در حال ویرایش بیت‌الریس (بخش)

==بیت الریس در عرصه علوم==
بیت الریس تنها اذان‌گویانی عامی نبودند؛ بلکه بر پایه سنت خانوادگی، به علوم اسلامی روی آورده، با تسلط بر دانش زمان‌سنجی، به تعیین اوقات شرعی از روی قواعد و مبانی نجوم پرداخته، با تنظیم جداول به چگونگی‌ اندازه‌گیری زمان از حرکت افلاک دست می‌یافتند.<ref>نک: الازمنة و الامکنه، ص103-104.</ref>
کسانی از بیت الریس با برآمدن خورشید در روز و جنبش ستاره‌ها در شب،‌ اندازه‌گیری زمان را برآورد کرده، <ref>آفاق الثقافة و التراث، ش22-23، ص177، «تراث المسلمین فی علم الفلک. </ref> آثاری با موضوع و عنوان علم المیقات نوشتند.<ref>نک: الضوء اللامع، ج1، ص86-270؛ الاعلام، ج5، ص10.</ref> اینان به قواعد و فنون تعیین جداول و دوائر فلکی و آمد و شد ستارگان آگاه گشتند و از روی جداول و ساعت‌های آفتابی نصب شده در قبه زمزم یا مسجدالحرام، به کشف اوقات نماز می‌پرداختند.<ref>نک: آفاق الثقافة و التراث، ش22-23، ص177.</ref> همچنین بیت الریس در ساخت ساعت آفتابی (مزوله) کارشناس بوده‌اند.
===آگاهی از علم المیقات===
یکی از مباحث علم المیقات در ساخت ساعت آفتابی، تحلیل حرکت خورشید و تعیین سایه برجسته بود. تعیین سایه برجسته با روش‌های محاسباتی ویژه از حرکت خورشید، شیوه‌ای معمول در سنت نجوم اسلامی بود.<ref>دانشنامه جهان اسلام، ج16، ص420، «خورشید. </ref> در این حال، کسانی از بیت الریس با نگارش آثاری در علم المیقات، به این سنت تداوم بخشیدند.

از این‌رو، طالبان دانش از مکان‌های گوناگون برای آموختن دانش‌های حساب، علم المیقات، هیئت، ستاره‌شناسی و نیز فرائض (ارث) نزد بیت الریس که در این دانش‌ها توانا و صاحب اثر بودند، می‌آمدند.<ref>التحفة اللطیفه، ج1، ص284؛ ج2، ص415؛ الضوء اللامع، ج2، ص131، 134.</ref>

آورده‌اند که احمد بن محمد [[ابن‌ظهیره]]، دانشور و مفتی مکه، دانش فرائض و حساب و هیئت را از حسین زمزمی آموخت یا احمد بن محمد [[ابن‌فرحون]] بخشی از این دانش‌ها را از [[بدر حسن زمزمی]] فراگرفت.<ref>الضوء اللامع، ج2، ص131، 134.</ref>

البته در نظام آموزشی گذشته، دانش‌ها به شکل دانش خانوادگی انتقال می‌یافت. سنت آموزشی بیت الریس که آمیزه‌ای از دانش کاربردی و منصب خانوادگی بود، چشمگیر است؛ زیرا می‌بینیم که علم المیقات در مکه بیشتر در انحصار بیت الریس مانده بود و مدلی از دانش متکی بر سنت خانوادگی را در مکه پدید آورده بود که الگوهای آن در زمان‌های دیگر فراوان نیست. از سوی دیگر، در منابع اشاره شده که بیت الریس به سبب مسؤولیتشان در تعیین اوقات شرعی، در علم الفلک، حساب، هندسه و فرائض آثاری نوشته‌اند.<ref>اعلام المکیین، ج1، ص473-474.</ref> از جمله نورالدین زمزمی (م. 885ق.) صاحب نظر در علم المیقات، چند کتاب در حساب و ریاضی نوشت.<ref>الاعلام، ج5، ص10.</ref>

دانشوران بیت الریس از دانشی که در عرصه تدوین جداول و دوائر فلکی فراگرفته بودند، در تقسیمات فنی ارث که مستلزم تبیین شقوق و جداول بود، بهره می‌گرفتند. افزون بر آثار گوناگون نوشتاری در این زمینه، کسانی چون ابراهیم بن علی زمزمی (م. 864ق.)  بر بغیة الباحث عن جمل المواریث ابن‌مُتَقَنه شافعی (م. 579ق.)  شرح نوشتند.<ref>تاریخ الادب العربی، ج7-9، ص49.</ref>
===آثار===
از نتایج آگاهی بیت الریس از هیئت و تنظیم جداول فلکی این بود که برخی از آن‌ها را به فکر استفاده از این دانش‌ها در حوزه علوم غریبه‌ انداخت. از جمله حسن بن ثابت زمزمی مکی از علم الزیارج، از علوم غریبه، آگاهی داشت و نوشته‌ها و اسنادی فراهم کرد<ref>شذرات الذهب، ج10، ص141.</ref> که آگاهی از آن بر پایه خواص حروف و تنظیم جداول بود.<ref>نک: العرفان، ش693-694، ص115-118، «ابحاث اجتماعیة کمبیوتر الحروف العربیه. </ref>

بیت الریس در تاریخ‌نگاری مکه و کعبه هم نقش داشته و آثاری پدید آورده‌اند.<ref>نک: اعلام المکیین، ج1، ص476.</ref> از جمله خلیفة بن ابوالفرج زمزمی (م. 1060ق.)  اثری با عنوان [[الدرر المنیفة فی تاریخ بناء الکعبة المشرفه]] نوشته است.<ref>تاریخ مکه، ص41.</ref> نیز کسانی از بیت الریس که در دانش حدیث صاحب نظر بودند، توانستند به گسترش روایت بپردازند.<ref>نک: طبقات الزیدیه، ج3، ص281.</ref>

آن‌ها در حوزه فقه و فتوا هم افرادی سرشناس داشته‌اند و به تناسب شغلشان در ریاست مؤذنان، به مسائل و احکام فقهی اذان آگاه بوده‌اند و در منابع فقهی، گاه در مسائل اذان به برخی از عالمان بیت الریس استناد می‌گردد.<ref>نک: بغیة المسترشدین، ص74.</ref>
===خدمات عمومی و اجتماعی===
افزون بر این‌ها، بیت الریس کنار مناصب سقایت و توقیت و اذان‌گویی مسجدالحرام، در خدمات عمومی و اجتماعی مشارکت داشته‌اند.<ref>نک: اعلام المکیین، ج1، ص483.</ref>

یکی از این خدمات وقف مدرسه‌ای به دست ابوعلی بن ابوزکریای زمزمی است که چند سده وقف ویژه نسل و نوادگان بیت الریس بوده است.<ref>اتحاف الوری، ج3، ص54.</ref>