در حال ویرایش تابعین (بخش)

==تابعین مدینه==

در میان تابعینی که در ثبت سیره نبوی کوشش فراوان داشتند، می‌توان از [[ابان بن عثمان|ابان]] بن عثمان بن عَفّان، [[محمد بن شهاب زهری|محمد بن شهاب زُهری]]، و [[عروة بن زبیر|عروَة بن زبَیر]] نام برد. ابن‌سعد (م. 230ق.) و بخاری (م. 256ق.) تابعی بودن ابان را به سبب نقل روایاتی محدود از پدرش دانسته‌اند.<ref>التاریخ الکبیر، ج1، ص450؛ الطبقات، ج5، ص115.</ref> ابن‌حنبل (م. 241ق.) از رجالیان برجسته، چنین باوری ندارد.<ref>المراسیل، ج1، ص16؛ تهذیب التهذیب، ج1، ص85.</ref> با این حال، مزی (م. 742ق.) روایاتی فراوان در مدح او گرد آورده و او را در فقه و حدیث برتر زمانه یا یکی از ده فقیه برتر مدینه به شمار آورده است.<ref>تهذیب الکمال، ج2، ص16-17، 49.</ref>

ذهبی (م. 748ق.) ابن‌اسحق را نخستین تدوین‌گر دانش و صاحب سیره نبوی دانسته است. اما برخی ابان را نخستین فردی دانسته‌اند که به دستور [[سلیمان بن عبدالملک]]، به سال 82ق. هر چه را درباره سیره و مغازی شنیده بود، به نگارش درآورد.<ref>نک: الاعلام، ج1، ص27.</ref>

در میان تابعین، گزارش‌های تاریخی عروة بن زبیر (23-94ق.) پیرامون جنگ‌ها و زندگی پیامبر(ص) بیش از دیگران است. آورده‌اند که وی همه این گزارش‌ها را از خاله‌اش [[عایشه]]، دختر ابوبکر، فراگرفته است.<ref>تاریخ دمشق، ج3، ص147، 184، 215؛ ج4، ص10، 159-160.</ref> ذهبی کتابی به نام مغازی را به وی نسبت داده است.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج6، ص150.</ref> ابن‌حجر هم این کتاب را از وی یا شاگردش ابوالاسود دانسته است.<ref>فتح الباری، ج5، ص249؛ ج7، ص392.</ref> اشاره نکردن مورخان نخستین به این کتاب، نشان می‌دهد که چنین کتابی را ابن‌زبیر ننوشته است.

محمد بن مسلم بن شهاب زهری (58-124ق.) در مکه و از خاندان [[بنی‌زهره]] قریش زاده شد. وی پس از حفظ [[قرآن]] و انساب، به آموختن فقه روی آورد و به دیگر علوم پرداخت. پس از مدتی او برترین محدث و دانشور مدینه شد. عمر بن عبدالعزیز، <ref>الطبقات، ج5، ص348، 356؛ البدایة و النهایه، ج9، ص340-344.</ref> سفیان ثوری از بزرگان حدیث عراق، <ref>المعرفة و التاریخ، ج1، ص713-715، 725.</ref> و مالک بن انس از فقیهان برتر مدینه و امام مذهب مالکی<ref>البدایة و النهایه، ج9، ص340، 345.</ref> او را عالم‌ترین فرد به سنت پیامبر(ص) دانسته‌اند. افزون بر روایات فراوانش در زمینه سیره نبوی و جنگ‌های پیامبر(ص) که امروزه منتشر شده است، <ref>مرویات الامام الزهری، ج1، ص132.</ref> وی یکی از فقیهان هفت‌گانه مدینه بود.

[[سعید بن مسیب مخزومی]] (م. 94ق.)، قاسم بن محمد بن ابی‌بکر (م. 106ق.)، [[ابوسلمة بن عبدالرحمن مخزومی]] (م. 94ق.)، عبیدالله بن عبدالله بن عتبه (م. 98ق.)، [[سلیمان بن یسار]] (م. 107ق.)، سالم بن عبدالله بن عمر (م. 106ق.)، نافع مولی عبدالله بن عمر (م. 117ق.)، [[ابوالزناد عبدالله بن ذکوان قرشی]] (م. 131ق.)، [[یحیی بن سعید انصاری]] (م. 146ق.)، [[ربیعة بن ابی‌عبدالرحمن]] فروخ معروف به ربیعة الرای استاد مالک بنیان‌گذار [[مذهب مالکی]] (م. 136ق.)، و [[زید بن اسلم عدوی]] (م. 136ق.) از دیگر فقیهان تابعین مدینه به شمار می‌آیند.

در مدینه توجهی کمتر به تفسیر از سوی تابعین وجود داشت. [[ابوالعالیه رفیع بن مهران ریاحی]] (م. 93ق.)، [[سعید بن مسیب]] (م. 94ق.)، و [[محمد بن کعب قرظی]] (م. 108ق.) مشهورترین مفسران تابعی مدینه هستند.<ref>التفسیر و المفسرون، ذهبی، ج1، ص82-86؛ تاریخ فقه و فقها، ص70-71.</ref>

در قرائت قرآن هم برخی تابعین از جمله ابوجعفر قاری امام اهل المدینه شهرت یافتند.<ref>الاعلام، ج8، ص186.</ref>