در حال ویرایش فسوق (بخش)

==فسوق چیست؟==
واژه فسوق در [[آیه ۱۹۷ سوره بقره]] آمده است: 
{{قرآن
| متن = الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُومٰاتٌ فَمَنْ فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلاٰ رَفَثَ وَ لاٰ فُسُوقَ وَ لاٰ جِدٰالَ فِي الْحَجِّ وَ مٰا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللّٰهُ وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزّٰادِ التَّقْوىٰ وَ اتَّقُونِ يٰا أُولِي الْأَلْبٰابِ 
| ترجمه = 
}}
بر اساس این آیه سه عمل «[[رفث]]»، «فسوق» و «[[جدال]]» در هنگام حج جایز نیست.
=== معنای فسوق ===
مفسران و فقها برای فسوق معانی مختلفی را ذکر کرده‌اند. از جمله فضل بن علی طبرسی در مجمع البیان بیان می‌کند که اصحابنا یعنی علمای شیعه آن را به معنای دروغ گویی‌ می‌دانند. اما دیگران آن را به معنای هرگونه معصیت و گناه دانسته و برخی نیز آن را به معنای لقب زشت دادن به مردم و یا فحش و ناسزا گفتن به شمار آورده‌اند. <ref>مجمع البیان، ج۲، ص ۵۲۴</ref>

در فرهنگ فقه فارسی معناهای زیر برای این واژه از آثار فقها و مفسران شیعه جمع‌آوری شده است: دروغ گفتن؛ دروغ و ناسزا گفتن؛ دروغ بستن بر خدا؛ نسبت دروغ دادن به خدا، رسول خدا صلّى اللّه‏ عليه و آله يا يكى از امامان عليهم السّلام؛ دروغ گفتن، فحش دادن و فخر فروشىِ حرام؛ و هر سخن ناشايست و قبيح. <ref>[http://old.afiqh.org/dlibviewer/dlib_show.php?iid=315#70110 فرهنگ فقه فارسی، ج۶، ص ۷۰۱]</ref>
===نظر فقهای معاصر===
بیشتر مراجع تقلید معاصر نیز فسوق را شامل سه عمل دروغ‌ گفتن، فحش دادن و فخر فروختن (که همراه با اهانت و تحقیر مومن باشد) دانسته اند. <ref>مناسک حج، ص۲۰۹</ref>