در حال ویرایش تیموریان (بخش)

===تأمین امنیت راه‌ها===
از دیگر کوشش‌های تیمور در زمینه [[حج]] آن بود که وی پس از فتح [[شام]] و [[مصر]]، طوایفی را که با راهزنی، امنیت کاروان‌های حاجیان را از میان برده بودند، از شام به پیرامون بلخ تبعید کرد. بعدها این طوایف به نام او به «تیموری» معروف شدند.<ref>نک: دانشنامه جهان اسلام، ج8، ص829</ref>البته ورود تیمور به سرزمین شام، محنتی بزرگ در پی داشت و موجب [[تعطیلی حج]] از [[راه شام]] به مدت دو یا سه سال از سال 803ق. تا 805ق. شد.<ref>اتحاف الوری، ج3، ص421-423</ref>

آورده‌اند که تیمور نیز پس از فتح شهر [[حلب]] و [[دمشق]]، جلسات علمی در زمینه مباحث دینی و کلامی با حضور دانشمندان آن سرزمین بر‌گزار کرد. نیز وی در شام با [[ابن خلدون]] دیدار داشت و از دانش سرشار او شگفت‌زده شد.<ref>عجائب المقدور، ص141؛ تاریخ اجتماعی ایران، ج3، ص474</ref>

در پی پیروزی‌های چشمگیر تیمور، [[سلطان فرج]] پادشاه مملوکی مصر (حک: 801-815ق.)  با تیمور روابطی دوستانه برقرار کرد و دستور داد تا به نام او افزون بر شام، در مصر نیز خطبه بخوانند و سکه ضرب کنند.<ref>تاریخ حبیب السیر، ج4، ص514؛ تاریخ ایران از آغاز تا انقراض سلسله قاجاریه، ص637</ref>

بر پایه گزارشی، در 16 ذی‌قعده سال 807ق. شایع شد که [[محمل عراقی]] همراه پسر تیمور با لشکری در حال ورود به [[حجاز]] هستند. از این رو، [[شریف حسن بن عجلان]]، امیر مکه، برای استقبال آماده شد و پس از تفحص آشکار شد که محمل عراقی بدون سپاه وارد شده و تیمور آنان را از [[بغداد]] تجهیز کرده است.<ref>اتحاف الوری، ج3، ص444</ref>

جانشینان تیمور نیز همانند خود وی، توفیق حج‌‌گزاری یا انجام ارائه خدمات مستقیم در حرمین را نیافتند. شاید دلیل آن افزون بر درگیری و رقابت میان خود، تسلط و نفوذ ممالیک (حک: 648-923ق.)  بر حرمین شریفین باشد که از کوشش‌های رقبای خود به سبب بیم از نفوذ آنان پیشگیری می‌کردند.