در حال ویرایش تمیم بن اوس (بخش)

==اسلام آوردن==

بر پایه سخن مشهور، تمیم و برادرش نعیم به سال نهم ق. ([[عام الوفود]]) پس از [[نبرد تبوک]]، در [[مدینه]] نزد رسول خدا(ص) رفتند و اسلام آوردند.<ref>الطبقات، ابن‌سعد، ج7، ص408؛ فتوح البلدان، ج1، ص153؛ الاستیعاب، ج1، ص194.</ref> پیامبر(ص) به درخواست تمیم، در نامه‌ای<ref>تاریخ دمشق، ج11، ص67؛ سیر اعلام النبلاء، ج2، ص443.</ref> روستاهایی از [[بیت‌المقدس]] را به اقطاع به آن دو بخشید.<ref>الطبقات، ابن‌سعد، ج7، ص408؛ فتوح البلدان، ج1، ص153؛ تاریخ دمشق، ج11، ص67.</ref> در این هنگام، [[شام]] هنوز در اختیار حکومت روم بود. نام این روستاها حبری یا حبرون، محل مرقد [[حضرت ابراهیم(ع)]]<ref>معجم البلدان، ج2، ص212.</ref> یا بیت عینون<ref>الطبقات، ج7، ص408؛ معجم البلدان، ج4، ص180.</ref> و یا بیت لحم، زادگاه [[حضرت عیسی(ع)]]<ref>معجم ما استعجم، ج1، ص289.</ref> یاد شده است.

بر خلاف مشهور، برخی بر آنند که تمیم همراه شش تن، از جمله برادرش نعیم، در [[مکه]] اسلام آورد و رسول خدا(ص) بخشی از شام را به آن دو بخشید. آنان پس از هجرت رسول خدا(ص) به مدینه، دیگر بار خدمت پیامبر آمدند و آن نامه را تجدید کردند.<ref>المعجم الکبیر، ج22، ص320.</ref> پس از رحلت پیامبر(ص) دیگر بار در دوران [[ابوبکر]] به مدینه آمدند و تجدید نامه را درخواست کردند. ابوبکر در نامه‌ای به [[ابوعبیده جراح]]، فرمانده سپاه خود در شام، از او خواست تا به محتوای نامه عمل شود.<ref>تاریخ دمشق، ج11، ص66.</ref> به سخن بکری، تا هنگام وی به سال 487ق. قریه‌های یاد شده در دست خاندان تمیم داری بوده است.<ref>معجم ما استعجم، ج1، ص289.</ref> گفته‌اند هنگامی که بعدها برخی قصد معارضه با بازماندگان تمیم درباره این زمین‌ها را داشتند، [[غزالی]] (م. 505ق.) به کفر معارضان فتوا داد.<ref>سبل الهدی، ج10، ص437.</ref> 

شاید بدین‌سبب، نامه‌ای که رسول خدا(ص) نوشت، به گفته [[قلقشندی]]، تا هنگام وی به سال821ق. همچنان در دست [[تمیمیان]] بود و هرگاه کسی با آنان منازعه می‌کرد، آنان با آوردن این نامه نزد سلطان، دادخواهی می‌کردند.<ref>صبح الاعشی، ج13، ص129.</ref> برخی از محققان معاصر، به دلیل آن که تمیم نیز مانند [[عبدالله بن سلام]] و [[کعب‌الاحبار]]، نصرانی و از هواداران حکومت بوده است، احتمال داده‌اند که خبر چنین نامه‌ای از ساخته‌های حاکمان، به ویژه [[معاویه]]، باشد.<ref>مکاتیب الرسول، ج3، ص515.</ref> برخی از شرق‌شناسان همانند وات و کرنکوف نیز در صحت این گزارش تردید کرده و آن را از ساخته‌های سده‌های پسین دانسته‌اند.<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج16، ص170.</ref> 

نامه رسول خدا(ص) چندان اهمیت داشت که نوشته‌های مستقل پیرامون آن نگاشتند. از آن جمله، می‌توان به [[الضوء الساری فی خبر تمیم الداری]] نوشته [[مقریزی]] (م. 845ق.) و [[الفضل العمیم فی اقطاع تمیم]] نوشته [[سیوطی]] (م. 911ق.) اشاره کرد.<ref>کشف الظنون، ج2، ص1088، 1279؛ الذریعه، ج7، ص52؛ مکاتیب الرسول، ج3، ص512.</ref>