در حال ویرایش قیام امام حسین(ع) (بخش)

== بیعت نکردن با یزید ==
انتقال موروثي خلافت از سوي معاويه به فرزندش يزيد با مخالفت گروهي از بزرگان جامعه اسلامي مواجه شد و اخلاق يزيد و پاي‌بند نبودن او به احکام دين، اين مخالفت‌ها را افزون کرد. يزيد نيز که خود مي‌دانست حکومتش با مخالفت‌هايي مواجه خواهد بود، بلافاصله بعد از مرگ پدر نامه‌اي به حاکم مدينه، وليد بن عتبه، نگاشت و دستور داد از اهل مدينه، به خصوص حسين بن علي(ع)، عبدالله بن زبير و عبدالله بن عمر، هر چه سريع‌تر بيعت بگيرد و طبق برخي روايات، در صورت ممانعت، آنان را گردن بزند.<ref>. تاريخ الطبري، ج5، ص338؛ تاريخ اليعقوبي، ج2، ص241؛ الفتوح، ج5، ص9-10.</ref>

با درخواست وليد بن عتبه براي بيعت، عبدالله بن زبير و امام حسین(ع)، در اولين فرصت، از مدينه خارج شدند. برخي منابع از زيارت امام حسین(ع) از قبر پيامبر9، پيش از خروج از مدينه، اشاره کرده‌اند. بر اساس اين گزارش، امام بعد از اين‌که با فشار حکومت مدينه براي بيعت با يزيد روبه‌رو شد، شب‌هنگام سر قبر پيامبر9 رفت و در حالي که به گفت‌وگو با پيامبر مشغول بود، به خواب رفت و در خواب پيامبر9 را ديد که او را از شهادت خبر مي‌داد. امام حسین(ع) در وصيت‌نامه‌اي که هنگام خروج از مدينه به محمد بن حنفيه نگاشت، ضمن اشاره به شهادت خود، هدف خود را امر به معروف و نهي از منکر اعلام کرد.<ref>. الفتوح، ج5، ص18-21.</ref>

==== خروج از مدینه ====
آن حضرت7 در شب 28 رجب در حالي از مدينه خارج شد که همه يا گروه بزرگي از خويشانش، از جمله فرزندان و برادرزادگانش، او را همراهي مي‌کردند.<ref>. تاريخ الطبري، ج5، ص341؛ الطبقات الکبري، الخامسه، ج1، ص443؛ الارشاد، ج2، ص34؛ الاخبار الطوال، ص228.</ref> امام حسین(ع) با مهاجرت به مکه، علاوه بر اين‌که از حرم بودن مکه براي دوري موقت از خطر استفاده مي‌کرد، امکان ديدار با مسلمانان ساير سرزمين‌هاي اسلامي را نيز براي تبليغ انديشه‌هاي خود و ارزيابي شرايط قيام، به دست مي‌آورد.<ref>. حماسه جاويد، ص130-131.</ref>