در حال ویرایش بیبرس بندقداری (بخش)

==اقدامات==
بیبرس در طول حکومت خود اقدامات بسیاری انجام داد.

===خلیفه خواندن المستنصر===

بیبرس پس از فرونشاندن شورش مخالفانش سنجر حلبی<ref>تاریخ الاسلام، ج48، ص73؛ تاریخ ابن خلدون، ج5، ص439.</ref> و اقوش برلی<ref>تاریخ الاسلام، ج48، ص75-76؛ تاریخ ابن خلدون، ج5، ص439.</ref> دو تن از بزرگان ممالیک، با هدف مشروعیت‌بخشی به حکومت خود در [[جهان اسلام]] و مرکزیت دادن به مصر و پیشگیری از گسترش قیام‌های [[اسماعیلیان]] مصر و نیز افزودن نفوذ معنوی خود، در 659ق. یکی از بازماندگان خاندان عباسی به نام احمد بن ظاهر بامرالله را به عنوان [[المستنصر بالله]]، خلیفه عباسی نامید و با او بیعت کرد و نامش را بر سکه‌ها ضرب کرد.<ref>حسن المحاضره، ج2، ص52-53.</ref>

او خود را قسیم امیرالمؤمنین (شریک خلیفه) خواند.<ref>حسن المحاضره، ج2، ص95.</ref> البته دخالت خلیفه در جریانات سیاسی، بیبرس را وادار کرد در [[شوال]] 659ق. خلیفه را با سپاهی گران، به بهانه باز پس‌گیری [[بغداد]] و استقرار دیگر بار خلافت عباسی از [[دمشق]] رهسپار [[عراق]] نماید. با کشته شدن خلیفه پس از شکست خوردن از مغول، بیبرس از مزاحمت‌هایی که خلیفه جدید برایش ایجاد کرده بود، رها شد. با پیوستن حماة و حمص به بیبرس، <ref>تاریخ ابن خلدون، ج5، ص440-441؛ النجوم الزاهره، ج7، ص181؛ شذرات الذهب، ج7، ص513-514.</ref>  شامات نیز زیر سلطه بیبرس درآمد.

===استقلال بخشیدن به اسماعیلیان===

او در 660<ref>تاریخ ابن خلدون، ج5، ص441؛ تاریخ الاسلام، ج48، ص80.</ref> /661ق. برای دومین خلیفه عباسی مصر، یعنی احمد از نسل المسترشد، بیعت گرفت<ref>البدایة و النهایه، ج13، ص237؛ النجوم الزاهره، ج7، ص117-118.</ref> و سپس برای امن ساختن مرزهای دولت خود، قلعه‌های مصر و شام را بازسازی کرد.<ref>البدایة و النهایه، ج12، ص114.</ref> او به تدریج استقلال سیاسی اسماعیلیان ساکن شام را با عزل و نصب رهبرانشان<ref>تاریخ ابن خلدون، ج5، ص449؛ نهایة الارب، ج30، ص247-248.</ref> و فشار اقتصادی برای پرداخت مالیات‌های هنگفت، باج‌ستانی از آنان و تصرف دژهای مستحکم آن‌ها مانند مِصیاف، قدموس، کهف و رصافه<ref>تاریخ الاسلام، ج49، ص50؛ البدایة و النهایه، ج13، ص256؛ تاریخ ابن خلدون، ج5، ص449.</ref> از میان برد؛ اما اجازه داد تا در قلعه‌های خویش زیر نظارت امیران مملوک زندگی کنند.<ref>البدایة و النهایه، ج13، ص263-264؛ تاریخ ابن خلدون، ج5، ص449.</ref>

===تقویت نیروی نظامی مصر===

بیبرس از 660 ق. برای تقویت نیروی نظامی مصر در صدد تأسیس سپاهی جدید از ممالیک برآمد و در همین جهت، 200 سوار مغولی قبچاقی را به استخدام سپاه درآورد.<ref>السلوک، ج1، ص500-501.</ref>

===فتوحات===

بیبرس از 663ق. به پاکسازی شامات از حضور دولت‌های صلیبی پرداخت. او در این سال قیساریه و سپس ارسوف را فتح کرد<ref>تاریخ ابن خلدون، ج5، ص443؛ البدایة و النهایه، ج13، ص244؛ شذرات الذهب، ج7، ص541.</ref> و در 664ق. قلعه صَفَد را که در شمال غربی دریاچه طبریه قرار داشت و از مهم‌ترین قلاع صلیبیان به شمار می‌رفت، تصرف نمود.<ref>تاریخ الاسلام، ج49، ص24؛ النجوم الزاهره، ج7، ص138؛ شذرات الذهب، ج7، ص546.</ref>

مناطق صلیبی‌نشین شقیف و یافا نیز در 666ق. به تصرف او درآمد. سپس انطاکیه را که در جنوبی‌ترین منطقه مرزی بیزانس قرار داشت، فتح کرد. فتح انطاکیه به این دلیل که پیوسته به صلیبیان تعلق داشت، از اهمیت بسیار برخوردار بود. سپس به درخواست حاکم صلیبی عکا با او صلح کرد<ref>تاریخ ابن خلدون، ج5، ص445؛ تاریخ الاسلام، ج49، ص35-36؛ شذرات الذهب، ج7، ص560.</ref> که تا 669ق. که دژ حصن الاکراد و عکا، واپسین پایگاه‌های صلیبیان در شامات به تصرف او درآمد، دوام داشت.<ref>النجوم الزاهره، ج7، ص163-164؛ البدایة و النهایه، ج13، ص259؛ شذرات الذهب، ج7، ص560.</ref> در 668ق. او توانست حمله مشترک فرانسه، انگلستان، اسکاتلند، بِرشِلونه و آراگون به تونس را که از جزایر سیسیل صورت گرفت، دفع کند.<ref>تاریخ ابن خلدون، ج5، ص448.</ref>