در حال ویرایش توبه (بخش)

== توبه در حج و حرمین ==
در فرهنگ اسلامی، شهر مکه و سفر حج ارتباطی ویژه با موضوع توبه یافته‌اند. شماری از مفسران درخواست [[حضرت ابراهیم(ع)]] و [[حضرت اسماعیل(ع)]] از خداوند در پی ساختن [[کعبه]] برای آگاه شدن از مناسک خویش و پذیرش توبه خود را به پایه‌گذاری سنت توبه در موقف مکه برای رهایی از گناهان و توبه‌خواهی انسان تفسیر کرده‌اند.<ref>البحر المحیط، ج1، ص561-562؛ تفسیر قرطبی، ج2، ص130؛ فتح الباری، ج3، ص349.</ref> برخی نیز دستور قرآن برای فرار به سوی خدا ([[سوره ذاریات]]، ۵۰) را به گریز از گناهان به سوی حج خانه خدا تفسیر کرده<ref>روضة المتقین، ج5، ص508.</ref> و توبه را از اهداف مهم حج شمرده‌اند.<ref>البحر المحیط، ج2، ص540؛ التحفة السنیه، ص184؛ مستدرک الوسائل، ج1، ص168.</ref> 

در روایاتی، برای [[بیت المعمور]] و کعبه عنوان «توبه» به کار رفته است.<ref>تفسیر قمی، ج1، ص37؛ کنز الدقائق، ج1، ص331.</ref> این کاربرد شاید از آن رو است که آن مکان نخستین و مهم‌ترین جایگاه برای بازگشت [[حضرت آدم(ع)]] و فرزندان وی به سوی خدا بوده است. برخی روایات، حج را از جلوه‌های توبه<ref>بحار الانوار، ج11، ص104.</ref> و توبه را از حکمت‌های مهم حج برشمرده<ref>روضة المتقین، ج5، ص8.</ref> و حتی سفر حج را سفر توبه از گناهان دانسته‌اند.<ref>مصباح الشریعه، ص163؛ مستدرک الوسائل، ج10، ص172.</ref> از این‌رو، توبه و ردّ مظالم را از آداب پیش از سفر حج شمرده‌اند.<ref>احیاءعلوم‌الدین، ج3، ص451؛ المحجةالبیضاء، ج2، ص163.</ref> 

=== مکان‌های مکه و مدینه برای توبه ===
توبه به مکان، هنگام و حالتی خاص محدود نیست و پس از هر گناهی بی‌درنگ واجب است. با این حال، به توبه در پاره‌ای مکان‌های مکه و مدینه و هنگام حج به‌طور ویژه تأکید شده است:

۱. [[میقات]]، نقطه آغاز جدا شدن از جلوه‌های دنیوی است و توبه خالص به منزله شرط گام نهادن در سیر به سوی خداوند دانسته شده که حج‌گزار لبیک‌گویان به سوی خداوندگار خویش رهسپار می‌شود.<ref>مصباح الشریعه، ص167-169.</ref> 

۲. [[مسجدالحرام]]<ref>الکافی، ج4، ص401.</ref> و به‌طور ویژه کنار کعبه، بر پایه روایات، جایگاه توبه آدم بوده است.<ref>وسائل الشیعه، ج13، ص297.</ref> 

۳. در پایان هر شوط از [[طواف]] پس از [[استلام حجرالاسود]]، در برخی ادعیه، بر درخواست از خداوند برای پذیرش توبه و مصونیت‌بخشی از گناه برای حج‌گزار تا پایان عمرش تأکید شده است.<ref>المهذب، ج1، ص236؛ غنیة النزوع، ص174.</ref> 

۴. [[حطیم]] (بین حجرالاسود و درِ کعبه) مکان پذیرش توبه آدم(ع) دانسته شده<ref>من لا یحضره الفقیه، ج2، ص229-230.</ref> و آورده‌اند که سبب نام‌گذاری آن، فروریختن و پاک شدن گناه بندگان در آن‌جا است.<ref>السرائر، ج1، ص615؛ جامع المقاصد، ج3، ص272؛ مفرحة الانام، ص73.</ref> 

۵. در برخی دعاها به توبه کنار [[رکن یمانی]] و عزم جدی برای بازنگشتن به گناهان ظاهری و باطنی تأکید شده است. از درون کعبه دری با نام [[باب التوبه]] در سمت این رکن قرار گرفته که به بام کعبه راه دارد.<ref>الکافی، ج4، ص409.</ref> در برخی روایات، این باب از درهای بهشت شمرده شده که [[جبرئیل]] برای استلام‌کننده آن، از خداوند آمرزش می‌خواهد.<ref>اخبار مکه، ج1، ص338.</ref> 

۶. «[[ملتزم]]» جایی است که بر پایه برخی روایات، آدم(ع) به دستور جبرئیل در آن‌جا به گناه خویش اعتراف و توبه کرد.<ref>الاعلاق النفیسه، ص25؛ الکافی، ج4، ص190؛ تفسیر قمی، ج1، ص44.</ref> [[امام صادق(ع)]] نیز در آن جا از خداوند توبه خواست و بیان فرمود که خداوند توبه بندگان را در آن مکان می‌پذیرد.<ref>الکافی، ج4، ص411.</ref> از این‌رو، تأکید شده که حج‌گزاران پس از پایان شوط هفتم، در آن‌جا به گناه خویش اعتراف کنند و از خداوند بسیار آمرزش بخواهند.<ref>دعائم الاسلام، ج1، ص314؛ الخصال، ص617-618.</ref> 

۷. [[مستجار]] (بخشی از دیوار پشت خانه کعبه نزدیک رکن یمانی)<ref>التفسیر الکبیر، ج1، ص62.</ref> که به آن متعوذ و مستجاب گفته‌اند. این مکان، پناهگاه و جایگاه پذیرش توبه و استجابت دعا و به گفته برخی، مکان پذیرفته شدن توبه آدم است.<ref>تفسیر عیاشی، ج1، ص30؛ المهذب، ج1، ص236؛ غنیة النزوع، ص175.</ref> 

۸. در سعی میان [[صفا و مروه]].<ref>تلخیص الحبیر، ج7، ص343؛ المحجة البیضاء، ج2، ص172.</ref> 

۹. در [[عرفات]] و [[روز عرفه]] که بر پایه روایات شیعیان و سنی، عصر آن روز هنگام بخشایش حتمی گناهکاران است.<ref>صحیح مسلم، ج4، ص107؛ الامالی، ص261.</ref> بر پایه روایاتی نیز توبه آدم پس از وقوف در عرفات پذیرفته شد.<ref>بحار الانوار، ج11، ص166-167.</ref> پاره‌ای روایات، وجه نام‌گذاری عرفات را اعتراف به گناه و ضرورت توبه در آن‌جا دانسته‌اند.<ref>المحاسن، ج2، ص335-336؛ الکافی، ج4، ص192؛ علل الشرائع، ج2، ص436.</ref> در روایات و ادعیه عرفه، بر توبه در عرفات بسیار تأکید شده<ref>الکافی، ج4، ص66؛ کامل الزیارات، ص317-320؛ مصباح المتهجد، ص270، 693، 695.</ref> و سیره بزرگان دین مانند [[امام سجاد(ع)]] نیز گویای اهمیت آن است.<ref>الصحیفة السجادیه، ص210؛ اقبال الاعمال، ج2، ص93؛ المصباح، ص675.</ref> 

۱۰. در [[وادی محسر]] میان [[مزدلفه]] و [[منا]]، بر پایه برخی روایات، توبه سنت پیامبر دانسته و بر آن تأکید شده است.<ref>الکافی، ج4، ص471؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص547؛ مصباح المتهجد، ص700.</ref> 

۱۱. پس از انجام [[طواف نساء]] و پایان [[مناسک حج]] که بر پایه برخی روایات، توبه آدم پس از آن پذیرفته شد.<ref>الکافی، ج4، ص191؛ وسائل الشیعه، ج11، ص227.</ref> 

۱۲. کنار [[باب الحناطین|باب الحنّاطین]] که گویند روبه‌روی [[رکن شامی]] قرار داشته<ref>الدروس، ج1، ص469.</ref> و نیز روبه‌روی کعبه که در پاره‌ای ادعیه بدان سفارش شده است.<ref>من لا یحضره الفقیه، ج2، ص558؛ المقنع، ص291.</ref> 

۱۳. پس از طواف وداع و پیش از بیرون آمدن از مکه روبه‌روی [[قبله]] و به موازات [[رکن حجرالاسود]].<ref>مستدرک الوسائل، ج10، ص163.</ref> 

۱۴. [[مسجد پیامبر(ص)]] که در روایات و ادعیه زیارت رسول خدا، بر استغفار و توبه از گناهان در آن‌جا و کنار قبر ایشان تأکید شده است.<ref>الکافی، ج4، ص551؛ کامل الزیارات، ص50؛ المزار، ص16.</ref> 

۱۵. [[استوانه توبه]] از ستون‌های مسجدالنبی، سومین ستون از سوی قبله، دومین از سوی ضریح پیامبر(ص) و چهارمین از سوی منبر ایشان که رسول خدا(ص) در آن‌جا نمازهای مستحب و گاه [[اعتکاف]] به جا می‌آورده‌اند.<ref>تفسیر قمی، ج1، ص303؛ السنن الکبری، ج5، ص247؛ نیل الاوطار، ج4، ص356.</ref> توبه ابولبابه در کنار این ستون در پی گناه مشورت‌دادن به [[یهودیان بنی‌قریظه]] و پرهیزدادن آنان از پذیرفتن حکم رسول خدا(ص) و پذیرش توبه وی با نزول آیه {{قلم رنگ|سبز|وَآخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلاً صَالِحًا وَآخَرَ سَیِّئًا عَسَی اللهُ اَنْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ اِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ}} (سوره توبه، 102)<ref>تاریخ طبری، ج2، ص246-248؛ تفسیر قمی، ج1، ص303-304؛ نک: مجمع البیان، ج5، ص101.</ref> سبب گشته این ستون بدین نام شهرت یابد و به محلی برای توبه از گناهان تبدیل شود.

۱۶. کنار قبرهای [[امامان معصوم]]: در [[بقیع و]] پس از زیارت ایشان.<ref>کامل الزیارات، ص432.</ref> 

افزون بر جای‌های یاد شده، برخی تلبیه‌های مستحب نیز دربردارنده مضمون توبه هستند.<ref>الکافی، ج4، ص335-336.</ref> همچنین توبه نمودن و جاری کردن الفاظ آن را در بازگشت از حج یا [[عمره]] که بر پایه روایتی<ref>صحیح البخاری، ج2، ص204؛ ج6، ص163؛ ج7، ص163؛ سنن ابی داود، ج1، ص631.</ref> سنت پیامبر(ص) بوده است، مستحب شمرده‌اند.<ref>الموطا، ج1، ص421؛ المغنی، ابن‌قدامه، ج3، ص591.</ref> 

=== توبه در احکام فقهی ===
توبه در پیوند با حج، موضوع برداشت پاره‌ای احکام فقهی نیز بوده است. به سخن فقیهان، بر مرتد واجب است که حج به جای آورد؛ خواه پیش از ارتداد [[مستطیع]] شده باشد و خواه پس از آن.<ref>مستمسک العروه، ج10، ص219.</ref> اگر مرتد از گناه کفر توبه کند، چنان‌که پیش از توبه مستطیع بوده باشد، گزاردن حج بر او واجب است؛ خواه استطاعتش پس از توبه باقی مانده و خواه از میان رفته باشد.<ref>جواهر الکلام، ج17، ص303؛ مستمسک العروه، ج10، ص220؛ مناسک حج، ص34.</ref> نیز هرگاه فرد در حال مسلمانی حج گزارده و سپس مرتد شده باشد، پس از توبه، اعاده حج بر او واجب نیست.<ref>فتح العزیز، ج7، ص5؛ المجموع، ج7، ص9؛ تذکرة الفقهاء، ج7، ص93.</ref> 

=== توبه مسلمانان در دوره‌های گوناگون ===
چندین گزارش نشان می‌دهند که مسلمانان در دوره‌های گوناگون به استغفار و توبه کنار خانه خدا و [[قبر پیامبر]](ص) اهتمام ورزیده‌اند. برای نمونه، بر پایه برخی گزارش‌ها، در پی قحطی و خشکسالی در مکه، حاکمان مکه مردم را به روزه، نماز، استغفار و توبه تشویق می‌کردند.<ref>اتحاف الوری، ج2، ص547؛ ج4، ص29-31.</ref> 

نیز نوشیدن از [[آب زمزم]] به نیت توبه، سیره مؤمنان خوانده شده است.<ref>التاریخ القویم، ج2، ص516.</ref> بر پایه چند گزارش، افراد با در دست گرفتن [[پرده کعبه]]، از خداوند درخواست آمرزش و توبه می‌کردند.<ref>بغیة الطلب، ج1، ص434.</ref> برخی گزارش‌ها نیز گویای آمدن شماری از مردم نزد [[حرم پیامبر]](ص) و آمرزش‌خواهی و توبه آنان است.<ref>المغنی، ابن‌قدامه، ج3، ص588.</ref>