در حال ویرایش شعب ابی‌طالب (بخش)

==محاصره اقتصادی مسلمانان==

بنابر نقل سیره‌نویسان، چون [[قریش]] دیدند که [[اصحاب رسول خدا]](ص) در [[سرزمین حبشه]] در کمال امنیت و آرامش قرار دارند و [[نجاشی]] هم ایشان را گرامی داشته و از آنها دفاع می‌کند و از سوی دیگر [[حمزة بن عبدالمطلب]] و عمر نیز مسلمان شده‌اند و [[اسلام]] در قبایل آشکار می‌گردد، جمع شدند و به چاره‌اندیشی پرداختند و تصمیم گرفتند پیمان نامه‌ای بنویسند و متعهد شوند که از بنی‌هاشم و بنی‌مطلب زن نگیرند و به آنها زن ندهند و نیز چیزی به آنها نفروشند و چیزی از آنها نخرند. پس از این که جمع شدند، پیمان‌نامه نوشتند و جملگی بر آن موافقت کردند و سپس برای تاکید، پیمان‌نامه را از سقف کعبه آویختند.<ref>سیره ابن هشام، ج١، ص٣٧5؛ سیرة الحلبیه، ج١، ص٣66.</ref> 

مشرکان، بنی‌هاشم را در اول ماه محرم سال هفتم بعثت تحریم کرده، اعلام داشتند هیچکس حق معامله، ازدواج و معاشرت با آنان را ندارد. به دنبال آن تمامی بنی‌هاشم اعم از مسلمان و کافر جز [[ابی‌لهب]] و [[ابوسفیان بن حارث]] وارد شِعْبِ شده و آنجا اجتماع کردند. فرزندان [[مطلب بن عبدمناف]] که چهل نفر بودند از شِعْبِ حراست نموده، شب و روز به نگهبانی آن مشغول بودند و در طول سال جز [[موسم حج]] در ماه ذی‌الحجه، و [[عمره]] در ماه رجب از آنجا بیرون نمی‌آمدند. قریش از ورود خواروبار به شِعْبِ جلوگیری کرده، فقط مقدار کمی بصورت پنهانی به دست محاصره شدگان می‌رسید که کفافشان را نمی‌داد. در نتیجه وضعیت سخت شد؛ به شکلی که مردم صدای گریه بچه‌ها را ازبیرون شِعْب می‌شنیدند واین دوران سخت‌ترین لحظات زندگی پیامبر(ص) و اهل بیت بزرگوارش در مکه بود.<ref>اعیان‌الشیعه، ج١، ص٢٣5.</ref> 

اسامی برخی از بنی‌هاشم که همراه پیامبر(ص) در شِعْب محاصره شدند از این قرار است: [[ابوطالب بن عبدالمطلب]]، [[علی بن ابی‌طالب(ع)]]، [[حمزة بن عبدالمطلب]]، [[عبیدة بن حارث]]، [[عباس بن عبدالمطلب]]، [[عقیل بن ابی‌طالب]]، [[طالب بن ابی‌طالب]]، [[نوفل بن حارث]]، [[حارث بن نوفل]]، [[خدیجه بنت خویلد]].<ref>شرح نهج‌البلاغه، ابن ابی‌الحدید، ج١4، ص5٩.</ref> 

[[علامه مجلسی]] می‌نویسد: "شِعْبِ شکاف بین دو کوه است و شِعْبِ ابیٖ‌طٰالِب در مکه معروف و شناخته شده است و آن همان مکانی است که رسول خدا(ص) و ابوطالب و دیگر بنی‌هاشم پس‌از آن که قریش آنها را از بین خود راند، در آنجا بودند.<ref>مجلسی، مرآةالعقول، ج5، ١٧4 دارالکتب الاسلامیه - تهران ١٣6٣ ه‌. ش.</ref> 

[[حضرت خدیجه(س)]] نیز که اموال فراوانی داشت، همه را برای مسلمانان محاصره شده در شِعْب خرج و مصرف نمود.<ref>اعلام الوری، ص6٠.</ref> گاهی نیز علی بن ابی‌طالب(ع) مخفیانه از شِعْب خارج شده، غذا و امکانات تهیه و آن را با خود به درون شِعْب می‌آورد.<ref>الصحیح من سیرةالنبی، ج٢، ص١٠٩، قم ١4٠٠ ه‌. ق.</ref> 

سرانجام پس از گذشت حدود سه سال، ابوطالب خبر خورده شدن پیمان‌نامه سران قریش به واسطه موریانه را به مشرکان اطّلاع داد. او همراه آنان به کنار کعبه آمد و پس از گشودن آن، صحّت سخن رسول خدا(ص) بر همگان پدیدار گشت و در سال دهم بعثت، محاصره اقتصادی مسلمانان شکسته شد.<ref>نهایةالارب، ج١، ص٢4٨؛ دلائل النبوه، ج٢، ص6٨، تهران ١٣6١ ه‌. ق.</ref>