در حال ویرایش تکفیر (بخش)

==تکفیر تاویل‌گران==

مسئله تاویل دو صورت داشته است: یکی بیان جمله‌ای بود که نتیجه‌اش کفرآمیز به‌شمار می‌رفت؛ مانند این‌که در نفی زیادت صفات از ذات، برخی با کاربرد عبارت «خداوند عالم نیست»، علم خدا را نفی می‌کردند.<ref>نک: شرح الشفاء، ج2، ص529.</ref> مورد مهم‌تر، تاویل ظاهر آیات بود که به رواج تکفیر دامن می‌زد. گاه کتاب‌هایی در تکفیر تاویل‌گران می‌نوشتند<ref>الفرق بین الفرق، ص115.</ref> و استدلال می‌کردند که چون تاویل‌گران همانند مشرکانند،<ref>ایثار الحق، ص376-378.</ref> کافرند<ref>الانتصار، ج1، ص87؛ الکاشف الامین، ج3، ص275؛ شرح الشفاء، ج2، ص503-504، 529.</ref> ؛ اما بیشتر مسلمانان و متکلمان از تکفیر اهل تاویل دوری می‌گزیدند.<ref>شرح الشفاء، ج2، ص529؛ المبدا و المعاد، ص404؛ من العقیدة الی الثوره، ج4، ص313.</ref> آن‌ها بر این باور بودند که تاویلات و دیدگاه‌های منسوب به فرقه‌ها و مذاهب، در موارد بسیار، معانی متفاوت داشته و تنها با تاویل نمی‌توان صاحبان آن‌ها را تکفیر کرد.<ref>ابکار الافکار، ج5، ص101، 106.</ref> آورده‌اند که نبرد [[حضرت علی(ع)]] با خوارج، نبرد برای تاویل بوده است.<ref>بدائع الصنائع، ج7، ص140؛ السنه، ج1، ص151؛ دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج14، ص373.</ref> اهل‌سنت، مخالفان حاضر در این جنگ‌ها را اهل بغی دانسته‌اند؛ ولی فقیهان امامی «بَغی» را به بغض امیرمؤمنان ملحق کرده و به کفر اهل بغی، باور یافته‌اند.<ref>بحار الانوار، ج32، ص324، 327.</ref>