در حال ویرایش رأس الحسین(مسجد اموی) (بخش)

==آتش سوزی در زیارتگاه==

در سال 1311ه‍ .ق، [[مسجد جامع اُموي]] دچار آتش‌سوزي بزرگي شد که در جريان آن، بخشي از اين زيارتگاه نيز آسيب ديد؛ اما پيش از فرا رسيدن ماه رمضان، با تلاش مردم بازسازي شد.[6]

حاج ميرزا علي‌خان امين‌الدوله، مدتي پس از آتش‌سوزي از مسجد اُموي بازديد مي‌کند و حادثه‌اي را در جريان آتش‌سوزي نقل مي‌نمايد که نشان از اعجاز زيارتگاه رأس‌الحسين(ع) دارد.چنان که در زمان بازسازی، صحن دچار آتش سوزی شده و همه محل حادثه را ترک می کنند بجز خادم رأس الحسین، پس از اتمام آتش سوزی حضار می بینند که آتش به محل رأس و خادم نرسیده است.و مردم شام به این معجزه و جلالت مقام، اعتقاد راسخ دارند.[7]

----[1]. تاريخ مدينة دمشق، ج 2، ص 304.

[2]. الاشارات الي معرفة الزيارات، ص 15.

[3]. الآثار النبوية، صص 92 و 93.

[4]. الآثار النبوية، ص 93. ترجمه ابيات: بر فراز گنبد فلک، گنبدي سر برافراشته که نور نبوت از ارکان و پايه‌هاي آن نمايان است. اين گنبد سر مولايمان حسين و فرزندش را دربردارد، و به واسطه آن مي‌توان نزد خداوند به مراد خود رسيد. آن گنبد فرو ريخت تا آنکه در تاريخ [بازسازي] آن گفتند: «بهترين وزير (فؤاد)  آن را بازسازي کرد».

[5]. مزارات اهل البيت: و تاريخها، ص 224.

[6]. الجامع الاموي في دمشق، علي الطنطاوي.

[7]. سفرنامه امين‌الدوله، حاج ميرزا علي‌خان امين‌الدوله، ص 345.

[8]. براي توصيف دقيق اين ضريح و زيارتگاه رأس الحسين دمشق ر.ک: دائرة المعارف الحسينية ـ تاريخ المراقد الحسين و أهل‌بيته و أنصاره، محمد صادق محمد (الکرباسي)، ج 6، صص 270 ـ 292.