در حال ویرایش حمل سلاح در حج (بخش)

==مفهوم‌شناسی==
در اصطلاح [[فقه]] سلاح به ابزاری گفته می‌شود که برای نبرد با دشمن ساخته می‌شود، خواه برای حفظ بدن در برابر حملات دشمن، مانند کلاه خود، سپر و زره و یا برای تهاجم و ضربه زدن به دشمن به کار گرفته شود، مانند تفنگ، شمشیر و نیزه.<ref>فرهنگ فقه، ج۴، ص۵۱۲.</ref> و نیز خواه در خشکی از آن استفاده شود و یا در دریا و یا فضا.<ref>القاموس الفقهی، ص۱۷۹، «سلح».</ref>

سلاح از ریشه «سَلَحَ» و در لغت به معنای مطلق ابزار جنگ یا ابزار جنگ که آهنین باشد<ref>معجم مقاییس اللغه، ج۳، ص۹۴؛ النهایه، ج۲، ص۳۸۸؛ لسان العرب، ج۲، ص۴۸۶«سلح».</ref> و یا ابزار جنگ و دفاع آمده است.<ref>مجمع البحرین، ج۲، ص۳۷۳؛ تاج العروس، ج۴، ص۹۲«سلح».</ref> برخی معنای اصلی این ماده را آماده کردن هر چیزی که حیوانی را از خطر حفظ کند دانسته‌اند که به تناسب  موارد مختلف متفاوت است، مانند شمشیر و سپر و سائر ادوات جنگی که سلاح انسان است و شاخ که سلاح گاو و مانند آن است.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن، ج5، ص170«سلح».</ref>