در حال ویرایش تکتف (بخش)

==تکتف در فقه اهل‌سنت==

در میان اهل‌سنت، [[شافعیان]]<ref>مختصر المزنی، ص14؛ فتح العزیز، ج3، ص281-282.</ref>و [[حنفیان]]<ref>المبسوط، ج1، ص24؛ تحفة الفقهاء، ج1، ص126؛ الجوهر النقی، ج2، ص32.</ref>و [[حنبلیان]]<ref>المغنی، ج1، ص513-515؛ کشاف القناع، ج1، ص400.</ref>به پشتوانه روایاتی از برخی صحابه<ref>صحیح البخاری، ج1، ص180؛ صحیح مسلم، ج2، ص13؛ سنن ابن ماجه، ج1، ص266.</ref>به استحباب تکتف در نماز باور دارند. از این‌رو، نزد ایشان، انجام ندادن تکتف، وانهادن کار مستحب به‌شمار می‌رود و مایه بطلان نماز نیست.

در باور حنفیان، برای مرد بهتر است که دست راست را روی دست چپ و زیر نافش بگذارد و برای زن بهتر است که دست‌هایش را روی سینه قرار دهد.<ref>المبسوط، ج1، ص24؛ تحفة الفقهاء، ج1، ص126؛ الجوهر النقی، ج2، ص31-32.</ref>شافعیان برآنند که تکتف برای زن و مرد یکسان است و هر دو باید دست‌ها را زیر سینه و بالای ناف بگذارند. در باور حنبلیان، دست‌ها باید زیر ناف قرار گیرد.<ref>المغنی، ج1، ص513-515؛ کشاف القناع، ج1، ص400.</ref> مالکیان، از جمله خود [[مالک بن انس|مالک]]، بر خلاف دیگر مذاهب اهل‌سنت، تکتف را در نمازهای واجب، [[مکروه]] دانسته و ارسال (نهادن دستان کنار ران‌ها) را [[مستحب]] شمرده‌اند. آنان تنها در نمازهای مستحب در صورت طولانی شدن قیام و خستگی بدنی، تکتف را جایز، نه مستحب، دانسته‌اند.<ref>المدونة الکبری، ج1، ص74؛ مختصر خلیل، ص24؛ الشرح الکبیر، ج1، ص250.</ref>

 

از میان [[تابعین]] و فقیهان پیشین اهل‌سنت، برخی از جمله [[سعید بن مسیب]]، [[سعید بن جبیر]]، [[عبدالله بن زبیر]]، [[حسن بصری]]، و [[ابن سیرین]] تکتّف را مستحب نمی‌دانند. [[اوزاعی]] به تخییر میان قبض و ارسال دست‌ها باور دارد.<ref>عمدة القاری، ج5، ص279؛ القطوف الدانیه، ج2، ص37-38؛ نک: الارسال و التکفیر، ص8-9.</ref>

تکتف از دیدگاه مذاهب سه‌‌گانه یاد شده مستحب به‌شمار می‌رود. گرایش ضمنی برخی دانشوران اهل‌سنت به وجوب تکتف و حتی برداشت وجوب از برخی روایات<ref>نیل الاوطار، ج2، ص202.</ref>و نیز التزام عملی عموم اهل‌سنت به آن، موجب شده که این رفتار همانند کاری واجب در نماز و ترک آن همسان با وانهادن واجب شمرده شود.<ref>الفقه الاسلامی، ج2، ص62؛ معالم المدرستین، ج1، ص17؛ نک: الارسال و التکفیر، ص11.</ref>حتی شماری از فقیهان اهل‌سنت به توجیهات غیر علمی و ناپذیرفتنی برای این‌کار روی آورده‌اند؛ از جمله این‌که اگر دستان نماز‌‌گزار در حال قیام آویخته باشد، خون در انگشتان او جمع می‌شود و وی در معرض آسیب قرار می‌گیرد.<ref>بدائع الصنائع، ج1، ص201؛ الدر المختار، ج1، ص513.</ref>