفَرَاَیْتُمُ اللاَّتَ وَ الْعُزَّی﴾}}؛ «آیا [[بت لات]] و عزّی را دیدید؟»

پرستش بت «[[بت سواع|سُواع]]» در [[وادی نعمان|وادی نَعمان]]، نزدیک [[مکه]]<ref>المحبر، ص316؛ تاریخ یعقوبی، ج1، ص255؛ الاعلام، ج5، ص234.</ref> و عبادت «[[بت هبل|هُبَل]]»<ref>المحبر، ص318؛ الاعلام، ج5، ص234.</ref> از آیین‌های جاهلی بنی‌کنانه به شمار می‏‌رفت. خُزیمه، جد کنانه، نخستین کسی بود که بت هبل را درون [[کعبه]] نصب کرد.<ref>الاصنام، ص28.</ref> 

[[مالک بن کنانه|مالک]] و [[ملکان بن کنانه|ملکان]]، پسران کنانه، در محل سکونت خود بتی به نام «[[بت سعد|سعد]]» داشتند.<ref>الاصنام، ص28؛ السیرة النبویه، ج1، ص53.</ref> برخی این بت را از آنِ بنی‌بکر بن کنانه دانسته‌‏اند.<ref>تاریخ یعقوبی، ج1، ص255.</ref> بر پایه گزارش‌های موجود، هر قبیله‏‌ای که می‏‌خواست [[حج]] بگزارد، نزد بت خود می‏‌رفت و [[نماز]] می‌خواند و سپس [[تلبیه]] می‌گفت و روانه مکه می‏‌شد. تلبیه بنی‌کنانه عبارت بود از: «لبیک اللهم لبیک، الیوم یوم التعریف، یوم الدعاء و الوقوف.».<ref>تاریخ یعقوبی، ج1، ص255.</ref>