در حال ویرایش بیداء (بخش)

==احرام بستن در بیداء==

گزارش‌ها درباره محل احرام‌بستن [[پیامبر]] در [[حجة الوداع]] به سال دهم ق. متفاوتند. برخی از آن‌ها بر احرام پیامبر از ذوالحلیفه ([[مسجد شجره]]) تاکید دارند.<ref>البدایة و النهایه، ج5، ص117-118؛ بدائع الصنائع، ج2، ص145.</ref>

اما بر پایه دسته‌ای دیگر از گزارش‌ها، او در بیداء احرام بست، نماز خواند<ref>الکافی، ج4، ص248؛ اتحاف الوری، ج1، ص570.</ref> و لبیک گفت.<ref>السنن الکبری، ج5، ص6؛ المجموع، ج7، ص154؛ البدایة و النهایه، ج5، ص110.</ref>

گروه دوم از گزارش‌ها، مبنای حکم به جواز احرام و [[تلبیه]] از بیداء شد.

نمونه‌هایی از احرام امیران و حاکمان از بیداء در منابع آمده است.

[[عبدالملک بن مروان]] در سال 75ق. به پیشنهاد [[ابان بن عثمان|ابان]] بن [[عثمان بن عفان]] در این مکان مُحرِم شد<ref>تاریخ دمشق، ج37، ص134.</ref> و [[مسلمة بن هشام |مَسلمة]] بن [[هشام بن عبدالملک]] فرزند خلیفه اموی که در سال 116ق. از سوی پدرش [[امیر الحاج]] بود، به سفارش [[محمد بن هشام مخزومی|محمد بن هشام]] بن اسماعیل مخزومی در این مکان تلبیه را آغاز کرد.<ref>تاریخ دمشق، ج58، ص67.</ref>

متن این دسته از گزارش‌ها پریشان است. به گفته [[ابن‌عباس]]، مردمانی که پیامبر را در این سفر همراهی می‌کردند، بر پایه دریافت شخصی، [[اعمال حج|اَعمال حجِ]] پیامبر را بازگو کرده‌اند. وی در این سخن، آغاز احرام و تلبیه پیامبر را در ذوالحلیفه دانسته است.<ref>السنن الکبری، ج5، ص37؛ بدائع الصنائع، ج2، ص145.</ref> روایاتی نیز با تایید این گزارش، بر بلند لبیک گفتن پیامبر(ص) در بیداء تاکید دارند.<ref>دعائم الاسلام، ج1، ص302؛ مستدرک الوسائل، ج9، ص175.</ref>

از این‌رو، شماری از فقیهان بلند لبیک گفتن در بیداء را مستحب دانسته‌اند.<ref>المقنعه، ص447؛ الخلاف، ج2، ص289؛ تبصرة المتعلمین، ص90.</ref> شماری از فقیهان شیعه با توجه به وجوب تلبیه از هنگام احرام و نیز از آن‌رو که احرام مردم مدینه در مسجد شجره در ذوالحلیفه است، گزارش مربوط به احرام و تلبیه پیامبر(ص) را به معنای بلند لبیک گفتن از این مکان تفسیر کرده‌اند<ref>السرائر، ج1، ص535؛ تذکرة الفقهاء، ج7، ص256.</ref> که با مضمون برخی روایت‌ها نیز همخوانی دارد.<ref>دعائم الاسلام، ج1، ص302؛ مستدرک الوسائل، ج9، ص175.</ref>